İyi bir dost

Herzamanki gibi uyku tutmamıştı böyle bir yerde nasıl uyuyabilirdim ki dersten önce oda arkadaşım hep uyurdu bu bazen sinir bozucu olabiliyor. Hye ne zamandır ortalıklarda yoktu aklıma geliyordu. Sessizce yerimden kalkıp bitiremediğim kitabımı aldım mitolojiyi çok seviyordum bu kitaptan başka sıkıntımı geçiricek birşey yoktu. Yatakhaneden sessizce çıkıp Doğu duvarına doğru yol aldım hava soğuktu etrafta sadece yarasa ve ayakkabımın altından çıkan ses vardı. Sonunda doğu duvarına varmıştım eğilip ağacın altına oturdum saatlerce kitap okumuştum gözlerimin yandığını farkettim kitabı yavaşça kapatıp kenarıya koydum ve soğuk çimlere uzandım sırtım buz gibi olmuştu ellerimi başımın altına almıştım gökyüzünde fazla yıldız vardı en sevdiğim şeydi yıldızlara bakmak. Gelen sesle beraber irkilmiştim başımı sesin geldiği yöne çevirdim karşımda Hye' yi gördüğümde istemsiz olarak gülümsedim "Kaybolmak için daha iyi bir yer seçmen gerekirdi." dedi aslında kaybolmaya çalışmıyordum geceleri herzaman geldiğim yer kaybolucak olsaydım beni kimse bulamazdı oda bana gülümsüyordu ve bu gülümsemesi içimi ısıtıyordu herkesde aynı şey oluyormuydu yoksa o benim en yakın arkadaşım diyemi bana öyle geliyordu "Bir dosta ihtiyacın var sanırım." dedi ve hemen yanıma oturdu. Uzun bir süre ikimizde konuşmadık Hye' ye döndüğümde elinde bir papatya bana uzatmış duruyordu muzip bir gülümsemeyle "al bakalım, belki bu seni biraz gülümsetebilir.. Hatta belki konuşmanı bile sağlayabilir" dedi papatya'yı alıp kulağıma sıkıştırdım gülümseyip duruyordum ''Bak! isteyince oluyormuş.Hadi anlat bakalım şimdi, ne oldu ?'' dedi sorusunu ilk başta görmezden geldim ve '' Nasıl güzel oldumu? '' diye sordum cevabını beklemeden '' Birşey olduğu yok. Herzamanki gibi uyuyamadım. '' dedim...

Meredith'in canı hiç olmadığı kadar sıkkındı. Kısa süre önce bıraktığı sigaraya tekrar başlayacaktı. Springfield'dan döner dönmez bir paket almıştı bile. Derslere daha çok zaman vardı. Hava yeni kararmıştı. Meredith Profesörlerin ne diyeceğini hiç düşünmeden odasından çıktı ve bahçeye indi. Nereye gittiğini önemsemiyordu. Sadece karanlık, sakin ve huzurlu bir ortam arıyordu. Yürürken tek düşündüğü babasını öldürmesine çok az kaldığyıdı. Babasını sevmiyordu, hiç sevmemişti. Ama onu öldürmek... Ve sonra kanını içmek.. İşte bu Meredith'e yakışmazdı. Kanı ilgisini çekmişti, onun kanını içmek istemişti ama çok fazla değil. Kan içme istediği içinde yeni yeni uyanıyordu ve bu yüzden çok kolay bir şekilde hayır diyebilmişti.
Meredith sonunda karanlık bir yer bulduğuna sevinmişti. Etrafına baktı ve nerede olduğunu fark etti. Burası Doğu duvarıydı. Çok huzurlu bir ortam değildi ama Meredith küçük siyah çantasından paketini çıkardı ve içinden bir adet sigara aldı. Paketini özenle küçük çantasına koydu ve çakmağını cebinden çıkardı. Sol eliyle çakmağın ateşini koruyarak sigarasını yaktı. Dolu dolu bir nefes çekti içine. Bu hissi seviyordu. Onu rahatlattığını düşünüyordu ama bunun sadece psikolojik olduğunu biliyordu. Meredith bir ağacın dibine oturmayı düşündü ama sonra vazgeçti burası ona tam anlamıyla huzur vermiyordu. O da karanlıkta kalacak şekilde Doğu Duvarı'nın kenarından yürümeye başladı. Sigarayı gerçekten özlemişti, dumanı ciğerlerinde hissetmek güzeldi. Meredith ileri de ağacın dibindeki 2 çaylağı gördü. İçinden 'Büyük ihtimalle sevgililerdir.' diye geçirdi ve çok kısa bir an olsa da onları kıskandı.
Birden Alexis'in bacaklarına sürtünmesiyle irkildi ve küçük bir çığlık koyverdi. Çaylaklar ona doğru döndü Meredith bundan utanmıştı. Tam Alexis'i kucağına alıp oradan uzaklaşacakken Alexis bacaklarının arasından hızla çıkıp parmaklarına değdi ama Meredith yeterince hızlı değildi. Alexis iki çaylağın bulunduğu yere doğru koşuyordu. Meredith istemeye istemeye de olsa sigarasını yere attı ve Alexis'in peşinden koştu. Çaylakların yanında geldiğinde Alexis bir kediye hırlıyordu. Meredith yere eğildi ve gri beyaz tüy yumağını kucağına alıp çekingen bir sesle konuşmaya başladı.
" Özür dilerim. Kedimi tutamadım.. Rahatsız ettim. " dedi ve hızla yanlarından ayrılacakken çaylaklardan erkek olanı konuştu.

Arkamdaki büyük ve yaşlı ağaca yaslanıyordum. Hye'ye bakarken "Bu gün hava çok güzel...'' dedi ve sonra gözü elime takıldı gülümseyerek bende elime baktım o anda "mitolojiden hiç bıkmıyorsun değil mi?" dedi o da biliyordu ki kitapsız asla yapamazdım bu kitabı çok sevmiştim bitirdikten sonra on defa okurum tekrar diye geçirdim içimden... En büyük zevklerimden biride Hye'nin müzik odasında piyano çalmasıydı o çalarken ben kitap okuyordum kendimi huzurlu hissettiğim tek şeydi bu... Uzun süre ikimizde konuşmadık önceki sessizlikten biraz daha kısaydı bu Hye cebinden ipod'unu çıkardı birkaç tuşa bastıktan sonra bir kulaklığı kendisine diğerinide bana takmıştı ağaca tekrar yaslandım gökyüzüne baktıktan sonra tam karşıma baktım Hye ve ben şarkıya eşlik ettik durmadan gülümsüyordum... Saatler böyle geçmişti kulaklığı çıkarıp Hye' ye uzattım hemen ardından kitaba daldım en heyecanlı bölümdü bu... Birden kedimin hırladığını duydum başımı çevirip ona baktım oldukça temiz gözüküyordu bembeyaz tüylerini okşamak isterdim ama kitaba tekrar döndüm. Hırlamalar kesilmedi yanına bir kedi gelmişti arkasındanda sahibi koşturuyordu kedi Ares'e hırlamaya başlamıştı kız yanımıza gelip yerden kedisini aldı " Özür dilerim. Kedimi tutamadım.. Rahatsız ettim. " dediği anda kedisine ve ona sinirlenmiştim sinirlerime hakim olamıyordum tam giderken arkasından sessiz ve sert bir şekilde '' Kedine sahip çık..! '' -çık!- kelimesini daha sert bir şekilde söylemiştim kedim Ares yanıma geldi ve elimle onu kendime doğru çektim...

Erkek olan çaylak sert bir sesle '' Kedine sahip çık..! '' dedi. Sondaki vurguyu fark etmiştim. Alaycı bir gülümsemeyle arkamı döndüm. Sinirlenmiştim ses tonu hiç hoşuma gitmemişti ama sinirlendiğimi belli etmeyecektim.
" Kediler özgür yaratıklardır. Onları biz yönlendiremeyiz veya emir veremeyiz. Seninde bunu çok iyi biliyor olman lazım. Seninde bir kedin var. Bu arada kedime sahip çıkmazsam ne olur? Ne yaparsın?" dedim. Benim ses tonuma alay hakimdi. Ama içimdeki öfkeyi tahmin edemezdi. Fark etmeden çaylağın üzerine doğru eğilmiştim. Gözlerimi kısarak ona bakıyordum. Çocuk yakışıklıydı ama şu anda önemli olan bu değildi. Onun bana olan davranışları önemliydi. Arkamdan yansıyan ışık onun göğsündeki armasını parlattı. Geriye doğru çekildim ve küçük bir kahkaha attım.
" Yoksa 6. sınıf olduğuna mı güveniyorsun?" dedim. Çocuğun yüzü sertleşti ve sırtını dikleştirdi. Alexis kucağımda huysuzlanıyor ve hırlıyordu. Çocuk daha fazla dayanamadı ve daha kızgın bir sesle konuşmaya başladı.

Alaycı bir gülümsemeyle bana doğru döndü sinirlerimi daha fazla tutucağımı sanmıyordum " Kediler özgür yaratıklardır. Onları biz yönlendiremeyiz veya emir veremeyiz. Seninde bunu çok iyi biliyor olman lazım. Seninde bir kedin var. Bu arada kedime sahip çıkmazsam ne olur? Ne yaparsın?" dediği anda sinirim katlanmıştı bir kızla kavga etmek bana göre değildi. Üzerime doğru eğilmiş duruyordu iyice ona dönmüştüm arkasından yansıyan ışık birkaç saniye sonra gözüme vurmaya başladı aldırış etmemiştim beklemediğim bir tepki verdi geriye doğru çekilip küçük bir kahkaha attı yüzümü sertleştirerek sırtımı dikleştirdim o anda " Yoksa 6. sınıf olduğuna mı güveniyorsun?" dedi tamam bu sefer gerçekten ona bağırıcaktım uyarı almam önemli değildi ışık şimdi ona vuruyordu ayağı kalkıp biraz yakınlaştım güzelliğini şimdi farketmiştim ki bende onun armasına baktım dördüncü sınıf olmalıydı sonra gözlerinin tam içine bakarak '' Sana birşey yapmayacağım ama kedine yapabilirim. Benim kedim diğer kedilere hırlamaz hırladığınıda hiç görmedim. Ayrıca 6. Sınıf olduğuma veya erkek olduğuma güvenmiyorum. '' dedim kaşlarımı çatmıştım hiç bu kadar sinirlenmemiştim sakinliğim ve durgunluğum bir anda uçup şımarık ve haylaz birisi olmuş gibi hissettim kendimi yavaşça nefes aldım kedisine bakarak...

'' Sana birşey yapmayacağım ama kedine yapabilirim. Benim kedim diğer kedilere hırlamaz hırladığınıda hiç görmedim. Ayrıca 6. Sınıf olduğuma veya erkek olduğuma güvenmiyorum. '' dedi kaşlarını çatarak. Kedime mi? Beni tehdit mi ediyordu? Sinir katsayım yavaş yavaş düşüyor ve her an sinirden delirip bu çaylağın üzerien atlayabilirdim ama derin bir nefes aldım. Sinirliydim hemde çok gözlerimin renginin değiştiğini biliyordum şu anda koyu mavi olmalıydılar.. Kendimi toparladığımı düşünerek konuşmaya başladım.
" Hey! Bu açık bir tehdit. Zaten senin erkekliğine güvenmediğin belli. Baksana bana değil kedime saldırmayı düşünüyorsun. Senin kedinin hırlamaması senin gibi pısırık olduğundan olabilir mi?" dedim. Dudaklarım ona söylediğim sözlerin keyfi ve sinirle yukarıya doğru kıvrılmıştı. Zafer kazanmış gibi hissetmiyordum kendimi. Hala çok sinirliydim. Ama onun damarına bastığıma emindim. Yüzüme düşen bir tutam kızl saçı kulağımın arkasına sıkıştırdım. Üzerimdeki siyah t-shirt'ümü düzelttim ve gözlerimi alaycı bir şekilde kıstım.
" Baksana senin bu tatlı yüzünle fazla talibin olur. Belki o zaman erkekliğine güvenmen gerekebilir." dedim. İleri gittiğimin farkındaydım. Ama kendime engel olamıyordum. Kedime nasıl zarar vermeyi düşünürdü? Bunu aklım almıyordu. Çocuk sinirden karşımda kuduruyordu. Burnundan hızlı hızlı nefes alıyordu. Göğsü şişip şişip sönüyordu. Bende kollarımı göğsümde bağladım ve ona yukarıdan bakmaya başladım. Ay tam karşımdaydı ve yüzüme yansıyordu. Fakat onun yüzü gölgedeydi. Yanındaki ufak tefek kız ise hiç ses çıkarmadan bizi izliyordu.

Yavaş yavaş nefes alıp veriyordum bir kızla laf yarışına bile girmek bana göre değildi uğraşıcak vaktim yoktu şimdi onunla konuşucağıma birkaç sayfa daha okumuş olurdum... Gözlerinde bir değişiklik hissetim aldırış etmiyor gibi gözükmeye çalışırken " Hey! Bu açık bir tehdit. Zaten senin erkekliğine güvenmediğin belli. Baksana bana değil kedime saldırmayı düşünüyorsun. Senin kedinin hırlamaması senin gibi pısırık olduğundan olabilir mi?" dedi beni iyice sinirlendiriyordu karşımdaki bir erkek olsaydı şimdiye ağzının payını vermiş olucaktım ona birşey yapamıyordum sadece konuşmakla yetindiğim için sinirim kat kat katlanıyordu. Yüzüne düşen kızıl saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı üzerindeki t-shirt'ü düzelterek gözlerini alaycı bir şekilde kıstı bu yine konuşucağı anlamına geliyordu ki beklediğim şey oldu " Baksana senin bu tatlı yüzünle fazla talibin olur. Belki o zaman erkekliğine güvenmen gerekebilir." sinirim bir artıp bir azalıyordu derin bir nefes aldım o anda Hye'nin ne yaptığını merak etmiştim ama ona dönüp bakmadım '' Birincisi pısırık değilim olmadım olmamda, ikincisi kızlarla kavga etmek bana göre değil, üçüncüsü ise Ben erkekliğimi kullanıp onları başımdan savabilirim ama senin bu kız halinde onlara yem olman. '' dedim alaycı bir şekilde gülümseyerek onu sinir etme sırası bendeydi.

'' Birincisi pısırık değilim olmadım olmamda, ikincisi kızlarla kavga etmek bana göre değil, üçüncüsü ise Ben erkekliğimi kullanıp onları başımdan savabilirim ama senin bu kız halinde onlara daha kolay yem olursun '' dedi. Yüzünde rahatlamış gibi bir ifade vardı. Bana laf soktuğunu düşünüyordu. Benim en nefret ettiğim şeydi kız olduğum için yetersiz ve güçsüz görünmek. Birinin beni böyle aşağılaması en tahammül edemediğim şeydi. Gözlerim gitgide kararıyordu çünkü içimdeki öfke onun her sözünde her bakışında daha fazla kaynıyordu. İçimdeki karanlık ve kızgın boğayı dürttüğünün farkında bile değildi bu çocuk. Yumruklarımı sıktım ve çocuğa doğru eğildim. Onun üzerine eğildiğimde göz göze geldik. Gözlerimin halini görünce bir anlık afallaması ve geri çekilmesi beni eğlendirmişti. Bir anda çok farklı sözcükler döküldü dudaklarımdan.
" Heey! Minik Kraliçemiz konuştu. Sert çocuğumu oynayacaksın. Kızlarla kavga etmek sana göre değilmiş. Bu kızlara olan saygından mı korkundan mı kyanaklanıyor? Ayrıca ben hiçbir erkeğe yem olmam sen merak etme. Ben diğer kızlar gibi korkak ve savunmasız değilim. Erkekleri çok iyi tanıdığım için onların tuzaklarına düşmem. Zaten siz erkekler o kadar basit beyinlisiniz ki her bir düşüncenizi yüzünüzden okuyabiliyorum. Sana da söyleyebilirim şu anki düşünceni. Beni parçalamak istiyorsun. Belki de ağzımın ortasına sağlam bir yumruk indirmek. Ha? Haksız mıyım?" kulağına doğru eğildim ve en soğuk sesimle " Ben diğer kızlar gibi değilim. Asla savunmaz biri olmadım. Asla erkeklere çok güvenmedim. Güvenmem de çünkü siz, erkekler, sefil ve biz, kadınlara her zaman muhtaç olan yaratıklarsınız."dedim. Karşımdaki çocuk hiçbir şey söylemeden duruyordu. Gözlerimi gözlerine diktim. Gözleri parlak bir kahverengiydi. Renkli olmamasına rağmen dikkat çekiciydi. Üzerindeki siyah t-shirt'ü bedenine tam oturuyordu. Fazla kaslı bir yapı da değildi. Kullandığı parfüm çok güzeldi. Birçok kız için ilgi çekici olabilirdi ama beni şu anda hiç ilgilendirmiyordu. Zaten yanında sevgilisi de vardı. Kıza göz ucuyla baktım. Çok tanıdık geliyordu. Minyonluğu, duruşu, saçları, yüzü ve gözleri. İşte o zaman onun kim olduğunu anladım. O benim çok sevdiğim çekik gözlü Hye Sun'ımdı. Ona bakarken ifademin yumuşadığını fark ettim fakat karşımdaki çocuk aklıma geldiğinde tekrar tüylerim diken diken oldu ve kaslarım gerildi. Kucağımda duran Alexis'i çok sıkmış olmalıyım ki kedi bir anda kucağımdan atladı ve bizim yanımızdan uzaklaştı. Ben onun arkasından bakarken çocuk konuşmaya başladı.

Yüzümde hafif rahatlamış bir ifade olduğunu düşünüyordum söylediklerimden bir an pişmanlık duydum karşımda güzel bir kıza ilk kez bu kadar sinirlenmiştim ondada suç vardı ne diye kedisini salıyordu ki yatakhanede bıraksaymış saçma düşüncelerle boğuşurken üzerime eğildi göz göze gelmiştik gözlerinin rengi çok koyuydu koyu siyah ürkmüştüm yavaşça geriye doğru çekildim ve konuşmaya başladı " Heey! Minik Kraliçemiz konuştu. Sert çocuğumu oynayacaksın. Kızlarla kavga etmek sana göre değilmiş. Bu kızlara olan saygından mı korkundan mı kyanaklanıyor? Ayrıca ben hiçbir erkeğe yem olmam sen merak etme. Ben diğer kızlar gibi korkak ve savunmasız değilim. Erkekleri çok iyi tanıdığım için onların tuzaklarına düşmem. Zaten siz erkekler o kadar basit beyinlisiniz ki her bir düşüncenizi yüzünüzden okuyabiliyorum. Sana da söyleyebilirim şu anki düşünceni. Beni parçalamak istiyorsun. Belki de ağzımın ortasına sağlam bir yumruk indirmek. Ha? Haksız mıyım?" dedi ben konuşamadan kulağıma eğildi soğuk bir sesle " Ben diğer kızlar gibi değilim. Asla savunmaz biri olmadım. Asla erkeklere çok güvenmedim. Güvenmem de çünkü siz, erkekler, sefil ve biz, kadınlara her zaman muhtaç olan yaratıklarsınız." dediğinde konuşma sırasının bende olduğunu anladım kucağındaki kedi bozuntusu atlayıp bulunduğumuz ortamdan kayboldu karşımdaki kız arkasından bakıyordu ki konuşmaya başladım '' Evet kızlarla kavga etmek bana göre değil korkumdanda değil sadece saygımdan tahmin edemiyeceğin kadar çirkinleşebilirim ayrıca şuan hiç birşey düşünmüyorum. Evet kadınlara muhtaç olduğumuz doğru ama sizinde biz erkeklere ihtiyacı var ne kadar istemesenizde...Son bir sözüm daha var bu konuyla ilgili konuşmak istemiyorum korktuğumdan değil sana harcıyacak zamanım yok. Sen kendini çok zeki zannediyorsun ama düşündüğün kadar bile beynin yok senin. Eğer çok azıcık düşünebilseydin bir erkekle söz dalaşına girilmeyeceğini bilirdin. Girersen benim söylüyeceğim lafların altında ezilirsin. '' dedim şeytanice gülümseyip...

'' Evet kızlarla kavga etmek bana göre değil korkumdanda değil sadece saygımdan tahmin edemiyeceğin kadar çirkinleşebilirim ayrıca şuan hiç birşey düşünmüyorum. Evet kadınlara muhtaç olduğumuz doğru ama sizinde biz erkeklere ihtiyacı var ne kadar istemesenizde...Son bir sözüm daha var bu konuyla ilgili konuşmak istemiyorum korktuğumdan değil sana harcıyacak zamanım yok. Sen kendini çok zeki zannediyorsun ama düşündüğün kadar bile beynin yok senin. Eğer çok azıcık düşünebilseydin bir erkekle söz dalaşına girilmeyeceğini bilirdin. Girersen benim söylüyeceğim lafların altında ezilirsin. " dedi yüzünde şeytani bir gülümsemeyle. İşte yine aynı şeyi yapmıştı. Beni ve gücümü küçümsemişti sırf kız olduğum için.. Bu lafın altında kalamazdım. Derin bir nefes aldım artık iyice sinirlenmiştim.
" Hey sen beni fazla küçümsüyorsun. Sana düşmanlarını küçümsememeyi öğretmediler mi? Beni küçümseme zannettiğinden daha akıllı ve güçlüyüm. Ben erkeklerle laf dalaşına girebiliyorsam bu benim hazır cevaplılığımı ve zekamı gösterir. Sen bir kız gibi korkuyorsun. Bu uygun bir tabir olmadı çünkü ben kızım ve korkmuyorum. Immm... Sen tam bir gay gibi tırsıyor ve korkuyorsun. Aslında bu saygı meselesi falan hepsi korktuğunu saklamak için söylediğin sözler." dedim nefes almadan konuşmuştum. Tam bir sigara yakmak için çantama yönelmiştim ki aklıma söylecek bir söz geldi.
" Sen aslında tam bir pisliksin. Gay bile olamayacak kadar kaba ve salaksın..." daha sözlerime devam ediyordum ki Hye Sun gülmeye başladı. Ona baktığımda bağdaş kurmuş ve bizi izliyordu. Ben bu kadar sinirliyken gülmesi hiç hoşuma gitmemiş ve daha da sinirlenmiştim. Karşımdaki çocukta ona ters ters bakıyordu. Hye Sun bakışlarımızdan hiç etkilenmemiş ve çok komik bir şey varmış gibi kahkaha atmaya devam ediyordu. Onun sesini duymak beni rahatlatmıştı. Gülüşü huzur vericiydi. Ben onun güzel kahkahasına dalmışken Hye Sun konuşmaya başladı.
"Ayhhhh!! siz beni öldüreceksiniz.... Oyuncağı için kavga eden iki çocuğa benziyorsunuz... Ne yapıcam ben sizinle?" dedi. Çocuk mu? Oyuncak mı? Ona döndüm ve biraz sert bir şekilde.
"Meleğim dediklerini duymuyor musun? İlk önce sizden özür diledim. Ama o bana ters davrandı. Kedime zarar vermekle tehdit etti. Beni bilirsin küçümsenmeyi ve haksızlık yapılmasını sevmem. Ama sende sevgiline söz geçir. Benim sinirlerimi daha fazla bozmasın. Eğer sevgilinle iyi anlaşmamı istiyorsan onun dizginleri iyi tut. " dedim. Hye Sun şaşırmış gözlerle bana bakıyordu. Sesimin biraz fazla sert olduğunu sonradan fark ettim. Ben tam özür dileyecekken Hye Sun konuşmaya başladı.

" O kadar bağırdıktan sonra kendini yorgun hissediyor olmalısın. Boğazın için birşey almalı mıyım? ama belkide dostum bunu senin için yapar? Değil mi Dylan? Benim sevgili dostum. Sende bir bayanı kırdığın için pişman olmalısın. Bence dolaba gidip hepimize sıcak birşeyler getirmelisin. Bende Meredith le konuşmama devam edeyim." dedi Hye Sun gülümseyerek. Dost mu demişti? Dylanla dostlarmış ve ben az önce çok büyük bir pot kırmıştım. İçimden kendime bir tane tokat atmak istiyordum. Dylan bana ters bir bakış atıp yanımızdan ayrıldıktan sonra rahatlamış bir şekilde nefes verdim ve konuşmaya başladım.
"Meleğim ilk önce kırdığım pot için ve sesimi yükselttiğim için özür dilerim. Ama yine de 'dostunla' konuşmalısın bir kızla nasıl konuşulcağını bilmiyor. Cidden sorunlu bir tip. " dedim ve Dylan'ın yerine oturdum. Bende Hye Sun gibi bağdaş kurdum ve konuşmaya devam ettim. " Eğer bir kız olsaydı karşımdaki üzerine atlayıp saçını başını yolmuş olurdum. Elimde kalan saçları da eline verir odasına gönderirdim. Ne bu böyle ya? Kendini bir halt sanıyor." dedim. Hye Sun bana gülümsüyordu. Ama benim sinirim hala geçmemişti.
" Onu gönderdiğin iyi oldu. Bir daha gelmese çok iyi olur cidden çok sinirliyim. Kusura bakma meleğim, onun senin dostun olduğunu biliyorum ama kendimi tutamıyorum. O kadar çok sinir oldum ki... Bir an kendimi tutamayacağımı sandım.."
Sinirlerim zaten çok bozuktu ve her an ağlayabilirdim. Hye Sun eliyle gözümden akan yaşları sildiğinde ağladığımı fark ettim. Başımı kaldırdım ve Hye Sun'a baktım. Ona sarılıp ağlamayı o kadar çok istiyordum ki.. Ben daha konuşmaya başlamadan o konuştu.

Ne zaman sıcak çikolataları almıştım iki elimde doluydu geriye dönüyordum şu adını bile bilmediğim kıza öyle sinir olmuştum ki son söylediklerine cevap veremeden Hye beni birşeyler almaya yollamıştı ama ömür boyu böyle sinirli ve küs bir şekilde duramazdık bir kere tanıştık artık onunla aramı iyi yapıp özür dilemem gerekiyordu. Bulundukları yere yaklaşmıştım ki uzaktan benim oturduğum yere oturduğunu gördüm derin bir nefes alıp adımlarımı sıklaştırdım yanlarına vardığımda bardakları uzatarak '' Buyrun. '' dedim kızgın birşekilde ama sesim oldukça normaldi...Kızın eli bardağa çarpmıştı biraz üstüme dökülmüştü dayanılmaz acı içimde yayıldı sessiz ve sert bir şekilde '' Ahh.!! '' dedim hızlıca bardakları yere koydum '' Özür dilerim. '' dedim ve hemen ardından adını öğrenmek ve tokalaşmak için elimi uzattım '' Kavgadan tanışma fırsatı bulamadık. Özür dilerim kaba konuştum sanırım. Adım Dylan, Xavier Dylan ama Dylan'ı daha çok severim. '' dedim ah bu acı dayanılmazdı çok sıcaktı kaynar kaynar üzerime dökülmüştü ne kadar sakardım. Ben yokken birşeyler konuşmuş olmalıydılar Hye onu tanıyordu oda onu ağlamışmıydı gözünün altı parlıyordu kesinlikle ağlamış olmalıydı bu bizim konuşmamızdan değilde sinirinden ağladığını düşündüm bu düşüncelerle boğuşurken gözümü sanki ilk kez açmış gibi ona baktım ve adını söylemesini bekledim.

Hye Sun beni sakinletirmek için bir sürü şey söylüyordu ağlamamın sebebinin Dylan olduğunu zannediyordu. Aslında en büyük bölümü o değildi. Ben babama kızgındım. Kendime kızgındım. Anneme kızgındım. Beni yalnız bıraktığına ve güçsüz olduğuma kızgındım. Dylan sadece bunu ortaya çıkarmıştı. Benim kendime bile itiraf edemediğim bir gerçeği su yüzüne çıkarmıştı. Ben güçlü değildim, sadece öyle zannediyordum. Tam bunları söylemek üzereyken Dylan elinde sıcak çikolatalarla geldi ve bize uzattı aynı anda bende almak için uzatırken bardağa çarptım ve sıcak çikolatanın bir kısmı Dylan'ın üzerine döküldü. Bunun üzerine Dylan bardakları yere koydu. Çok üzgündüm ama bunu söylemeyecektim sadece ona bakmakla yetindim. Dylan bir şeyler mırıldandıktan sonra elini uzattı ve '' Kavgadan tanışma fırsatı bulamadık. Özür dilerim kaba konuştum sanırım. Adım Dylan, Xavier Dylan ama Dylan'ı daha çok severim. '' dedi. Yüzünde sadece hoşnutsuzluk vardı. Bunun bana karşı mı yoksa sıcak çikolatayı üzerine döktüğümün acısımı olduğunu bilmiyordum. Bende elimi uzattım ve " Evet biraz öyle oldu. Her neyse... Ben Loquisha Meredith O'Dowd. Bir kaç arakadaşım dışında herkes Meredith der. " dedim. Dylan Hye Sun'ın söylediklerine göre çok iyi biri olabilirdi ama ben çabuk güvenemezdim. Hayatımda kime güvendiysem beni yarı yolda bırakmamış mıydı? Annem, babam, abim, eski sevgilim, halam.... Hayatım hayal kırıklıkları ve güvensizliklerle doluydu. Dylan'a zorla olsa da gülümsedim ve bardakları göstererek "Teşekkürler." dedim. Benim hakkımda düşündüklerini biliyordum. Soğuk, kendini beğenmiş, aptal, bencil, kibirli.... Aslında böyle biri değildim ama dışarıdan böyle görünmek daha iyiydi en azından herkes benden uzak durabiliyordu. Kısa bir sessizliğin ardından Hye Sun konuşmaya başladı.

Dylan'ın elini yakmıştım. Canı yanıyordu ama bu beni mutlu etmemiş aksine canımı sıkmıştı. Genelde sevmediğim insanlara zarar verdiğimde canım sıkılmazdı hatta mutlu oluyordum bile diyebilirim. Ama bu sefer canım sıkılmıştı. Yanlışlıkla da olsa yapmamış olmayı diliyordum. Hye Sun sıcak çikolatalar için teşekkür etti ve eline baktı. Ben onlara bakmıyordum sadece yerdeki sıcak çikolata bardağıma odaklanmış onunla oynuyordum. Dylan hala ayaktaydı. Hye Sun annenin çocuğuna duyduğu sevginin ve endişenin hakim olduğu bir sesle konuşmaya başladı.
"Ben buz getirmeye gidiyorum. Meredith sen onla ilgilenebilir misin?" dedi. Bu hiç beklemediğim bir şeydi. Başımı hızla kaldırdım.
" Ta-tabii meleğim. Öldürmeden durabilirim sanırım." dedim. Heyecanlanmıştım ama hiçbir şey belli etmek istemiyordum. Yine bardağıma döndüm ve bir yudum içtim. Cidden çok sıcaktı. Atmadan yere koydum.. Hye Sun gitmişti ve Dylan hala ne yapacağını bilemez halde ayakta dikiliyordu. Başımı kaldırdım ve ona baktım.
" Hey! Seni yemem. Oturabilirsin." dedim sesimdeki soğukluk ve hoşnutsuzluk direk göze çarpıyordu.
Dylan hiçbir şey söylemedi ve Hye Sun'ın kalktığı yere oturdu. Gözlerini karşıya sabitlemişti. Neye baktığını ya da bakmadığını bilmiyordum. Dizlerini kendine doğru çekti ve kollarını üzerine koydu. Bana aldırış etmemişti bile. Sinirlerim hafif bozulsa da belli etmemeye kararlıydım.
Küçük siyah çantamı açtım ve paketimden bir sigara çıkardım. Sigarayı yaktım ve dumanı içime çektim. Daha sonra sıkıntılı bir şekilde üfledim. Dylan yan gözle bana baktı ve sesinde hiçbir duygu kırıntısı olmadan konuşmaya başladı.

Karşımdaki kız kısa bir süre sonra konuşmaya başladı " Evet biraz öyle oldu. Her neyse... Ben Loquisha Meredith O'Dowd. Bir kaç arakadaşım dışında herkes Meredith der. " dediğinde adını daha önce duyduğum aklıma gelmişti ismi oldukça güzeldi böyle güzel bir kıza güzel bir isim çok uygun olmuş diye geçiriyordum içimden birkaç dakika sonra bardakları göstererek "Teşekkürler." dedi önemli değil der gibi başımı salladım yanan yer çok acıyordu bunu belli etmemeye çalışıyordum ki Hye konuşmaya başladı ''Teşekkür ederim Dylan. Çok incesin.'' dediği anda zorla gülümseyerek '' Önemli değil. '' dedim o anda Meredith'e bakıyordum kolumdan tutup kendisine doğru çekti "nasılsın?" diye sorduğunda birşey yok dermiş gibi elimi çektim acısı gittikçe artıyormuydu yoksa benmi büyütüyordum "Ben buz getirmeye gidiyorum. Meredith sen onla ilgilenebilir misin?" dediğinde şaşırmıştım beni güzel ve asi olan bir kızla baş başamı bırakıcaktı ondan korkmuyordum tek korktuğum şey söz dalaşına girip onu kırmamdı ben ona bağlanmıştım ilk görüşte aşk dedikleri bu olsa gerek... Bacaklarımın ağrıdığını farkettim Meredith " Ta-tabii meleğim. Öldürmeden durabilirim sanırım." dedi heyacan basmıştı utandığımda veya çok heyecanlandığımda kulaklarım kızarırdı onunla baş başa kalmak beni kalp krizine sürükliyebilirdi... Hye çoktan gitmişti Meredith'e bakıyordum o anda başını kaldırıp bana baktı gözlerimi ondan kaçırdıktan sonra tekrar gözlerim gözlerine takıldı "Hey! Seni yemem. Oturabilirsin." dedi kısa bir süre düşündüm ve Hye'nin oturduğu yere oturdum gözlerimi tam karşı sabitledim onun gözlerine bakmamak için dizlerimi kendime doğru çekip kollarımı üzerine koydum. Meredith karşımda birşeylerle uğraşıyordu ama gözlerim onda değildi sadece hissediyordum burnuma sigara kokusu geldiğinde yan gözle ona baktım '' Şunu başka bir yere üflermisin? Beni rahatsız ediyor. '' dedim ve bekledim

'' Şunu başka bir yere üflermisin? Beni rahatsız ediyor. '' dedi. Sesi soğuktu. İçimi acıtmıştı ama önemsememeye çalıştım. Başımı diğer tarafa çevirdim ama aklımda o vardı. Büyülenmiş gibiydim. Otomatik hareketlerle sigaradan art arda dumanlar çekiyordum. Göz ucuyla her Dylan'a bakışımda ona yakalanıyordum. Onu bana bakarken gördüğümde içim bir tuhaf oluyordu. Midem kasılıyor, bulanıyor ve ben ne yapacağımı bilemiyordum. Sigaram bittiğinde yere attım ve Dylan'a döndüm bana bakmıyordu. Uzaklardaydı yine gözü. Durgundu az önce tartıştığım sinirli insan değildi. Aksine dalgasız bir deniz kadar durgundu. Nerede kalmıştı hırçınlığı öfkesi? Onu süzdükçe hırçın halinin de durgun halinin de beni heyecanlandırdığını fark ettim. Onu süzdüm. Saçının telinden ayağına kadar. Vücudu ne çok inceydi ne de çok kaslı. Sağlam bir duruşu vardı. Ellerim saçlarında dolaşmak için yanıp tutuşuyordu. O kadar güzel görünüyorlardı ki.. Teni pürüzsüz gibi görünüyordu ama dokunmadan bilemezdim. Ben hayran hayran onu izlerken bir anda yüzünü bana çevirdi. Hiçbir şey söylemedi, hiçbir şey yapmadı. Sadece gözlerimin içine baktı. Ne kadar zaman öyle durduk bilmiyorum ama benim yüzüm iyice ısınmaya ve midem kasılmaya başlamıştı. Başım hafiften dönüyor gibiydi. Onun gözlerine baktıkça içine çekiliyordum. İçimde ona yaklaşma arzusu dalga dalga yayılıyordu. Farkında olmadan bedenim onda doğru çekiliyordu ruhumla beraber. Ama mantığım bir köşe de bas bas bağırıyordu. Meredith! Meredith! Kendine gel! Az önce bağırıp, çağırdığın, öldürmek istediğin çocuğu şimdi öpecek misin? Ona aşık mı oluyorsun!? Mantığımı dinlemeyi red ediyordum. Ama Alexis bacağımın üstüne çıkıp bana hapşırınca kendimi geldim ve Dylan'dan bakışlarımı zor da olsa koparıp Alexis'e döndüm.
"Ne var benim huysuz kızım?" dedim. Alexis ise sadece yüzüme hapşırmakla yetindi. Alexis'i bacağıma koydum ve okşamaya başladım. Bu aralar onu biraz fazla ihmal etmiştim. Dylan'a yan gözle bakıyordum. O hala bana bakıyordu. Beni süzüyordu. Yüzüm daha fazla ısındı ve onunla konuşmak için aklımda konular üretmeye başladım. Aklıma ilk gelen şeyi pat diye söyledim.
" Hye Sun da gelmedi hala alacağı sadece bir buz." dedim ve ona döndüm. Gözlerimi eline diktim. "Canın çok yanıyor mu?" Elimde olmadan sesim titremişti. İçimden kendime lanetler okuyordum. Ama Dylan gülümsedi ve konuşmaya başladı. İşte o gülümseme o anda bana her şeyi unutturdu.

Sadece Meredith'e bakıyorum gece evinde ondan güzeli varmı diye düşünüyordum şimdi ona yakınlaşmak için nelerimi vermezdim... Derin nefes alıp veriyordum sessizce başımı ağaca yaslayıp gökyüzüne baktım bayağı yıldız vardı en sevdiğim şeylerden birisi de yıldızlara bakmaktı içim rahatlıyordum. Yanıma beyaz tüy yumağım geldi tüylerini okşamaya başlamıştım Meredith'in kedisini uzakta görünce oradan ayrıldı kedi meselesi yüzünden birbirimize bağırmıştık kötü sözler bu düşüncelerle boğuşurken gözlerimi kapattım ve gözlerimi onun gözlerine sabitledim bana bakmıyordu arada sırada bana baktığını yakalıyordum ve bu benim içimi rahatlatıyordu heyecandan kulaklarım iyice kızarmıştı aramızda sadece on santimetre vardı neredeyse burun buruna diyebilirdik ah neler düşünüyordum o benden hoşlanmazdı benim gibi sıkıcı biriyle... Kedisi yanına gelmişti "Ne var benim huysuz kızım?" dedi kedisi sadece yüzüne hapşırmak ile yetindi birkaç saniye sonra " Hye Sun da gelmedi hala alacağı sadece bir buz." dedi benimle aynı yerde oturmak yanlız kalmak istemiyordu. Daha sonra gözlerini elime dikti ve "Canın çok yanıyor mu?" dediğinde artık yavaş yavaş söylemem gerektiğini düşündüm benden kaçabilir nefret edebilirdi hatta tokat bile atabilirdi derin bir nefes alıp '' Sana bakarken unutmuştum acısını. '' sonra saçmaladığımı fark edip hemen konuşmaya başladım '' Şey..Aslında biraz acıyor. '' dedim sanki bana doğru yaklaşıyordu yada benmi ona bilemiyordum yoksa ikimizdemi? diye düşünürken dudaklarımda bir sıcaklık hissettim gözlerimi açtığımda öpüştüğümüzü anladım utancımdan ölebilirdim belki ama bu adımı benim atmam gerekiyordu.

'' Sana bakarken unutmuştum acısını. '' dedi bir anda çok mutlu olmuştum ama o hemen kendisini topladı ve '' Şey..Aslında biraz acıyor. '' dedi. Ama umursamıyordum. Onun kokusu, gözleri, dudakları ve sadece sesi önemliydi benim için söyledikleri değil. Dünya etrafımda fırıl fırıl dönüyor, midem ve tüm kaslarım kasılıyordu. Huzur muydum bilemiyordum. Hiçbir duygumu tanımlayamıyordum. Gözlerimi gözlerine sabitlemiştim aramızdaki mesafe gitgide azalıyordu. İkimizde birbirmize çekiliyorduk. Artık geri dönüşünün olmadığını biliyordum. Ardından beynimdeki tüm ziller çalmaya başladı. Yüzüm yanıyordu. Onun sıcacık dudakları dudaklarımdaydı. Hiçbir tepki veremiyordum. Şaşkındım, mutluydum, heyecanlıydım... Bütün duygularım birbirine karışmıştı. Gözlerimi kapattım ve dudaklarım onun dudaklarıyla uyumlu bir şekilde hareket etmeye başladı ta ki arkamdan küçük bir kıkırdama duyana kadar. O anda her tarafım buz kesti ve hemen Dylan'dan ayrıldım. O şaşkın gözlerle bana bakarken ben ayağa kalkmıştım bile. Arkamı döndüğümde Hye Sun mutlu bir şekilde bana bakıyordu. Dylan'a döndüm ve hızlı bir şekilde " Görüşürüz." dedim ve Hye Sun'a "Sakın bir şey söyleme!" dedim ve hızlı adımlarla oradan uzaklaştım. Bedenim titriyor, ayaklarım beni taşıyamayacaklar diye korkuyordum. Az sonra koşmaya başlamıştım. Nedenini bilmiyordum ama ilk kez bu kadar çok utanmıştım. Yeterince uzaklaştığımı düşününce bir ağaca yaslandım ve nefes almaya çalıştım. Dudaklarım yanıyor ve titriyordu. Onun sıcaklığını hala hissedebiliyordum. Ben fazla soluklanamadan Alexis yanıma geldi. Aksi bir şekilde mırlıyordu. Onu kucağıma aldım ve yatakhaneye doğru ilerlemeye başladım. Midemde kelebekler uçuşuyor, dudaklarım titriyordu ve yüzümde de aptal bir gülüseme vardı. Bir yanda da bu kadar çabuk pes etmeme kızıyordum. Duygularım o kadar karmaşıktı ki onu bir daha gördüğümde ne yapacağımı bile bilmiyordum. Şu anda tek istediğim yukarı çıkıp yatağıma uzanmaktı.. Aklımda Dylan, dudaklarımda onun sıcaklığıyla yatakhanenin kapısından içeri girdim..