Doğum Günüm

Bugün benim doğum günümdü ve buraya geleli daha bir hafta ve iki gün olmuştu.Zaten bir haftam revirde geçmişti.Yani insanlarla tanışmak için fazla vaktim olmamıştı.Usulca aşağı,yemekhaneye indim.Dolaplardan küçük bir kek ve mum aldım.Odaya girdiğimde Sharlot'un beni kapıda beklediğini gördüm.Hemen keki ve mumu masaya koydum ve Sharlot'u sevmeye başladım.Kimse olmadan doğum günü kutlamak çok ama çok kötüydü.Şu işaret olayı beni yeni bir hayata sürüklemişti.Hoş herşey elimin altındaydı ama nedense içimde bir sıkıntı vardı.Rose'un da işleri vardı.Şimdi yanımda olmasını o kadar isterdim ki.Ama onada hak veriyordum.Ben daha derse girememişken kız burada bir senesini geçirmişti.Ben bunları düşünürken Sharlot kucağımdan bana bakıyordu.Beni anlıyormuş gibi hüzünlü bakıyordu.Onun kafasını öptüm ve yere geri bıraktım.Daha doğmama çok vardı.Saat onda doğmuştum.Yani bugün derslere girmeyecektim.Aslında benim için çokta önemli değildi.Gidip camı açtım ve soğuk hava dalgasının içeri girmesine bir an olsun izin verdim.Sonra masaya oturdum ve mumu kekin üstüne batırdım.Gözümden bir damla yaş gelmişti.Elmacık kemiğime gelmeden elimle göz yaşımı sildim.Hala kafama yatmayan şeyler vardı.Hemen geri döndüm ve kafamı yatığa bastırdım.Tam uykuya dalıyordum ki Sharlot'un üstüme atlamasıyla uyandım.Saat de tam ondu.Sharlot beni tam zamanında uyandırmıştı.Onu bir kere daha öptüm ve masanın başına geçtim.Kekin üstündeki mumu yaktım ve ateşin renklerine daldım...

Erkekler yatakhanesine koşarken bir yandan da Ace'e aldığım hediyeyi elimde evirip çeviriyordum. Erkekler yatakhanesini kapısında birkaç profesör vardı. Beni görmemeleri lazımdı. Hemen özel yeteneğimi kullandım. Parmaklarımı şakaklarıma dayayıp gözlerimi kapattım. Bir tane tabloyu yerinden oynattım. İttirdim ve yere düşürdüm. Profesörler gürültüye koştular. Küçük bir kahkaha patlatarak Ace'in odasına koştum.
Kapısının önüne geldiğimde nefes nefeseydim. Kapıyı tıklattım. Açtığında onca dersin arasından sıyrılıp ona geldiğime şaşırmııştı.
"Ziyaretçi beklemiyordun galiba?" dedim sırıtarak.
"Evet, beklemiyordum," dedi ve dudaklarımdan öptü...

Ateşe bakarken bir anda kapı çaldı. Hemen kapıyı açtım ve Rose'u gördüm. Onca dersten nasıl kaçmıştı acaba? Ben ona şaşkın şaşkın bakarken ilk hamleyi o yaptı:
-Ziyaretçi beklemiyordun galiba?
Hemen silkelenip kendime geldim:
-Evet, beklemiyordum.
Sonra kafama dank etti. Burası erkekler yatakhanesiydi ve birileri her an buradan geçebilirdi. Hemen Rose'un kolundan tuttum ve kendime çektim. Onu öptüm ve arkasından kapıyı kapattım. Rose içeri girince Sharlot'un kafasını okşadı ve o sırada masadaki keki gördü. Üstünde mum saplıydı ve mumun şimdiden yarısı gitmişti. Hemen araya girdim:
-Hemen başlasam iyi olacak.
Masaya gittim. Şimdi bir dilek tutmalıydım ama aklıma birşey gelmiyordu. Geri dönmek istemiyordum. Burayı sevmiştim ama kardeşimi özlemiştim. Gözümden bir damla daha yaş gelmişti. Gözümü kapadım. Ne dileyeceğimi bilmiyordum. Bende yanan mumu elimle aldım ve çöpe attım. Rose bu hareketimi görünce şaşırdı:
-Şimdi bunu neden yaptın?
-Ne yapıp, ne yapacağımı hiç bilmiyorum Rose? Aklıma hiç bir dilek gelmiyor.
Bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Bir süre öylece durduk. O sırada elimdekii erimiş mum kalıntıları dondu. Bende gidip elimi yıkadım.Ardından keki ikiye böldüm.Sonra Mutfakyan aşırdığım sosislerden büyük bir parçayı Sharlot'a verdim. Eee,beni zamanında uyandıran oydu. Sharlot bana teşekkür eder gibi miyavladı ve gidip kabındaki sosisi iştahla yemeye başladı. Bende keki ikiye böldüm ve Rose'a verdim...

Çok hüzünlüydü. Elindeki keki aldım ve yemeğe başladım. Bir süre sessiz sakin oturduk. Daha sonra elimdeki hediyeyi Ace'e uzattım.
"Belki hediye seni neşelendirebilir."
"Hiç gerek yoktu Rose," dedi.
"Hadii," dedim hediyeyi inadına uzatarak.
Hediyeyi açtı ve gülümsedi. Saat almıştım. Sarıldı ve teşekkür etti. Saati takmasına yardım ettim.
Dudağıma küçük bir öpücük kondurdu.
"Hmm... Başka kimse bilmiyor mu?" dedim.
"Neyi?" dedi düşüncelerinin arasından sıyrılarak.
"Doğum günün olduğunu."

Erkekler yatakhanesine büyük ve seri adımlarla yürümeye başlamıştım. Ah tanrıçam çok geç kalmıştım. Hediyede almamıştım...Ama aklımda bütün hediyelerin en güzeli vardı.Özel yeteneğimi kullanacaktım... Ace kadar iyi bir çocuk ve dostumuun sevgilisine bunu yapmalıydım. Erkekler yatakhane kapısının önünde kimsecikler olmadığı için hızlıca Ace odasına yürüdüm.Kapının önünde durdum ve ne diyeceğimi düşündüm."İyiki doğdun Ace" diye bağırcaktım. Kapıyı tıklatım.Ama karşımda Rose'da duruyordu.Kocaman bir kahkaha attım ve içeri daldım.Yüksek bir sesle bağırdım.
-İyiki doğdun Ace... İkiside şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı.En sonunda güldüler arkamı döndüğümde pastalar yenilmiş, mumlar üflenmişti.
-Hadi be okadar geçmi kaldım...Yüzümü ekşittim. Rose yanıma gelip konuşmaya başladı...
-Tatlım önemli değil hem daha kimse gelmedi.Kocaman gülümsedim ve Ace sonran gözlerle baktım...
-Noldu?..tepkisi bu olmuştu.
-Sadece hediye almadım ama hediye sayılacak bir şey yapmak istiyorum, Özel yeteneğimi kullanıcam istediğin bir yer yada yanında olmasını istediğin birisi varmı?... Çok şaşırmıştı.Gülümsedi ve konuşmaya başladı;

Ace;

-Bilmelerini elbette isterdim ama daha o kadar sosyalleşemedim.
Yanağımı öptü ve düşünmeye başladı. Aslında ailem biliyrodu ama onların gelmesini hiç beklemiyordum.O sırada Emily'nin sesi havada yükseldi:
-İyiki doğdun Ace.
Sonra daha demin yediğimiz kek kırıntılarını ve çöpe atılmış mumu gördü:
-Hadi be okadar geçmi kaldım.
Sonra onlar birşeyler konuştu ve Emily bana bakmaya başladı.Çok garibime gitmişti:
-Noldu?
-Sadece hediye almadım ama hediye sayılacak bir şey yapmak istiyorum, Özel yeteneğimi kullanıcam istediğin bir yer yada yanında olmasını istediğin birisi varmı?.
Vay be.Böyle bir yeteneği olduğunu bilmiyordum.Gerçekten süperdi ve aklımda böyle biri vardı zaten.Kardeşim...Eski şehrimde bir tek onu özlüyordum. Sarı kısa saçlarını, şirin yüzünü, küçük burnunu.Ona masal anlatmayı,korkunca yanıma gelmesini özlüyordum."Abi" deyişini,bana sarılmasını özlüyordum. Neredeyse ağlayacaktım..Daha fazla zaman geçmeden konuşmaya başladım:
-Kardeşim...
-Tabi ki de.

"Bilmelerini elbette isterdim ama daha o kadar sosyalleşemedim."
Yanağını öptüm ve tekrar sessizliğe gömüldük. O sırada kapıdan bir tıklatma sesi geldi. Koşarak kapıyı açtım ve benim tatlı Emily'm odaya daldı.
"İyiki doğdun Ace!"
Sonra daha demin yediğimiz kek kırıntılarını ve çöpe atılmış mumu gördü.
"Hadi be okadar geçmi kaldım."
Sonra yanıma geldi.
"Başka kimse yok mu?"
"Hayır. Boşver zaten olması da gerekmiyor."
Sonra Ace'in yanına gitti ve Ace'e bakmaya başladı. Birşey düşünüyor gibiydi.
"Noldu?"
"Sadece hediye almadım ama hediye sayılacak bir şey yapmak istiyorum. Özel yeteneğimi kullanıcam istediğin bir yer yada yanında olmasını istediğin birisi var mı?" diye sordu Emily. Vay canına, çok zekiceydi. Ace kısa, hem de çok kısa bir süre düşündü ve yüzünde hüzünlü bir ifade belirdi. Gerçekten çok hisli bir çocuktu ve ben de en çok bu özelliğini seviyordum.
"Kardeşim..."
"Tabii ki de."

Ace'in bana acı dolu gözlerle bana baktığı an yanlış birşey dedim sanmıştım. Aslında onu mutlu etmek istemiştim.Sonra birden gözleri dolu bir şekilde isteğini söyledi...
-Kardeşim...Ne diyeceğimi bilmeden bir iki saniye yutkundum ve ağzımı konuşmak için araladım. Ama sesim çok çatlak çıkmıştı...
-Tabii ki de.Sessiz bir şekilde Ace'e odaklandım. Ellerimi Ace'in omuzlarına koydum...İyice odaklanmalıydım.Çünkü bu ilizyonun çok gerçek olması gerekiyordu.
-Hazır mısın?Evet de gibi kafasını salladı. Gözlerimi kapatıp zihnimde çimenlik uçsuz buçaksız bir yer hayal ettim.Çicekler, Masmavi bir gökyüzü ve hiç kaybolmayacakmış gibi gözüken bir güneş.Sonra Ace'in zihnindeki kardeşini benim ilizyonuma kattım. Ondan sonra olanları izlemeye başladım. ikiside ağlıyorlardı...Bundan sonra ikisinide ilizyonumda yanlız bıraktım... ama Ace'in kulağına yaklaştım ve...
-Bitmesini istediğinde parmağını şıklat bitiririm...dedim ve Rose'la gözleri kapalı olan Ace'i izlemeye başladık...

En son Emily'nin omzuma dokunduğunu hissettim.Sonra kendimi bir ovada buldum.etrafta sadece çimenler,Mavi gökyüzü ve ilerde duran bir kız vardı.Kız mı.Bu...bu Katrin'di.Hemen yanına koştum ve ona kocam sarıldım.Mutlu gibi bir hali vardı.Bana bakarak:
-Abi.Seni çok özledim.
-Bende seni çok özledim Katrin.Ben bu işaretlenme olayından sonra seni göremeyeceğime üzülüyordum.
-Merak etme Abi.Ben senin yanındayım?Abi hadi beni yakala.
Sonra koşmaya başladı.Bende onu takip ettim.Bir süre sonra onu yakaladım ve birlikte yumuşacık çimlerin üxtüne yattık.Çok ama çok mutluydu.parmağımı hiç ama hiç şıklatmaya niyetim yoktu.Kardeşim burada,benimleydi.Ona dokunabiliyordum.Biz böyle vakit geçirirken Rose'un sesini duydum:
-Ace.Kendine gel.
Sonra gerçekten ciddi bir süre böyle kaldığımı fark ettim ve kardeşimin anlından öptüm.Sonra da parmağımı şıklattım ve gözlerimi açtım.
Yutkunmakta çok zorlanıyordum.Hemen rahat nefes almak için perdelerin oraya gittim.Emily arkamdan bana seslendi:
-O bir ilizyondu Ace. Gerçek değildi. Kendini üzme. Eminim iyi durumdadır.
Onu görmek güzeldi ama o gidince çok kötü olmuştum. Perdeyi hafifçe araladım. Hava kapalıydı. Derin bir iç çektim. Canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Bu kadar problem fazlaydı. O sırada karşıdaki ağaçta bir karaltı fark ettim. Bir birine biraz mesafeli iki kızıl gözü gördüğüm anda hemen kapımın arkasında asılı olan kılıcımı aldım ve camın üstüne çıkıp ağaca doğru atladım. En son odada Rose ve Emily'nin çığlıklarını duydum. Atladığım sırada ağaçtaki kuzgun uçmaya hazırlanıyordu. Tam göğüs kafesinin sağ üstüne kılıcımı sapladım. Kuzgun ise bağırdı ve havalanmaya başladı. Kılıcımı daha da sıkı tuttum ama kılıcın yavaş yavaş bedenini yardığını hissediyordum. Yani aşağı düşecektik. Kuzgun pençelerini bedenime saplamaya çalışıyordu ama tek elimi serbet bırakıp kuzgunun pençesini yakaladım ama diğer pençesi gözümün altını hafifçe kesti. Bende pençesini zapt etmeye çalışıyordum. Pençesinin bana zarar veremeyeceği bir yere geçmeliydim. Yoksa bu kuzgun beni deşilmiş bir et parçası yapacaktı. Iykkk, söylemesi bile beni dehşete düşürüyordu. Hemen pençesini kendime çektim ve diğer elimi kılıçtan çekip omzunu tuttum. Kendimi yukarı çekmeye çalıştım ama olmuyordu. O sırada omzumun üstünden bir darbe aldım. O acıyla bağırdım ama baygınlık geçirmemeliydim. Hemen kolundan tuttum ve yana sallanarak arkasına geçtim. Arkasının pek de rahat olduğunu söyleyemem. Çünkü sapladığım kılıç buradan çıkmıştı ve dikkat etmezsem bana bile zarar verebilirdi ama burası onun pençelerinin altından daha iyiydi. Biraz olsun dikkatimi kuzgundan ayırıp etrafa baktım. Yere yakın sayılırdık ve koruluğun oradan avluya doğru uçuyorduk. Hemen birşey yapmalıydım. Kuzgunun boğazını tuttum ve geri çekmeye başladım. Kuzgun acı içinde debeleniyordu ve bu bizi biraz daha aşağı indirmişti. Avlunun kapısını görüyordum. Kuzgunu yine kendime çektim ve daha da alçaldık. Artık rahatlıkla atlayabilirdim. Hemen göğüsüne uzandım ve kılıcın sapını tutup sapladığım yerden çıkardım. Ardından aşağı atladım ve kuzgun duvara yapıştı. Yavaşça kuzguna yaklaştım. Kuzgun bana tıslamaya başladı:
-Ha ha ha ha. Beni öldüremesiiiinnnnnsssss.
-O zaman git. Çünkü kaçmazsan seni ben değil erebusun oğulları yakalar.
Sonra kuzgun ayağa kalktı ve topallayarak koruluğa koştu. Ardından omzumdaki yaraya baktım. Ciddi gibiydi ama çok büyük bir problem yaratmazdı. Ben kendimi incelerken arkamdan Rose'un çığlıkları yükseldi:
-TANRIÇAM, NE YAPTIN SEN? İYİ MİSİN ACE? KONUŞ BENİMLE.
Hemen arkama döndüm ve yüzümdeki kanı elimle sildim:
-Hayatımın en güzel doğum günü bu.Hadi odaya dönelim...

Emily omzuna dokundu. İkisi de transa geçtiler. Bense sadece onları izliyordum.
"Hazır mısın?" diye sordu Emily. Ace "evet" anlamında başını salladı.
"Bitmesini istediğinde parmağını şıklat bitiririm..."
Ve ilüzyona başladılar.
Emily tekrar yanıma geldi ve onu izlemeye başladık. Bazen gülümsüyor, bazen kaşları çatılıyordu.
Ace iyice kendini kaptırmıştı. Bir süre geçtikten sonra Ace'i omuzlarından tutup sarstım.
"Ace. Kendine gel."
Gözlerini açtı. Tekrar hüzünlenmişti.
"O bir ilizyondu Ace. Gerçek değildi. Kendini üzme. Eminim iyi durumdadır," dedi Emily.
Pencereye gidip perdeyi araladı. Birşey görmüş gibiydi. Kılıcını çıkardı ve dışarı çıktı. O sırada Emily ile çığlık çığlığaydık. Bir alaycı kuzgun ile savaşa girmişti.
"Bu çocuk ne yapıyor? Kendisini öldürtecek! Ah Tanrıçam umarım birşey olmamıştır," diye söylenip duruyordum.
Yaralanmıştı. Alaycı kuzgunla birbirlerini hırpaladılar. Alaycı kuzgun giderken hemen koşarak yanına geldim.
"TANRIÇAM, NE YAPTIN SEN? İYİ MİSİN ACE? KONUŞ BENİMLE,"
"Hayatımın en güzel doğum günü bu.Hadi odaya dönelim..."

Rose bir süre sonra Ace'in mimiklerinden korkup omzundan sarsmaya başladı.
-Ace. Kendine gel. O kadar hızlı sarsmıştı ki unatdırmak zorundaydım.Ace'in yanına gittim tam uyandıracakken parmağını şıklattı. Ellerimi omuzlarına koyup uyandırdım...
-O bir ilizyondu Ace. Gerçek değildi. Kendini üzme. Eminim iyi durumdadır.[color=indigo][color=white]Ace birden pencereye koşup dışarıya atladı. Bir alaycı kuzgunla savaşıyordu.Korkudan Rose'la çığlık atıyorduk. Ace'in yanına gittiğimizde yaralanmış olduğunu gördüm...Rose yanında ona bağrıyordu...Sonra odaya döndüğümüzde kanın hala durmadığını fark ettim.
-Rose birşey yapıcaz, pasuman yapmayı biliyormusun...Kafasını hayır gibi salladı.Harika şimdi bana kalmıştı.Dayım doktordu, hep bana birşey olunca o bakardı. Ondan kalan bilgilerle birşeyler yapmaya çalışacaktım...
-Rose ben Ace ve sana ilizyon göstericem ikinizinolduğu bir ilizyon sen onu oyalarken ben pasuman yapıcam canı acıyacak ondan... Bu arada bitmesini isterseniz parmak şıklatın...İkiside evet anlamında kafalarını salladılar. Tanrıçam sen bana yardım et yarası derin baya. Rose Ace'in elini tuttu. Bende odaklanıp onları sahil kenarına götürttüm. İlizyondan çıkıp Ace'in yarasıyla uğraşmaya başladım...
Pasuman bittikten sonra ikiside uyandılar. Yüzleri gülüyordu.İkisinede alaycı bir tavırla baktım ama gözlerim Ace'e odaklanmıştı...


Ace;

Odaya vardığımızda Tişörtümün kızıllaşmaya başladığını gördüm. Hemen tişörtümü çıkardım ve kanlar omzumdan aşağı akmaya başladı. İki kızda korku dolu gözlerle bana bakıyordu. Hemen Emily:
-Rose birşey yapıcaz, pasuman yapmayı biliyormusun... Rose ben Ace ve sana ilizyon göstericem ikinizin olduğu bir ilizyon sen onu oyalarken ben pasuman yapıcam canı acıyacak ondan... Bu arada bitmesini isterseniz parmak şıklatın.
İkimizde onayladık ve bir anda kendimizi kocaman bir plajda bulduk. Rose'la birbirimize bakıyorduk. Tam ona sarılacakken yaralı kolumda bir yanma hissi ve ardından acı hissettim. Kolumu tuttum ve yere düştüm. Bir şeyler yapmalıydım. Rose korkmaya başladı. Keşke bir tüp morfinim olsaydı. Rose hemen yanıma geldi ve kolunu uzattı:
-Isır beni. Eminim ki bu seni rahatlatır.
-Hayır Rose. O senin kanın. Sana böyle bir şey yapamam. Daha çok erken.
-Eğer ısırmazsan trans halinde bayılabilir ve kurtulamayabilirsin.
-Bu küçük bir bedel. Hem en iyi doğum günüm bu. Gerçekten...
-Ace bunu kendine yapma. Isır işte. Hem Bu bir ilizyon.
-HA-YIR...

Pasuman yaparken bir yandan da ilizyonumlada ilgileniyordum. Ama birden beklenmedik birşey oldu. Ace rose'un kanını emiyordu. Hemen ilizyondan çıktım. Bir kaç saniye sonra rose parmağını şıklattı. ilizyonu bozdum. İkisinede sırıtıyordum...Gözlerimi direk Ace'e çevirdim...
-Ace iki ilizyonuda ayrıntılarıyla anlatmanı istiyorum hemde hemen...Kocaman sırttı ve kafasını iki yana hızla salladı.
-Anlatamam.Sinir olmuştum.Başarabildiğimi bile bilmiyordum...
-Lütfen, Lütfen anlat söz üçümüzün arasında.
Bu sefer evet der gibi kafasını salladı. Çok şirin gözüküyordu böyle Rose'la ikisi çok yakışıyorlardı...Özel yeteneğimle gurur duyordum.Ace ilk önce kardeşinin ilizyonunu anlatmaya başladı sonrada bu ilizyonu anlattıkça büyüleniyordum. Bu kadar iyi olduğumu bilmiyordum...Anlatmaya devam etti.

-Ace iki ilizyonuda ayrıntılarıyla anlatmanı istiyorum hemde hemen.
Bu soru kulağıma garip gelmişti. Kendi yarattığı ilizyonları izleyemiyor muydu? Bunu anlamak için bir süre gözümü kapatıp onu o an izlemeye başladım ve onun bizi gerçekten de izlediğini fark ettim. Her anı izlemiş miydi acaba? Sakince gözlerimi açtım:
-Anlatamam.
Hafif sinirlenmişti ama durumumuda anlamalıydı. Daha demin neler yaptığımı üçüncü bir kişinin izlemesi çok garibime gitmişti ve bunun bir ilizyon olması. Şimdi ise musum bir tavırla saldırıya geçti:
-Lütfen, Lütfen anlat söz üçümüzün arasında.
Yapacak başka çarem kalmamıştı. Eli mahkum kabul ettim:
-Kardeşimi orada görünce kendimi bir tuhaf hissettim. Onun bir daha yanıma gelemeyeceğine o kadar emindim ki. Ama bir süre sonra buna alıştım ama bu seferde ondan ayrılmak istemiyordum. Onun yanında kalmak ve bir daha onu bırakmamak. Tabi Rose beni dürtene kadar. Sonra aklım başıma geldi. Geri dönünce de kendimi çok ama çok kötü hissetim. Tabi alaycı kuzgun beni kendime getirdi.
-Vay be. Gerçekten iyiyim. Peki ikinci ilizyon.
Hafif öksürdüm.Çünkü bizi izlemişti ama itiraf etmemi bekliyordu. Ne yapıcağımı iyi biliyordum:
-İlizyona girdiğimizde mekan güzeldi ama bu ilizyon olayı insanın sinir sistemine iyi gelmiyor.
-Sen insan değilsin Ace.
-Herneyse. Sonra koluma büyük bir acı saplandı.
-Eee.Sonra...
-Sonrası...Anlat mıyım oraları. Sen zaten biliyorsun.
Afallamış gibi bana baktı ama hala inadından vazgeçmiyordu:
-Hadi ama. Sizi nasıl izleyebilirim ki?Hadi anlat sen.
Ah. Bu kız çok inatçıydı:
-İşte yaram acıyınca şey oldu. Bende itiraz ettim sonra şezlonga gittik. O sırada şey yaptım ama şey yapana kadar.
Kıpkırmızı kesilmiştim. Hemen koşup kafamı lavabonun altına soktum. Gerçekten de olmuş muydu? Yani biz damgalanmış mıydık? Sanmıyordum.Çünkü bu bir ilizyondu. Kafamı gerçekten rahatlatınca kafamı kaldırdım ve saçımı kuruladım. Onları konuşurken yakaladım. Hemen Emily'e döndüm ve:
-Emily.
-Evet.
-Şimdi biz Rose'la şey yaptık ya.
-Eee...
-Biz damgalandık mı?...

-Emily.
-Evet.
-Şimdi biz Rose'la şey yaptık ya.
-Eee...
-Biz damgalandık mı?...
İnanamıyordum. Damgalanmış olabilir miydik? Sonuçta bu bir ilizyondu.
Ama kafamda bir ampul yandı...
-Orası bir ilizyondu ama BİZ gerçeğiz...
Emily "olabilir" dercesine başını salladı.
Küçük bir iğne bulup parmağımı deldim. Kanımı Emily'nin parmağına akıtınca Emily dilinin ucuyla kanımı yaladı.
-Ee... Şey... Sanırım... Evet, damgalanmışsınız.
Damgalanmıştık.
Ama Ace bu durumdan rahatsız mı olmuştu?
-Çok özür dilerim Ace, seni zorladım ama buna ihtiyacın vardı...
Ace'i ben zorladığıma göre bu durumun sorumlusu da bendim.
Ace kafasını iki yana salladı.
-Hayır Rose, kötü birşey yapmadın. Aksine bu bizi birbirimize daha çok bağladı.
Gülümsedim. Ama yine de sesinde bir tuhaflık vardı...

Ace Rose'dan kan içmişti. Ama ilizyonda içmişti. Bir anlam getirememiştim çünkü ilizyon sahteydi onlar gerçekti. Sonra Rose parmağını delip kanına bakmamı istedi. Kanını ağzıma götürdüğümde mide bulandırıcı bir tat ve acılık vardı. Sevinçle kafamı kaldırdım.
-Ee... Şey... Sanırım... Evet, damgalanmışsınız. Suratıma bir gülümseme koydum ve yatağa oturdum. Tanrım çok yorulmuştum ve başım ağrıyordu. Çok şiddetliydi. Kendimi kötü hissediyordum. Ace'le Rose'un konuştuklarını anlmamıyordum bile. Dinlendikten bir süre sonra ayağı kalkıp yanlarına gittim. Ace bana dönüp göz kırptı ve kolumdan çekip kapının oraya götürdü. Rose'da uzaktan bir dakika işareti etti.
-Hey dostum sorunun ne ? Ne oldu...Suratında ki gülümsemeden aklında birşeyler döndüğünü anlıyabiliyordum.
-Emily, Şimdi Rose'a savaşçı yemini etsem nasıl olur? İnanamıyordum. Kulaklarımda mı bir sorun vardı. Ellerimi saçlarıma götürdüm ve Rose'a doğru giderken kısık bir sesle.
-Sen bilirsin...dedim ve göz kırptım. Rose bana şaşırmış gözlerle bakıyordu ben ise bize doğru gelen Ace'e bakıyordum. Suratımda kocaman bir sırıtışla...

-Ee... Şey... Sanırım... Evet, damgalanmışsınız.
Damgalanmış mıydık. Ama bu nasıl olmuştu? Bu bi,r ilizyondu ve ilizyon gerçek sayılmazdı. Yoksa şu damgalanma olayı duygularla mı ilgiliydi? Kafam gerçekten karışmıştı.Ben böyle düşünürken Rose'un sesini duydum:
-Çok özür dilerim Ace, seni zorladım ama buna ihtiyacın vardı...
Yüzüne bakınca gerçekten mahçup olduğunu görmüştüm. Ben bunun olmasını gerçekten istiyordum ama bu gerçekten de yeri olmamıştı. Ben daha çok duygusal bir an düşünmüştüm. Kan akan omzumla zorla olsun istememiştim. Özellikle Rose'u bu kadar zorlamak ve sonunda mahçup etmek istememiştim.Şimdi ise kızı bir şekilde teselli etmeliydim:
-Hayır Rose, kötü birşey yapmadın. Aksine bu bizi birbirimize daha çok bağladı.
Onun için herşeyi verebilirdim. Canım bile onun yanında yanmış kibrit çöpü gibi değersizdi. Sonra aklıma derslerde öğrendiğimiz bir bilgi geldi. Vay be, bu dersler işe yarıyormuş.
Emily'nin kolundan tuttuğum gibi kapının arkasına çektim:
-Emily, Şimdi Rose'a savaşçı yemini etsem nasıl olur?
Kız öylece kalmıştı. Ağzını açtı ama birşey söylemeden arkasını döndü ve yürümeye başladı. Cevap vermeyecek sandım ama yanılmıştım:
-Sen bilirsin...
Ah işte tam oldu. En sevmediğim cevap türüydü ama ben ne yapacağımı zaten biliyordum. Rose'a yaklaştım.Rose tam konuşacaktı ama ben parmağımı dudaklarına bastırdım ve önünde eğildim:
-Rose, benim narin gece gülüm. Sen çok güzel ve harikasın. Ama şu an bile tehlikedesin. Bense seni koruyamamanın acısını yaşayan bir vampirim. Tamam bu damgalanma olayı bizi gerçekten de yaklaştırdı ama ben...ben, sana daha da yaklaşmaklaşmak, seni her an olsun korumak ve bu güzelliği sonsuza dek yaşatmak istiyorum. Şu andan itibaren ben senin savaşçınım ve sen ise benim narin rahibemsin. Seni asla ama asla yanlız bırakmayacağım... Asla!

Ace Emily'i bir köşeye çekti ve konuşmaya başladılar. Neler konuştuklarını duymaya çalıştım ama olmuyordu.
Kısa bir konuşmadan sonra Ace yanıma geldi. Tam ne konuştuklarını soracaktım ki parmağını dudağıma bastırarak beni susturdu.
-Rose, benim narin gece gülüm. Sen çok güzel ve harikasın. Ama şu an bile tehlikedesin. Bense seni koruyamamanın acısını yaşayan bir vampirim. Tamam bu damgalanma olayı bizi gerçekten de yaklaştırdı ama ben...ben, sana daha da yaklaşmaklaşmak, seni her an olsun korumak ve bu güzelliği sonsuza dek yaşatmak istiyorum. Şu andan itibaren ben senin savaşçınım ve sen ise benim narin rahibemsin. Seni asla ama asla yanlız bırakmayacağım... Asla!
Gözlerim dolmuştu. Bir yandan da şaşkınlık içindeydim.
-Ace... Seni seviyorum...
Bunu söyledikten sonra dudaklarına yapıştım. Emily de orada sevinç çığlıkları atıyordu.
Birbirimizden ayrıldık ama birbirimizin gözlerinin içine bakmaya devam ediyorduk.
Emily iç geçirdi. Bu romantik sahneden o da etkilenmişe benziyordu.
O sırada dışarıdan bir tıkırtı geldi. Hemen Emily ile banyoya saklandık.
Gelen bir profesördü. Öksürdü.
-Neler oluyor burada?
-Hiçbirşey... Sadece... Müzik dinliyordum.
-Hmm... Tuhaf bir müzik türüymüş. Herneyse, zamanımdan çalma. Ama ne olursa olsun bir kulağım hep burada.
Profesör şüpheyle etrafına bakındıktan sonra gitti. Herşeyi kapının deliğinden izlemiştik. Kahkahalarla banyodan çıktık.

Bu kadar romantizim bana etmişti bile. Kapı çalmıştı Rose'u alıp direk banyoya girdik.Ace'la profesörün konuşmalarını dinledikten sonra büyük kahkahalarla dışarı çıktı. Bugünüm çok güzel geçmişti. Artık Rose'la odamıza gidip derin uyku çekmeliydik benim başım ağrımaya başlamıştı ve Rose da yorulmuştu. Ace'e bir kardeş gibi sarıldıktan sonra konuşmaya başladım...
-Ace, tekrar doğum günün kutlu olsun ne zaman bir şeye ihtiyacın olursa yada morelin bozuk olursa bir dost olarak benimle konuşabilirsin.Sesimi biraz daha alçalttım ve alaycı bir şekilde...
-Yani yeteneğim her zaman sana açık. İkimizde büyük bir kahkaha attık ve ben kapıya doğru yürümeye başladım. Rose da vedalaşıp arkamdan gelmişti. Etrafta kimsenin olmadığından emin olduktan sonra odamıza doğru yürüdük...
Odamıza geldiğimizde Rose'a göz kırptım ve sarıldım sonra üstümuzu değiştirip yataklarımıza uzanıp derin ve rahat bir uykuya daldık...


RP BİTMİŞTİR...