Ufak Saldırı

||||||||||||||
Amanda Sylise
Amy Clare
James D. Archibald

|||||||||||||||
Birinci tekil şahıs



Yine bir görüş gelmişti. Bu seferki çok korkunçtu. Saldırı küçükte olsa bana yapılıyordu. Batı duvarında gece yürüyüşü yaparken bir kuzgunun gözlerini görür gibi oldum. Ne olduğunu tam olarak anlamadığım için önemsemeden yoluma devam ettim. Ancak kuzgun beni önemsiyordu.
Üzerimde uçuşmaya başladı. O anda bir ağacın altına mı sığınsam yoksa koşmaya mı başlasam kestiremiyordum. Ben birkaç saniye düşünürken kuzgun benden önce davrandı ve gagasını koluna sürttü. Kolumda derin bir çizik oluşmuştu. Tam bu sırada Amy göründü. Fakat görüşüm burada bitmişti. Korkmuştum. Sırısıklam ter içindeydim. Görüşlerin en nefret ettiğim yanı buydu. Biraz temiz hava almak için her zaman yaptığım şeyi yaptım ; koruluklarda temiz hava almak ...

Zorlanarak duvarın üzerine oturdum. Temiz havayı içime çektim. '' Oh.'' dedim kendi kendime. Genelde geceleri korulukta kimse olmazdı. Sanırım karanlıktan korkorlardı. Bu kuzgunlar yüzünden bilirsiniz. Ancak ben karanlığın kızıydım. Tek başıma korulukta gezmek bana huzur veriyordu. Bir süre oturup görüşüm hakkımda düşündüm. Daha sonra oturduğum yüksek duvardan atlayarak geri dönüş yoluna yöneldim.
Ağaçların arasında gözler gördüm. Gizemli ve kırmızı...
Görüşüm bu kadar çabuk mu gerçekleşecekti? '' Yok yok. Görüşümde batı duvarındaydım.Göz yanılması sanırım .''diyerek yola devam ettim. Ancak gözlerim yanılmamıştı. Kuzgun üzerimde uçuşmaya başladı. Koşmaya başladığım sırada kuzgunun gagası kolumu zedeledi.
Kolumdan kan akmaya başlamıştı. Ümitsizlik ve korku içinde çığlık atarken karşımda Amy ve James'i gördüm.

Haftalık toplantımızı yapıyorduk. Bu aralar okulun güvenliğini 2 katına çıkarmamız gerekiyordu ortalıkta kuzgunlar daha sık dolanmaya başlamıştı ve çaylaklara zarar veriyorlardı. Toplantı bitmişti tam çıktığım sırada kapıya biri yaslanmıştı ve ben onu tutmasam yere kapaklanıyordu. Kim olduğunu tahmin edebiliyordum amy'di. Hiçbir şey olmamış gibi ayağı kalktı ve " İnsan kapıyı açarken bir ses çıkarır yere kapaklanıyordum " dedi. Birazcık sinirlenmiştim bu sözlerine ama ona bir türlü kızamıyordum. Bende " Çok üzgünüm Amy. Senin için içerden kapıyı tıklayıp açarım bundan sonra " dedim. Gülümsedim ve oda gülümseyerek " Evet iyi olur " dedi. " Eee hadi akşam koşusu için seni bekliyordum. Unuttun mu yoksa?" dedi bende " Yoo hayır unutmadım " dedim ve saçını karıştırdım işte en nefret ettiği şeyi yapıyordum ona şuan sinirden köpürdüğünü tahmin edebiliyorum.

Batı duvarından başlayıp koruluğa doğru koşmaya başladık. Aklım Aurnia'daydı bugün onu çok az görmüştüm çok özlemiştim onu... Hayatımın anlamını düşünerek yavaş yavaş koşuyordum hayallere dalmıştım ki Amy'nin Hey yaşlanmışsın moruk " sesiyle irkildim. Zavallı beni geçebildiğini düşünüyordu oysa ben düşüncelere daldığım için yavaş koşuyordum yinede onun böyle düşünmesine birşey demedim. O anda bir çift kırmızı göz gördüm ağaçtaydı hayır hayal görmüyordum... Otomatik olarak durdum. Amy'de birşeylerin yolunda olmadığını anlamış gibiydi yüzü solmuştu işte o anda Amanda'nın çığlığını duyduk. Sesin geldiği yöne doğru koşmaya başladık bu çığlığın nedenini biliyordum. Oraya vardığımızda Amanda'nın yere çömelmiş bir şekilde kolunu tutarken gördük. Tam o sırada bir alaycı kuzgun kahkası duyuldu... Tahminlerimde yanılmamıştım. Amy birden odaklanmaya başladı ne yaptığını biliyordum o anda karşı ağaçtaki alaycı kuzgunun yandığını gördüm. Kuzgun yanarken Amy Amanda'nın yanına koştu. Bense karşıdan bize doğru gelen kuzguna odaklanmıştım sırtımdan bir ok çıkarıp kuzguna hedef aldım ve okum parıldayarak kuzgunu tam kalbinden vurdu....

Bize yaklaşan kuzgunu J. okuyla tam göğsünden vurdu. slında bu konuda usta olduğunu biliyordum ama bu kadar iyi olduğunu bilmiyordum. Ama bunu ona hiçbir zaman söylemeyecektim yoksa hemen havaya girerdi. Biranlık bunları düşündükten sonra Amanda 'nın "Amy burdan gidelim. Lütfen , hemen.'' demesiyle harekete geçtim.Jamesle beraber kolunun altına girerek onu buradan götürmeye başladık. Batı duvarına yaklaştığımızda artık gücünün azaldığını hissetmiştim. Bana dur işareti yaptı. Tedirgin bir sesle " Tatlım neyin var ? " dedim. "Çok yoruldum biraz dinlenelim " dedi. Hemen onu yanımızdaki iri ağaca sırtı yaslanacak şekilde oturttuk . Bende yanına çömelip hemn koluna baktım. Alaycı kuzgunun açtığı yara derindi ve kolundan hatırı saayılır bir miktarda kan akıyordu. Aslında çaylaklar çok çabuk iyileşirdi , vücutları kendini yenilerdi ve birazdanda Amanda'nın kolundan akan kan durucaktı . Mikrop kapma ihtimali varmıydı ki ? Yara çabuk iyileşiyorsa e mikropta kapmaz heralde diye düşünüyordum. Ama birşey yapmadan da duramazdım.Boş umutlarla çevrede kumaş parçası aradım ama dediğim gibi boş umut olduğu için bulamadım. Zaten bunu düşünmek bile aptalcaydı koskoca bahçede kumaş mı olucaktı. Sonunda üstümdeki en çok sevdiğim hırkaya baktım ve derin bir nefes verdim. Kendi kendime yenisini alırım dedim ve hırkayı çıkarıp alt kısmından bir büyük bir parça kopardım. Çıkan sesle Amanda banda "Ne oluyor " der gibi baktı. Onun bakışlarına karşılık vermeden kumaşı koluna özenle sardım . İşim bitince " En azından mikrop kapmıcak." dedim ve gülümseyen gözlerle Amandanın gecede bile parlayan deniz mavisi gözlerine baktım. Ama birşey farketmmiştim. Hemen saçını okşayıp " Amanda tatlım yeni bir görüş mü geldi ? İstersen anlatabilirsin bana . " dedim. O sırada James..

Alaycı kuzgunu kalbinden vurduktan sonra yere düştü. Amanda ve Amy bana büyülenmiş gibi bakıyorlardı ilk defa onların yanında yeteneğimi kullanıyordum. Sonra birden Amanda "Amy burdan gidelim. Lütfen , hemen.'' dedi ve Amy ile birlikte kolunun altına girerek onu buradan götürmeye başladık. Batı duvarına yaklaştığımızda Amy " Tatlım neyin var ? dedi. Amanda ise "Çok yoruldum biraz dinlenelim " dedi. Hemen onu yanımızdaki iri ağaca oturttuk. Amy hemen yanına oturup saldırıda ona saldıran alaycı kuzgunun açtığı yaraya bakmaya başladı. Ben de yanına gelip yaraya baktığımda miğdemin burkulduğunu hissettim yara çok derindi ve bolca kan akıyordu. O an gerçekten Amanda'ya çok acıdım o daha bir çaylaktı ve aldığı yara... Amy etrafa birşey arar gibi bakyordu. Sonra Amy'nin yaptığına Amanda ve ben şok olarak baktık. Amy üstündeki en sevdiği hırkadan büyük bir parça koparmıştı. O hırka tüm eşyalarından daha değerliydi. Hırkadan kestiği parçayı Amanda'nın koluna Özenle sardı. " En azından mikrop kapmıcak." diyerek gülümsedi Amy. " Amanda tatlım yeni bir görüş mü geldi ? İstersen anlatabilirsin bana . " dedi. Demek Amanda'ya kuzgun saldırısından önce bir görüş gelmişti o yüzden bu kadar kötü görünüyordu. Gözleri kan çanağına dönmüştü. Amy ısrarla anlatmasını istiyordu sonunda Amanda anlatmaya başladı...