Beni Rahat Bıraksanız?

Bir bu eksikti.diye düşünüyordu.Masanın altına eğilip kıza baktı.Bir şey arıyor gibiydi.Yere şöyle bir baktı sonra ayağının altındaki kolyeyi fark etti.Kolyeyi aldı ve masanın altından çıktı.Onun ardından kız da çıkmıştı.
"Sanırım bunu arıyordun.Üzgünüm görmemişim."dedi soğuk bir sesle sonra kolyeyi masanın üstüne koydu.Eline de verebilirdi ama kızın özel gücü olabilirdi ve ondan alabilirdi.Kız gülümsedi ve kolyeyi aldı.
"Teşekkürler."Bir an sessiz kaldı sonra yeniden konuştu."Ben Aya."
"Brandon."dedi soğukluğunu koruyarak.Kız konuşmak istiyor gibiydi ama bir şey bulamıyordu sanki.Beni rahat bıraksan?!

Şeytan diyor vur şuna bir tane hem güçlerinden olsun hem de "biraz" canı yansın.diye düşünmeden edemiyordu.Bunu yapmayı sevmese de öfkeden gözü dönebiliyordu çoğu zaman.
"Seninle uğraşıcak değilim bücür." dedi ve ayağa kalktı.Anlaşılan burada da huzur yok.diye düşündü.Arkasını dönüp yürümeye başladı.Kızın peşinden geleceğini tahmin etmişti.Aya tam omuzundan tutacakken hızla döndü ve ondan bir adım uzaklaştı. "Tanrıça aşkına özel güçlerinden mi olmak istiyorsun?!Uzak dur benden !"


Out: Özür dilerim kısa oldu...

"Lütfen seninle de uğraşmayayım." diye söylendi. Xénia umursamaz bir şekilde ona bakıyordu. Bu dediğini önemsemeden çocuğun gözlerine kitledi gözlerini. Soğuk ama tanımaya çalışarak bakıyordu. Ama yüzü hiç tanıdık gelmiyordu. Kesinlikle yeniydi. Transfer olmuş bir öğrenciydi. Kaşlarını kaldırarak çocuğa baktı

"Kimsin sen?" diye sordu tıslarcasına.

"Ah şimdi Seattle'da olmak vardı."diye söylendi tekrar.Buradaki herkes kaçık mıydı acaba?Eğer böyleyse burada uzun süre yaşamayazdı herhalde.Brandon önce yeni gelen kıza sonra da az önce gelen kıza baktı. "Sorunu cevaplamadım.Brandon.Seattle gece evinden 'postalandım." dedi alaycı bir sesle.Doğruydu.Profesörlerden birinin özel gücünü alınca buraya yollanmıştı.Kızların ikisini de tek tek süzdü.İkisi de düşünüyor gibiydi.Brandon'ın onlara yaptığı gibi onlarda Brandon'ı süzüyordu.Sonunda içlerinden biri konuşmaya başladı...

"Sorunu cevaplamadım.Brandon.Seattle gece evinden 'postalandım." Xénia hala yüzündeki soğukluğu koruyarak- ve yüzüne birazda şaşkınlık eklenerek- bakmaya başladı. Ne diye atılmış olabilirdi ki gece evinden? Delercesine Brandon' a bakmaya başladı düşüncelerine odaklamıştı kendisini. Sadece duymak istediği düşünceleriydi.

"Neden?" diye sordu tekdüze bir sesle

"Neden?" diye sordu tekdüze bir sesle.Bunu soracağını biliyordum. diye düşündü.Sonra gözlerini devirip konuşmaya başladı.
"Seattle'daki profesörlerden birinin özel gücünü 'emdiğim' için buraya gönderdiler."sesini kız gibi tekdüze tutmuştu.Yüzünü tekrar incelemeye başladı.Karışık bir ifade içindeydi.Gözleri duygusuz ama mimikleri şaşkın.Onun konuşacağını bekliyordu Brandon ama düşündüğü olmadı.Az önce "teslim olan" kız konuşmaya başladı...

_"Yeteneğin güzelmiş. Aslında bir Profesör'ün üzerinde gücünü uygulamak güzel. Yani onun gücünü emmek ama ne yazıkkı benim gücüm Profesörlerde..." Juli Brandon ve Cass'ın ona "saçmalamayı kes!" der gibi baktığını görünce sustu. "Evet güzel." dedi başını hafif sallayarak. "Bu arada siz ikiniz bence oturup konuşmayı deneyin daha düzgün olabilir. Ve bende sizi ayakta izlemiş olmam."

_"Sen nesin?" dedi Brandon. Sesindeki ton alaycıydı.

_"Adım Juli. Brandon. Tanıştığıma..." bu sözü devam ettirmek için onu şöyle bir süzdü. "...Memnun oldum." bir çırpıda sözünü söylemişti. Elini uzatmıştı. Tokalaşmasını bekliyordu ama sonradan Juli onun gücünün, güç emme olduğu hatırlayınca herhalde dokununca dıyerek elini geri çekti. "Kusura bakma alışkanlık." diyerek gülümsemişti. Cass ve Brandon Juli'ye "hangi gezegendensin?" der gibi bakıyordular.

Cass şaşkınlıkla konuşmalarını dinliyordu. Brandon' un yeteneği bayağı güzeldi. Ona ne olursa olsun dokunmayacaktı. Özel gücünden olmak istemiyordu. Ama ondan korkmuyordu da. Korkmak onun kişiliğine aykırı bir şeydi. Üçü birlikte masaya oturdular. Cass bir yandan yemek yerken bir yandan da Brandon' u süzüyordu.

"Yeteneğin.." diye başladı söze "Oldukça güzelmiş." diye devam etti düz bir sesle. Soğuk mavi gözlerini merakla Çocuğa dikti.

"Bu istem dışı mı gerçekleşiyor? Yoksa sen kontrol edebiliyor musun?" diye sordu.

Brandon tam ağzını açıp konuşucaktı ki Afrodit' in sesini duydu.

''Hey Cass!'' diye bağırdı. Cass umursamazca kafasını ona doğru çevirdi.Korkmuş görünüyordu. Kaşlarını kaldırıp ona doğru baktı. Cassandra Afrodit' in düşüncelerini okudu. Bir görüş görmüştü. Onunla konuşmalıydı belkide.

"Hey buraya gelsene Afrodit. Gece evine yeni biri gelmiş" dedi ona dönüp ve sırıttı. Sonra Brandon' a hafifçe gülümsedi.

Bu istem dışı mı gerçekleşiyor? Yoksa sen kontrol edebiliyor musun?" Brandon tam konuşacakken arkasından bir kız sesi duydu.
''Hey Cass!'' diye sesleniyordu.Bir bu eksikti.Gelen kızı dikkatlice süzüyordu.Gerçekten güzel bir kıza benziyordu ama yüzü çük solgundu.
"Hey buraya gelsene Afrodit. Gece evine yeni biri gelmiş" Adı "Cass" olan kız Brandon' a hafifçe gülümsedi.Ama Brandon gülmüyordu.Tam yalnız olduğu için seviniyorken bir sürü "kız" toplanmıştı başına.
"Beni yalnız bıraksanız olmuyor mu?"Afrodit tam otururken sormuştu soruyu.Aslında soru değildi.En azından sayılmazdı.Afrodit'in onu dikkatlice süzmesi dikkatini çekmişti. "Ne sormuştun?Özel gücümle ilgiliydi sanırım.Kontrol edemiyorum.Karşımdaki kişi dokunursa da oluyor,ben dokunsam da..."

Brandon' un bu cevabı üzerine Xénia kaşlarını kaldırıp baktı. "İlginç" diye mırıldandı. Brandon' un düşüncelerini duyup yalnız kalmak istediğini anlamıştı. Bu durumdan rahatsızdı. Xénia' da rahatsız olmuştu istenmediği yerde durmak ona göre değildi. Brandon' un gözlerine delici bir bakış atıp ayağa kalktı.

Adımı söylemedim dimi? Cassandra Xénia Valérie ben." dedi. Umursamaz bir tavırla saçlarını savurup yavaş adımlarla uzaklaşmaya başladı. Fakat arkada birinin ona seslenmesi nedeniyle durup tekrar o masaya doğru baktı

"Ben gidiyorum siz kavga etmeye devam edin."dedi soğuk bir sesle ve ayağa kalktı."Kız kavgası" izlemeye niyetli değildi.Hızla ayağa kalktı ve kapıya doğru yürümeye başladı.Kafasında zaten bir dünya düşünce vardı.Odasını falan bulması gerekiyordu hem.Kapıya yaklaşmak üzereydi.Tam çıkacakken omuzunda bir el hissetti.
"Dur sadece şaka yapıyordum."Lanet olsun ! arkasına hızla döndü ve Julié'den bir adım geri çekildi.Bütün neşesi gitmişti kızın bir anda solgun görünüyordu.Brandon bir şey hissetmiyordu.Belki de gücü falan yoktur...