Gece evinde ilk gün, yoksa gece mi demeliym?

"Tabi ki neden olmasın. İlk günlerde bende aynı şeyleri hissediyordum. Zamanla alışırsın. " dedi Amy ve gülümsedi. Rose da Deino'ya gülümsedi. " Teşekkürler Amy" dedi Rose. Gerçekten Amy'i sevmişti. Beraber yemek haneden çıktılar ve yatakhaneye doğru yola koyuldular. Yol boyunca pek fazla konuşmadılar fakat Amy bir ara dayanamayıp Rose'a ailesiyle ilgili sorular sordu..
" Ailem sadece annem ve en yakın arkadaşım Lissa'dan oluşuyor. Babamı hiç tanımadım. Zaten annemde pek bahsetmedi. Annem ise hep güçlü olmam gerektiğini söylerdi, etrafta çok fazla tehlike varmış." dedi Rose ve bir kahkaha attı. " Ne kadar komik değil mi? Etrafta hep kötülük varmış. Pehh! Sanırım terapiye ihtiyacı olacak ileri de annemin" dedi Rose. Ama Amy araya girdi. "Belki de annen haklıdır. Etrafımızda hep kötülük ve tehlike kol geziyordur." Rose, Amy'nin bu sözleri üzerine güldü fakat Amy gülmüyordu ve Rose'a dik dik bakıyordu. " Ne? Noldu?" " Ben ciddiyim Rose." dedi Amy. " O zaman bu dediklerini açıkla." dedi Rose. Amy derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

" Burada yolunda gitmeyen şeyler var.Dikkatli davran.Üzgünüm ama şimdilik bunları söyleyebilirim. dedi Amy. Rose hala şaşkın şaşkın Amy'ye bakıyordu. Konuşmasını devam ettirmesi için bekledi fakat Amy devam etmedi. Amy'nin kaçamak cevaplar vermesi Rose'un dikkatinden kaçmamıştı ama buna kafa yoracak halde değildi.
" Pekala, ama bu konuşma burda bitmedi daha detaylı bilgiler istiyorum. Annemin dediği gibi düşmanını iyi tanımadan gardını alma." dedi Rose ve Amy'ye göz kırptı. Rose gecenin bu kadar güzel olduğunu ilk kez fark etmişti ve gülümseyerek Amy'ye döndü.
" Bu kadar güzel bir geceyi ilk defa görüyorum. Bu kadar huzurlu, bu kadar parlak, bu kadar sakin... Burada geceler böyle midir?" dedi Rose. Amy ise buruk bir şekilde Rose'a gülümsedi ve cevap verdi

"Evet böyledir.Ama sakın gecenin bu sakinliğine kanma" dedi. Rose yine şaşkınlığını üzerinden atamıyordu. Tam soru soracağı sıradı hızla yanından geçen ve geçerken bacağına sürtünen gri bir cisim yüzünden çığlık attı. Bu çığlığının çok aptalca olduğunu düşünüyordu ama korkmuştu. Gri kedi Amy'nin kucağına atlayınca Rose çığlığını unutturmak ve korktuğunu göstermemek için kediyi sevdi.
" Çok şirin bir şey.. Ama az önce beni fena korkuttu.. Adı ne?" dedi Rose Amy ise kedisini bir kez daha öptü ve kıkırdayarak Rose'a cevap verdi..

"Adı Pemhreo.Kedileri sevmezmisin?" diye sordu Amy. " Tabii ki seviyorum.. Benim de bir kedim var adı Alexis.. En son odamdaydı, umarım hala ordadır bi de onu bulmakla uğraşmak istemiyorum. Odamdaysa ve yeni oda arkadaşımda oradaysa... Umarım Alexis rahat durur, pek uysal değildir de. Bu arada yeni oda arkadaşımı tanıyor musun? Nasıl bir kız?" dedi Rose. Çok konuşmuştu bu yüzden ciğerlerinde kalan tüm havayı sesli bir şekilde dışarıya üfledi, sonra da cevaplarını almak için Amy'ye döndü...

" Anladım.. Sanırım bana sürpriz olucak.. Umarım Lissa kadar ve senin gibi iyi biridir. Eğer Alexis özgürlüğünden biraz olsun feragat edip yanıma gelirse onu görürsün. Pek benim yanımda durmaz. Özgürlüğüne fazlasıyla düşkün, aynı benim gibi ancak yapacak bir şeyi olmayınca yanıma gelir artık o vakte kadar ne yapıyorsa" dedi ve Rose'un kahakhası Amy'nin kahkahalarına karıştı. İkisi de gecenin büyüsüne kapılmış halde yatakhaneye doğru ilerlemeye başladılar. Amy hala Pemhreo'yu seviyor ve yatıştırmaya çalışıyordu. Pemhreo, Rose'dan pek hoşlanmışa benzemiyordu, sürekli Rose'a bakıp bakıp tıslıyor ve kafasını diğer yöne çeviriyordu.. Rose ve Amy ise Pemhreo'nun bu haline gülmekten başka bir şey yapmıyorlardı...

"İşaretlendikten sonra ailenin tepkisi nasıldı?"diye sordu Amy. Rose Amy'ye baktı ve o günleri düşünmeye başladı. "Şey merak ettim.Benimkilerin tepkisi değişik olmuştuda" dedi ve güldü.
"İşaretlendiğimde Springfield'ta yaşıyordum. Annemin tepkisi normalde bunu bekliyormuş gibiydi. Benim işaretimi gördüğünde sevinçten çıldıracak sandım... Sonra beni karşısına aldı ve kötülüklerle - yine onun tehlike zımbırtıları - savaşmam için daha iyi olmak için bir fırsat elime geçtiğini söyledi. Ve Springfield'ın sınırlarına yakın bir gece evine kendi bıraktı. Ama buraya gelmeme -sürülmeme- bayağı kızdı." dedi Rose ama yüzünde bir gülümseme vardı.
Amy şaşkınlıkla " Sürülmek mi?" dedi.
" Evet buraya gönderildim ama ben sürülmek demeyi daha çok seviyorum. Sadece bir kızın burnunu kırdım diye oldu bunlar." dedi Rose. Amy ise gözleri şaşkınlıktan daha da büyümüş bir şekilde ona bakıyordu.
" Ne var? Bana öyle bakma. Eski oda arkadaşım Lissa'yla herkesin ortasında dalga geçiyordu. Zaten çok sinir bir kızdı Lissa'yı ağlarken görünce dayanamadım ve suratına, tam burnun üstüne okkalı bir yumruk attım.. Sonucun da Profesör Ellen beni buraya göndermeye karar verdi. Peki seninkilerin tepkisi nasıldı?" dedi Rose. Amy şaşkınlıkla hala Rose'a bakıyordu ve nihayet yatak haneye girdiklerinde konuşabildi..

"Senin sevdiğin şekilde söyliyim iyiki seni buraya sürmüşler Rose" dedi Amy ve Rose'un omzuna yumruğuyla dokundu.
"Bilemiyorum daha bugün geldim. Umarım Lissa gibi iyi arkadaşlarım olur ama Mia gibileriyle uğraşmak istemiyorum" dedi Rose ve yüzünü buruşturdu aklına Mia'nın o yılana benzeyen suratı gelmişti. "Her nyse, daha konuşmak için uzun bir zamanımız olacak. Şu anda çok yorgunum biraz dinlenmek ve özgür kedimi bulmam lazım dışarda kalıp bana kızmasını istemiyorum." dedi Rose ve Amy'ye gülümsedi.

Konu Kilit.