Anlamsız.

Konu: Anlamsız. Paz Ağus. 01, 2010 4:09 pm

Undine?

Zihnimde ki fısıltının kadifemsi senfonisinde kaybolmuştum. Katmanları arasında ki büyülü denizinde yüzerken benimde ki uyuşukluk hafif bir rüzgarın etkisiyle silinmişti sanki. Rüzgar tenii delip geçmiş ve içime işlemişti. Her bir nefesimde ki canlılığı hissedebiliyordum. Dudaklarım hafif bir tebessümle kıvrıldı.
Efendim?
Büyük bir huşu içinde gözlerimi kapadım ve büyülü sesini tekrar duymak için can atmaya başladığımı farkettim. Cevabını beklerken nefesimi tutuyordum. Zihnimde ki ses derin bir nefes verdi. Anlaşılan kendini rahatlatmaya çalışıyordu.
Seni takip ediyordum. Sonra ormana girdiğini gördüm. Birisiyle konuşuyordun ve oun bir nymph olduğundan bile şüpheliydim. Fakat saklandığım ağacın arkasından çıktım ve sen yoktun. Orada farklı birisi vardı. Sonra bütün gün seni bulmaya çalıştım.
Yabancının sesi gitgide telaşlanmış ve içine düştüğü endişenin esiri olmuştu. Göz kapaklarım titredi ve derin bir nefes gibi ağır ağır açıldı. Yabancının sesinde ki endişeli tını onun büyüsünden kurtulmama yetmişti.
Undine?! Lanet ols-
Sesi aniden kesildi ve yaşadığım şokun etkisiyle olduğum yere çivilendim. Birkaç dakika sonra damarlarıma yayılan adrenalin zihnimin aydınlanmasını sağlamıştı. Beynim beni soru yağmuruna tutuyordu.
Bu adam kimdi? Adımı nereden biliyordu? Bunu nasıl yapmıştı? Ona nasıl cevap verebilmiştim veya nasıl duyabilmiştim? Metamorfmagus olduğumu anlamış mıydı? Benim için neden bu kadar endişeleniyordu?...
Burnumdan solumaya başlamıştım. Sorular aklıma takıldıkça öfkemle başa çıkamıyordum. Ama tek bir soru daha da ilgi çekici ve öfkelendiriciydi. Kimdi O?
Soru aklımda yankılanırken nefesimi tutmuş ve ellerimi yumruk yapmıştım. Gözlerimi kapayarak sakinleşmeye çalıştım. Nefes almalıydım fakat istemiyordum. Zorda olsa ciğerlerime çektim havayı. Nahoş ve ballı bir kokusu vardı. Derin nefesler aldığımda ise boğazımı yakıyordu. Zihnimde ki sorunun hafif yankısı sürerken merak kaplamıştı içimi. Sinirlenerek dışarı çıktım ve kapıyı sertçe kapattım. Yabancı beni hala izliyor olabilirdi. Görmemesi gerekiyordu. Evin arkasına doğru yürüdüm. Kendimi hiç olmadığım kadar canlı hissediyordum. Öfkem bana sunulmuş bir canlılık pınarı gibi zihnime akıyor oradan kalbime geçip içimi ısıtıyordu. En sonunda aldığım temiz havayla ciğerlerimde buluşup bir esinti gibi çağlıyorlardı içimde. Zira bu hoşuma gidiyordu. Aşırı enerji patlamasıyla kahkaha atabilirdim her an. İçimde ki öfke yerini yavaşça adrenalin ve saf enerjiye bırakmıştı. Bu canlılık duygusu içimde ki fitili ateşlemeye yetmişti. Olduğum yerde durduğumu ve kendi kendime gümlümsediğimi farkettim. İç geçirerek gözlerimi devirdim. Konsantre oldum ve Parmak uçlarımdan başlayarak gittikçe ilerleyen, içime işleyen karıncalanma duygusuna serbest bıraktım kendimi. Hafifçe silindiğimi ve yerine yeni bir bedene kavuştuğumu hissediyordum. Saç diplerimde küçük kıvılcımlar kızıllarımı dahada belirginleştiriyordu ve saçlarım kızıl bir hal alıyordu. Dönüşüm süreci büyük bir heyecan dalgasıyla titrememe, karnımda ki kelebeklerin aniden kanaatlanmasına neden oluyordu. En sonunda duyularım netleşti. Ayağımın altında ki toprağı hisseder oldum. Gözlerimi açtım ve yeni gözlerimin keskinliğiyle etrafa bakmaya başladım. Gözlerim odaklanamıyordu. Yinede bakış açım o kadar genişti ki gözüme değen bütün cisimleri ezberleyebiliyordum. Parmak uçlarımda ki enerji ise bambaşkaydı. İçimi eriten bir yoğunlukları vardı fakat bu yoğunluk bir uyuşukluk hissettirmiyordu. Tam aksine saf enerji gibiydi. Küçük bir kıkırdama dudaklarımdan kaçarken Gece'nin karanlığının bana eşlik ettiğini farkettim. Dalgalı kızıl saçlarım kısalmıştı. Altınımsı bir şekilde parlayarak çene hizama denk geliyordu. İncecik ve balerin edasıyla kıvrılan uzun bir vücudum vardı. Küçük bir burun ve düğe gibi kiraz dudaklar tatlı kıvrımlı yüzümde birer sanat eseri gibi duruyordu. Gözlerim bir ceylanınki gibiydi. Safir boncuklardı ve içe doğru yeşilleşiyor sarıyla son buluyordu. Çıkık elmacık kemiklerimin üzerine gölgesi düşen uzun kirpiklerim bu büyük safirleri sarmalıyordu adeta. Üzerimde geceliğimin olduğunu farkettim. Upuzun askılı beyaz gecelik yerlerde sürünüyordu. Diğer halimden biraz kısaydım sanırım. Uzun parmaklarımla geceliği kaldırarak yürümeye başladım. Yabancıyı unutmuştum bile. Eve girdim ve teresa doğru yürümeye başladım. Cam kapıyı açtım ve göle doğru uzanan iskelede göz gezdirdim. Birisi isekelenin ucunda ayaklarını aşağı sarkıtmış bir şekilde oturuyordu. Üstüme sabahlığımı geçirdim ve dışarı çıktım. Adamın yanına doğru yürüdüm.
"Pardon, burada ne işiniz var? Siz kimsiniz?"
Aniden beliriverdiğimi sanmıştı heralde şaşkınlıkla iç geçirirken yerinden fırladı. Gözleri korkuyla açılmıştı. Titrek hareketlerle doğruldu.
"B-ben, ee, Undine'i arıyordum." Elini başının arkasına koydu ve küçük bir çocuğun masumiyetiyle kutsanmış yüzünde muzip bir sırıtış belirdi. Buna karşılık dudaklarımda bir gülümseme belirdi fakat içimden bir ses 'Yalan söyle!' diye bağırıyorken bu gülümsemeyi yüzüme yapıştırmakta zorluk çekiyordum.
"Ah, Undine. Malesef burada yaşamıyor. Ama benden bir önce ki kiracı o sanırım. Evi içerisinde eşyalarla bana satmıştı. Sarı saçlı mavi gözlü bir hanım. Telaşlı görünüyordu. Onu bir kahve içmeye bile ikna edememiştim. Biraz dediğim dedik bir insan. Bu arada ben Diantha." Yalan söylemiştim! İnanamıyorum. Ah, Tanrıçam!
Çocuk ise biraz asık suratla cevap verdi.
"Bende Calder." Elini uzattı, sıktım. Avuç içleri terliydi fakat buz gibi bir terdi bu. Calder.. Soğuk ırmak..
"Sen bir nymph misin?" Soru ağzımdan kaçmıştı. Engel olamamıştım ama cevabı büyük bir merakla bekliyordum.
"Aslında evet. Nerden bildin?" Hafifçe sırıttı.
"Bir ırmakta mı yaşıyorsun? Neden?" Sorusunu duymazdan geldim. Bir an için şaşırsa da kendini kontrol etmeyi başardı. Gözleri kararmıştı. Yüzünde ise bir gölge vardı. Böyle gerçekten büyük ve korkutucu görünüyordu.
"Bu uzun bir hikaye. Kısaca söyleyeyim; kendilerini bir şey zannedenler, kendi seçtiklerinin en mantıklısı olduğunu düşünürler ve buna karşı çıkan insanları bir yerlere hapsederler." Seside adı kadar soğuktu. Bir ürperti dalgasının son anda bastırarak konuştum.
"Pekala. İçeri gelmez misin?" Olabildiğince masum bir gülümseme takınarak gözlerinin içine bakmaya özen gösterdim. Adam gözlerini kırpıştırdı, kekeleyerek konuştu.
"Daha sonra, Diantha. Şimdilik görüşmek üzere." Birden ciddileşmişti ve bu beni ürkütmüştü. Yavaşça uzaklaşmasını bekledim. Nefesimi tutmuştum sanırım. Ani bir şekilde tuttuğum nefesi bıraktım ve karıncalanma hissi bir anlık sürdü. Tekrar eski bedenimle birlikte içimi kemiren sorulara doğru koşuyordum..

*ps. Başka bir sitede benim rp'mdir.

Konu: Geri: Anlamsız. C.tesi Ağus. 21, 2010 12:51 pm

Gelişme var. Diğer Rp'nden daha iyiydi
Puanın 94*

Rp puanının eklenmesi için Buraya Başvuru Yapmalısın [/i][/color]

Konu: Geri: Anlamsız. Salı Eyl. 07, 2010 4:30 pm

konu kilit.