iLk dEfa...

Doğu Duvarının o geceki nöbetini ben üstlenmiştim. Aslında ben pek sık nöbet tutmazdım ama bu gece düşünmeye ihtiyacım vardı... Bir ağacın altına oturup başımı ellerimin arasına aldım... Bugün yemekhanede olanlar... Aurnia... Hayatım boyunca daha önce hiç böyle hissetmemiştim. Onu gördükten sonra kalbim öyle bir atmaya başladı ki masadakilerin duyacağından korktum... Şimdiye kadar kimseye böyle hissetmemiştim.... Yoksa... Yoksa ben... Hayır hayır olmazdı böyle birşey... Ben Kendimi Tanrıça'mın yoluna adamış biriyim... Kafam çok karışıktı... Sonra çaylakların Aurnia'ya yaptıkları aklıma geldi. Hepsine çok kızgınım Özellikle de Amanda'ya kıza ne biçim saldrmıştı. Aurnia ona Tanrıça tek bir soru sor demişti acaba neyi kasdetmişti... Yoksa Kahin'in rüyası değişken miydi? Aurnia'yı 2 farklı şekilde mi görmüştü? Ne olursa olsun emin olmadan kıza böyle saldırmamalıydı. Resmen gözlerinden ateş çıkıyordu. Amy... Kızın elini yakmıştı. O an ne yaptığını anlamış olsaydım Amy' ye neler olacağını düşünemiyordum bile çünkü aşırı derecede sinirlendirmişlerdi beni. Herkes ona dövmeleri tamamlanmış olduğu için bakıyordu ama beni dövmeleri zerre kadar ilgilendirmiyordu. İçindeki saflık, temizlik, nyx'in beden bulmuş hali gibiydi... Asla ama asla kötü olamazdı bu kız... Ve ben galiba ona Aşık olmuştum...... Düşüncelere dalmış kendimi unutmuştum bir çatırdama sesi geldi aniden yerimden fırlayarak etrafa bakmaya başladım " kim var orda". Ses çıkmadı tekrar bağırarak " kim var orda " dedim ve ilerdeki çalılıkların arasından biri çıktı kafasını öne eğmiş önümde dikilmişti. Kafasını kaldırdığında içimden bir heyecan dalgası geçip gitti. Ellerim titremeye başladı. Konuşmak istiyordum ama dudaklarım birbirine kenetlenmişti sanki açılmıyordu... Sonunda " Sen miydin Aurnia " diyebildim. Ve oda konuşmaya başladı....

Bu gece olmaz. O odaya tıkılıp kalamazdım. Öfkem dinmemişti. İçimde hala hırçın dalgalar gibi kayalara vuruyordu. Aptal insanlar. Hepsinden nefret edesim gelmişti ama onlara nefret duyamıyordum. Çünkü böyle bir zamanda neyin doğru olup, neyin yanlış olacağını yetişkin bir vampir bile düşünmeden edemezdi. Ayaklarım beni doğu duvarına sürüklüyordu. Bende onlara uydum. Burası insanın içini ferahlatırdı. Geceye sarılmış yürüyordum. Sessiz esen o yumuşan rüzgarın tenimi okşamasına izin verdim. Zihnimi temizlemek için derin derin nefes alıyorken. İlerideki ağacın dibinde birini gördüm. Ona doğru yürürken kurmuş dallar ayağımın altında ezilmeye başladı. Sesten şüphelenmiş olmalıki oradaki bana doğru seslendi;
-Kim var orada ?
Ses hiç yabancı değildi. İlerledim ve ağaca vardım. Ayaklandığında onu karşımda buldum. Dean'i. Bana yumuşak bir sesle
-Senmiydin Aurnia dedi.
Yerime çivilenmiştim sanki. Ona öylece bakıyorum. Oda bana bakıyordu. Onu şöyle bir inceleme şansı yakalamıştım. Daha önce neden bunu yapmadığımı düşündüm. Derinlemesine keskin ama bir o kadarda güzel bakıyordu. Yapılı ve sportif bir vücudu vardı. Hilali doluydu. Etrafındaki düzenli desenlerden oluşan dövmeler daha yakışıklı daha cool yapıyordu onu. İnsanın içini yiyordu dudaklarındaki yarım ve küçük tebbessümü.
Hey..hey,hey ne olur Aurnia ?
-Şey rahatsız ettiysem özür dilerim. Ben...
Bana baktı ve o güzel tebessümünü yolladı.
-Hayır beni rahatsız etmiyorsun. Nöbetteydim zaten. Canım sıkılıyordu..
Şey yani eğer konuşmak istersen bu beni mutlu eder...
-Şey aslılnda benimde canım sıkkın biraz..
-Aurnia orada olanlar için..Onlar adına senden özür dilerim. Sadece bu aralar buralar karışık. Hepimiz herkesten şüphe duyuyoruz..
-Önemli değil. İlerleyen zamanlarda her şey düzelecek. Buna inanıyorum..
-Seni daha iyi bir yerde ağırlamak isterdim ama şimdilik sadece bu ağacın dibi ile yetinmemiz lazım..
Ah tanrım bana bir şeyler oluyor. Utangaz gülüşü aklımı başımdan almıştı. Bana eliyle yol verdi ve ağaca ilerleyip dibine çöktük.
Şimdi susmuştuk ve sadece bakışlarımız konuşuyordu. Dilim tutlmuştu ama Dean konuşuyordu...

İris'te sanki benim gibi konuşamıyordu. Utanmış gibi bir hali vardı. Sonunda
-Şey rahatsız ettiysem özür dilerim. Ben...
Ona bakarak gülümsedim. Ne rahatsız etmesi... Ona karşı olan hislerimi bir bilse...
-Hayır beni rahatsız etmiyorsun. Nöbetteydim zaten. Canım sıkılıyordu..
Şey yani eğer konuşmak istersen bu beni mutlu eder...
Aptal kafam kız tek başına ve daha yeni tanıştınız gecenin bu vaktinde seninle bir ağaç köşesine oturup sohbet mi edecek...
-Şey aslılnda benimde canım sıkkın biraz..
Tabi canı sıkkın olacak bugün çaylakların ona yaptığı katlanılabilir birşey değildi.
-Aurnia orada olanlar için..Onlar adına senden özür dilerim. Sadece bu aralar buralar karışık. Hepimiz herkesten şüphe duyuyoruz..
-Önemli değil. İlerleyen zamanlarda her şey düzelecek. Buna inanıyorum..
Bu kız gerçekten iyilik perisi gibi...
-Seni daha iyi bir yerde ağırlamak isterdim ama şimdilik sadece bu ağacın dibi ile yetinmemiz lazım..
Ona yolu gösterdim ve beraber ağacın dibine oturduk. Heyecandan konuşamıyordum sürekli etrafa bakıp duruyordum. Oda aynı şekilde konuşmuyordu. Temiz hava içime çekmek istedim ama burnuma onun ilkbaharı anımsatan kokusu doldu çektikçe çekmek istedim kokusunu içime... Nyx adına bana neler oluyordu böyle... Sonunda
- Ben Erebus oğlu lider varisiyim
- Evet seninle ilgili oldukça şey duydum
Kafası önünde fısıltıdan farksız konuşuyordu.
- Hey neşelen biraz unut bugünü lütfen Amanda'nın görüşünden dolayı herkes sana öyle davrandı
İNANAMIYORUMM ağzımdan ne kaçırmıştımm öylee.. offf... off...
- Evet biliyorum ama o görüşü yanlış yorumluyor Kahin
Neler diyordu böyle. Kahin'in görüşlerini nasıl bilebilirdi ki... Gerçekten bu kız kimdi? Gözlerinin içine bakarak
- İris bana gerçeği söylemeni istiyorum. Kimsin sen?....

Oda ne diyeceğini bilmiyordu. Bunu gözlerine baktıkça anlıyordum. Bana varis olduğunu söyledi ama zaten bunu biliyordum. Utanıyorduk her ikimizde. Bana ağzından Amanda'nın görüşünü kaçırdı. Ama ben zaten biliyordum. Ama asıl sorusu sonradan geldi..
-Iris bana gerçeği söylemeni istiyorum.. Kimsin sen?
Soru karşısında şaşırmadım. Beni şaşırtan bana 'Iris' demesi olmuştu. Öyle güzel demiştiki.. Ben herkese izin vermezdim ama o hiç zorlanmadan demişti. Ona kızamamıştım bile..
Aptal çocuk senden cevap bekliyor...
Derin bir nefes alıp kafamı kaldırdım. Gözlerinin içine baktım.
-Bunu şuan açıklamak o kadar zorki.. Zaten şuan bunun zamanı değil. Tanrıça isteyince zaten herkese kendi gösterecek kim olduğumu..
-Tanrıçaya o kadar bağlısınki.. Onun adını andığında gözlerin parlıyor...
-Dean..
Dean kafasını kaldırdı. Sanırım ona Dean dememi beklemiyordu...
-Sadece şunu bilmenizi istiyorum. Ben.. ben kötü biri değilim. İşaretlerim tanrıçanın bana armağana bana bir işareti.. Ben Kraliçe değilim..
Dean böyle bir açıklama beklemiyor olmalıydı. Özellikle kraliçe lafı onu şaşırtmıştı.
-İnan bana sana inanmak istiyorum..İnanıyorumda. Ama..
-Ama ne ?
-Ama Amanda'nın görüşü hepimizi etkiledi. Yüksek Rahibe bile senden korkuyor..
-Tanrımçamm diye fısıldayıp kafamı öne eğdim. Eğitmenim bile benden korkuyor benden şüpheleniyor öylemi..
Bir anda Dean çenemi tutup başımı kaldırdı. Dokunuşu beni ürpetmeye yetmişti. O kadar yumuşaktıki.. Ama anlık bir şey oldu sonra oda pişman olmuştu..
-Senin kim olduğunu öğreneceğim günü merakle bekliyor olacağım..
Yine susmuştuk. Dean aklında bir kaç cümle kuruyordu..

İris gözlerimin içine bakarak
Bunu şuan açıklamak o kadar zorki.. Zaten şuan bunun zamanı değil. Tanrıça isteyince zaten herkese kendi gösterecek kim olduğumu..
Her lafında tanrıça'yı kullanıyordu. Zaten kötü olan biri Nyx in adını bile alamaz ağzına
-Tanrıçaya o kadar bağlısınki.. Onun adını andığında gözlerin parlıyor...
-Dean..
Bana Dean mi dedi... Bu ismi uzun süredir kimse kullanmıyordu.
-Sadece şunu bilmenizi istiyorum. Ben.. ben kötü biri değilim. İşaretlerim tanrıçanın bana armağana bana bir işareti.. Ben Kraliçe değilim..
Al sana Kahin'in görüşünü bildiğinin bir kanıtıı daha
-İnan bana sana inanmak istiyorum..İnanıyorumda. Ama..
-Ama ne ?
Kötü biri olmadığını çoktan anlamıştım zaten ama Kahin'in görüşü...
-Ama Amanda'nın görüşü hepimizi etkiledi. Yüksek Rahibe bile senden korkuyor..
Ahhh Nyx!! Tamam J. sen tam bir idiotsun. Eğitmeninin ondan korktuğunu nasıl söylersin!!
-Tanrımçamm
Fısıltıdan farksızdı sesi. Zaten bugün olanlar yetmiyormuş gibi daha da beter etmiştim onu.
Çenesinden tutup kafasını kaldırdım ama birden irkilince elimi çektim yanlış bi hareketti...
Gözlerinin içine bakarak
-Senin kim olduğunu öğreneceğim günü merakle bekliyor olacağım..
Ama... özell biri... bunu hissedebiliyorum...
- Artık gitmeliyim
Aniden ayağa fırladı bende onunla birlikte kalktım
tam hoşçakal diyecekken...
Ben bile ne olduğunu anlamadan istemsizce belinden yakalayıp kendime doğru çektim onu...
Ve... Dudaklarım onunkilere kenetlendi...
Tanrım içimde çiçekler açıyordu...
İlk defa bu kadar çok istekli öpüyordum birini...
Tam bana karşılık verdiğini düşündüğüm sırada beni itti ve...

Elini belime öyle hızlı doladıki ben bile ne olduğu şaşırdım. Dudaklarını hissettiğimde içimde ateşler yanıyordu ama ona vereceğim bir cevap yoktu. Kendimi geri çektim ve yanağına okkalı bir tokat indirdim.
Ne zannetmişti beni. İlk konuşmada öpüşen kızlardan mı? Bu davranışı beni sinirlendirmişti.
Tokat hem canını yakmış olmalıydı hemde şarşırtmıştı onu. Ohh ama iyi olmuştu. Bi arada acaba desemde yaptığım şey işin gurur duyuyordum. Atalarıma yakışır biri olmalıydım..
-Sakın bir daha bunu deneyeyim deme.
Hızlı hızlı nefes alıyordum. Gözlerim büyümüş ve alevler saçıyordu.
-SAKIN!
Arkamı dönüp yola koyulmuşken kolumu tuttu.
-Iris..
Kolumu kurtarıp yoluma devam ettim..
-Iris özür dilerim..Ben..IRIS..
Bu gün cehennemden farksız olmuştu artık. Arkamı dönmeden ve onu takmadan hızlı hızlı yürüyordum. Sanırım artık odama gitmenin vakti gelmişti...

Rp Bitmiştir!