Ellen Salvatore

Saat öğleden sonra, beş buçuk;
Ravenclaw ortak salonu, yatakhaneler.

Defterini karıştırmaya başladı Charlotte. Son İksir Dersi ‘nin notlarını kırmızı olana koyduğundan emindi. Sinirle defteri biraz ileri fırlatınca içinden bir kağıtta fırlayıp sol tarafa uçtu. Sinirle yerinden kalkıp kağıdın düştüğü yere gitti ve yerden aldı.


“Gece birde Amy ‘i al ve ormanın girişine gidin. Orda olacağız.
Drew.”

Charlotte sıkıntıyla iç çekti. Bu tarz planların tam bir aptallık olduğunu herkes bilirdi. “Nasıl bir Ravenclaw ‘sun sen?” diyen annesinin sesini hissetti içinde. Onun azarlarını duymak hep güldürürdü Charlotte ‘u. Ama grubunu kıramayacağı için gece giyeceği kıyafetleri hazırlayıp yastığının altına yerleştirdi. Fakat hala yapacağı sorumlulukların olduğunu biliyordu. Defterini yine eline aldı ve sakince karıştırmaya devam etti. Berbat ve okunaksız yazısını bulunca içinde bir rahatlık hissetti ve hemen masa başına geçip onları temize çekti. Bazen her şey bu kadar kolay olabiliyordu işte. Masadan kalkınca rahat bir eşofman giydi ve uykusuz geçen bir gecede önlemini alabilmek için yatağına uzandı. Kendisini üç saat sonra uyanmaya odaklamıştı ki genelde saatler tutardı. Aklına yine o Poseidon ‘un oğluna endeksledi ve bu şekilde hayallerine daldı…

Saat öğleden sonra sekiz buçuk;
Ravenclaw ortak salonu, yatakhaneler.

“Charlotte, çok uykucusun !”
Amy, Charlotte ‘un başına dikilmiş ve onu uyandırmaya uğraşıyordu. “Hey, kes sesini tamam mı…” diye inledi. Başı çatlıyordu neredeyse.
Amy odada dolandı ve notlara bakıp sırıttı. “Hey, çok zekisin.”
Charlotte saçlarını karıştırıp ona baktı “Mavi, gümüş. Unuttun mu ?”
“Ah, tabii.” Dedi ve başka şeylerle oyalanmaya devam etti.


Yemekten sonra.
Yatakhanelere doğru.

Drew, Charlotte ‘a bakıp sırıttı. Charlotte “Tamam.” Dedi ve hızlıca ortak salona doğru ilerledi. Oldukça fazla yemişlerdi, şimdi birde bunun sıkıntısını çekeceklerdi. Fakat hepsinde garip bir heyecan vardı. Charlotte tam olarak kaç kişi buluşacaklarını bilmiyordu fakat grup üyelerinin geleceği kesindi. Amy ile gelecek hayallerini kurarken saatin nasıl geçtiğini fark edememişlerdi. Hogwarts şimdi bomboş gibiydi. Charlotte buraya ilk geldiğinde gece uyanmaktan korkardı hep. Şimdi ise korkularını yenmeyi öğrenmiş, gerçek bir büyücü olma yolunda ilerliyordu.

Hogwarts dışına çıkarken.
Saat on iki kırk beş.

Asasını tüm kıyafetlerinde bulunan özel cep kısmına yerleştirdiği için biraz daha rahatlama hissi vardı. Çünkü ormanın içi bir çok tehlikeli sürpriz hazırlamıştı. Amy ‘nin eli, avcunun içini terletmişti fakat yapabileceği bir şey yoktu. Bu Charlotte ‘un da kusma hissini engelliyordu fakat Amy ‘nin ‘şaka ama dedikodu’ muhabbetlerine gireceğini bildiğinden susuyordu. İç çekerek bu güvenli evine baktı. İçinde hep kötü bir his vardı, sanki buradan ayrılınca başına bir şey gelecekti. Sınırdan çıkınca birkaç ağaç itme sesleri geldi fakat bunların kendileri olduğu hissine kapılıp önüne bakmaya devam etti. “Bööö !” diye bir ses geldi ve ikisi de zıpladıktan sonra bu sesin Drake ‘e ait olduğunu fark ettiler. Arkasından, Drew, Agnes, Ann ve Jared belirdi.
“Eee, ne yapacağız ?” dedi sıkıntıyla Charlotte.
O hala, sıcak yatağına girip yumuşak yastığına yaslanmak istiyordu.
Herkes planın sahibi Drew ‘e döndü. “Karanlık Orman ‘da araştıracak çok şey vardır.”

Ormanın içinde.


“Buradan nefret ediyorum !” diye inledi Charlotte. Çamura bulaşmış bembeyaz ayakkabısına üzüntüyle baktı. “Ah hadi ama !” dedi Drake. “Şu an en tehlikeli yerlerden birindeyiz ve sen ayakkabın kirlendiği için mi endişelisin ? Yapma bunu !” Charlotte, Drake ‘in tam omzuna vurarak güldü. “Tamam, sakinim…” dedi ve kavgaya son verdi. Bu Gryffindor – Ravenclaw karma grubu oldukça komik görünüyordu. Aşırı derecede titremelerine rağmen birbirlerine hiçbirşey çaktırmıyorlardı. Hepsi yan yana ilerliyorlardı ve her an birbirlerinin kucaklarına atlayacakmış gibi görünüyorlardı… “Drew.” Dedi yavaşca. Aslında herkes bilirdi ki; Charlotte, Drew ‘e feci şekilde aşıktı. Ama hep inkar edilmişti. “Efendim ?” diye cevapladı Charlotte ‘u. Bu karanlık ve kasvetli ortamda bile, masmavi gözleri belliydi. “Korkarsam sana sarılabilirim, değil mi ?” dedi gülerek. Drew ona yaklaştı ve “Şimdi sarılmaya ne dersin ?” dedi. Charlotte elbette bu teklifi reddetmemişti. İkisi de karanlıkta birbirlerinin gözlerinin içine dalmış dururken en dört, beş kişilik bir grubun onlara doğru sırıtışla gelmekte olduklarını görünce asalarını çıkardılar.

Grupların karşılıklı hakaretleri arasında,
Saat iki otuz beş.

Charlotte her zaman Slytherin ‘lerden nefret etmişti. Özellikle bu şekilde artist olanlardan. Atışma ilerledikçe sinirlerde gerilmişti elbette. İnce, işlemeli asasını arkasında tutmuş vaktin gelmesini bekliyordu Charlotte. Aslında herkes öyleydi; bir açık yakalamaya çalışıyorlardı. Sarı saçlı, oldukça kıl bir çocuğa odaklanmıştı Charlotte. Onun için tüm büyü listesini toplamış, en uygununu arayıp duruyordu. Asasını sıktı ve arkadaşlarına baktı. “Kaçmak için en uygun zaman sanırım.” Dedi Slytherin VII. Sınıf olan bir kız. Bu kızı daha önce görmüştü, oldukça nefret ettiği bir tipti ayrıca… Ona dik dik bakmaktan başka bir şey yapmazdı. Charlotte ‘un nefreti, sarı saçlıya olandanda beter olmuştu. Kıza odaklandı ve asasını ona hızlıca doğrultup “Aqua Erecto !” diyerek karanlıkta bir çığlık attı. Kız, büyünün etkisiyle kıvranırken diğer arkadaşlarıda birbirlerini düelloya çıkarıyorlardı. Charlotte asasını kızın üstünden çekti ve başka birisi ona bir şey yapamadan kenara çekildi. “Expelliarmus!” lar karanlık ormanı inletirken arkadaşlarıyla işaretleşti ve son olarak Hogwarts yönüne doğru dönmeyi başardılar. “Bombarda Maxima !”

Geri dönüş.
Saat üç on beş.

Soluk soluğa kalmış olmalarına rağmen Hogwarts sınırına girdiklerinde hepsini bir gülme almıştı. “O neydi öyle…” dedi Ann şaşırarak. Bir Gryffindor olarak en iyisini o yapmıştı, bu kesindi. Agnes ise hala olayın verdiği acıyla Jared 'a sokulmuştu. Charlotte ise sinirliydi. “Yaptığınızın ne kadar sağlıklı olduğunu gördünüz !” dedi bağırarak. “Orada o aptallar değil, çok daha tehlikeli birileri de olabilirdi ! Ah hadi, yarın akşam da Knockturn Yolu ‘nda ki dükkanları gezelim, ne dersiniz ?”
Tüm öfkesini boşalttığında oldukça rahatlamıştı, fakat bu onun sinirini geçirmemişti. Amy, yediği tekmenin acısıyla zorlukla nefes alıyordu. Drake ise, gitmeden önce sarışının burnuna attığı yumrukla övünüp duruyordu. Drew, Charlotte ‘un arkasında belirdi. “Bunu bilseydik, bilseydim seni tehlikeye atmazdım Charlotte.” Dedi içtenlikle. Charlotte ona dönüp gülümsedi ve yanağını öptü. “Tamam, bu kadar yeter !” dedi Ann. “Hadi, doğru yataklara !” Drake ilk defa Ann ‘e hak verdi. “Evet, zaten aptallar ordusu birazdan burada olurlar.”

Ravenclaw ortak salonu,
Yatakhaneler. Üç yirmi sekiz.

“Vay be !” dedi odalarına girdiklerinde. “Charlotte, gördün mü, ilk defa bu kadar nefretle savaştım !”
“Amy, onlar bizden büyüklerdi. Başımıza kötü şeylerde gelebilirdi, lütfen sus ve uyuyalım.” Dedi Charlotte, geceliğini giyerken. “Yarın için dinç olmamız gerek, nasıl olacaksa…”
Amy, zevkle yatağına girdi ve gözlerini kapattı. Ama uyumayacak kadar heyecan dolu olduğu için dönüp durdu. “Olduğun yerde kal !” dedi Charlotte sonunda.

Aslında herkes, yaşadığı bu deneyimden memnundu fakat yüz üstüne çıkaramayacak kadar tırsmışlardı. Charlotte, uykunun imkansız olduğunu bildiği için gitarında parça çaldığını hayal etti. Bütün olayları unutmuştu, fakat Drew ‘in ona olan yakınlığı bir türlü aklından gitmiyordu. O onu gerçekten seviyor muydu ki… Güven yok ! dedi ve iç çekti. Gerçekten aşırı bunalmıştı. Fakat yaşadıklarını her zaman kalbindeki en güzel yere koyacaktı. Yani Drew ‘i…

Yarın onları zorlu bir gün bekliyordu gerçekten de. Oldukça uykusuz kalmışlardı. Charlotte tüm bu düşüncelerin var olmasıyla yine rahatsızca kıvranıp durdu. Güneş ışığı pencereden girerken uyuştu ve mırıltılarla deliksiz uykusuna daldı…