Leatita Queen

Hava çok güzeldi.Mis gibi bahar çiçekleri kokuyordu.Leatita yavaşça
yataktan kalktı ve çıplak ayaklarıyla odadan ayrıldı. Üstünde ipek bir
gecelik vardı.Mutfağa girdi.Işığı yaktı ve mutfağa astığı aynada ki
yansımasına baktı.Gözleri isteksiz bakıyordu.Uyumaktan gözleri biraz
şişmiş ve ağzı iğrenç denilebilecek kadar çok kokuyordu.Bir “ı-ıyh” sesi
çıkarıp çaydanlığa su doldurmaya başladı.Sıcak çay için yanıp
tutuşuyordu.Çünkü sabahları tek yaptığı buydu.Çayını alıp kendisine
minderlerden yaptığı küçük ve bir o kadarda özel yerine giderdi.Bu yere
Son Düş derdi ve bu yeri kimseyle paylaşmazdı.Çayını aldı ve yalınayak
Son Düş ‘ün olduğu yere gitti.Orası onun mutluluk kaynağıydı.Eline bir
defter birde babasından kalma kuş tüyü kalemini aldı.Mürekkebe batırdı
ve yazmaya başladı.Kağıda yazarken ki o ses içini rahatlatmıştı.Böyle
yazmak babasından geçmişti.Babası bu alışkanlığı şöyle açıklardı. ”Eskileri yaşatmayı seviyorum,sende sev.” Bu lafını
unutmazdı.Yazdıklarına şöyle bir baktı.Güzel olmuşa benziyordu.Çayını
yudumladı yazmaya da devam etti. Vampirler hakkında yazmaktan zevk
alıyordu.Çayından daha büyük bir yudum daha aldı.Nasıl bir manşet
bulmalıydı.”VAMPİRLER İYİ Mİ KÖYÜ MÜ?”,”VAMPİRLER
BİZLE KUMAR MI OYNUYOR?” Hepsi tam bir soru işaretiydi.Bilinmeyen
bir denklem ve çözümlemesi zor fakat çözülemez değil.Bunu
biliyordu.Ayağa kalkıp Son Düşüne veda edip.Odasına yürüdü.Dolabının
çift kapılarını açtı.İçinden ekose bir gömlek ile bir kot pantolon
çıkardı.Giyindi saçlarına biraz vakit ayırmalıydı ama geç
kalabilirdi.Makyaj olarak bir kalem çekip dudaklarına parlatıcı
sürdü.Böylede güzeldi.Güzeller güzeli arabasına bindi ve işin yolunu
tuttu iş çok da uzak sayılmazdı zaten.On beş dakikalık yoldu.İş yerine
geldiğinde arabayı hemencecik park etti ve patronun ofisinin önüne gelip
derin bir nefes alıp kapıyı çaldı içeriden “İçeri
gelin.” Diye boğuk bir ses duyuldu.İçeri girdim.”Bay Perimay size yeni bir makale getirdim vampirlerle
ilgili ilgilenirsiniz diye düşünmüştüm.” Nefesimi tutup bekledim
bu habere ihtiyacım vardı.”Tabi olur Leatita masama
bırakabilirsin.Marigold sana maaş çekimini verecektir her zaman ki gibi
biliyorsun.” Leatita buna sevinmişti işte.
“Teşekkürler Bay Perimay.” Ve oradan yavaşça uzaklaştı.Herkese
‘Hoşçakal’ deyip arabasına yani otoparka doğru yürüdü bu işi
seviyordu.Birde bu işe ihtiyacı vardı.Arabasına bindi.Motoru usulca
çalıştırıp bu sefer annesinin yanına gitmeye karar verdi.Onun yanı huzur
doluydu.Onun en mutlu yeriydi.Tabi ki Son Düş ’den sonra. Otoyoldan ana
caddeye çıkıp.Toprak yola girdi.Her zaman ki bilindik yolu yinelemişti.

Arabayı
evin önüne park edip.İndi.”Anne!” diye
seslendi.Bu yöntemi yapmayı severdi çünkü her seferinde annesi kapıyı
açıp “Leatita” derdi.Fakat bu sefer öyle
olmadı.Leatita ‘nın gülümsemesi yüzüne yapışmış gibiydi.İçinde kötü bir
his vardı.Koşarak kapıya geldi.Anahtarı titreyen elleri arasında deliğe
girebildi.Çevirdi ve içeri balıklama daldı.Odalara baktı ama yoktu
koşarak merdivenlerden çıktı ve odasına daldı.Dalmasıyla donakalması bir
oldu. Annesinin cansız bedeni önünde yatıyordu . Ne yapacağını
bilemiyordu. Annesinin yanına koştu. Bu olamazdı daha ona veda
edememişti. Saçını okşayamamıştı. Üst üste çığlıklar attı hiçbir şey
olmamasına rağmen devam etti. Bir süre sonra durdu. Ne yapacağını
bilmiyordu. Evi yakacaktı ve gidecekti kesin olarak bunu yapmalıydı.
Bazı yerlere benzin döktü, çakmağı çıkardı evin içine doğru yakıp attı.
Hızla evden çıktı. Arkasında ev yanmaya başlamıştı. Bunu vampirler
yapmamıştı çünkü annesini… Bunu düşünmek için kendini zorladı. Kanı
vücudundan çekilmemişti. Düşündü ama bir sonuca varmalıydı.

Fakat
dünyanın en iyi avcı-dedektifleri vampirlerdi. Onları nasıl bulacaktı.
Bulduğu zaman ona yardım edecekler miydi? Pek sanmıyordu ama
deneyecekti. Tek şansı buydu. Nerde bulacağını bilmeden yola çıktı. En
kutu köşelere baktı. Sonra ormana girdi. Girmek istemeyeceği bir yerdi,
ama annesi için yapmalıydı. Ormanın derinliklerine girdi. Bekledi ve
bekledi. Bir anda önünde yakışıklı bir vampir çıktı. İlk bakışta anlamak
aslında kolaydı –sadece onun için dişlerinde kan vardı bu bariz bir
biçimde açık bir gösterge- vampire doğru yürüdü. Vampir hiçbir tepki
vermiyordu. Sadece duruyor Leatita’nın hareketlerini ölçüyordu. “ Selam, küçük insan.” Küçük insan mı demişti ona?
“Küçük mü?” Vampir hafifçe güldü. “Bana göre beş yüz altmış sekiz yaşında olamayacağına
göre.” Doğruydu Leatita sadece yirmi dört yaşındaydı.Hiç
düşünmeden konuya balıklama daldı. “Bana bir konuda
yardımcı olabilir misin? Lütfen buna çok ama çok ihtiyacım var.” Dedi
ve nefesini tutup bekledi. Vampir düşündü ve kararını açıkladı. “ Pekala ama bir şartım var benden kimseye söz
etmeyeceksin, tamam mı?” Leatita heyecanla kafasını salladı ve “ Beni takip et.” Dedi.Fakat vampirin
yapacaklarından haberi yoktu.Leatita ‘ nın duyamayacağı bir şekilde “ Seni saf insan çok çabuk kandın.” Dedi ve onu
hazırlıksız yakaladı, kafasını vücudundan ayırdı