Tuhaf bir gece

Gece evinde karışıklıklar meydana gelmeye başlamıştı. Bu durum gece evindeki dengeleri bozuyor, herkesin kafasını karıştırıyordu. Artık okulda bölünmeler gözle görülür bir biçimdeydi. Bütün çaylaklar bu durumdan şikayetçi, ne yapacağını bilemez bir durumdaydı. Çaylaklar hatta profesörler neyin doğru neyin yanlış olduğundan emin değildi. Tam da bu sıralardaokula Şikago gece evinenden Aurnia adında işaretleri tamamlanmış bir kız gönderildi. Johanna Aurnia ile iyi anlaşıyor ve o kızın iyi biri olduğunun farkındaydı. Fakat Aurnia okulda ilk önce kötü diye tanınmış ve kafaları iyice karıştırmıştı. Ama artık herkes onun iyi olduğunu biliyordu. Johanna odasında yatağının üzerine oturmuş, dizlerini kendine doğru çekmiş ve bunları düşünüyordu. Kafası iyice karışmıştı. Kimin iyi kimin kötü olduğu belli değildi. En önemlisi de bu aralar gece evi büyük tehlike altındaydı.
Johanna odasında bunları düşünmekten sıkılıp üzerine en sevdiği kot şartunu ve kırmızı badisini giydi ve odasından ayrıldı. Nereye gittiğini kendisi bile bilmiyordu. Sadece biraz temiz havaya ihtiyacı vardı. Merdivenlerden sakince indi ve bahçede dolaşmaya başladı. Bir süre sonra etrafına bakındığına korulukların oraya geldiğini fark etti. Biraz yürümekten vazgeçtive çimenlerin üzerine oturdu. Oradaki bir ağaca yaslanıp yıldızları seyretmeye başladı. Bu gece etrafın daha karanlık olduğunu ve yıldızların o kadar çok parlamadığını fark etti. Bunun üzerine kısa bir iç çekip umarım bunun bir sebebi yoktur diye düşündü. Bu sırada arka taraftan birinin geldiğini fark etti. Johanna ayak sesini duyunca irkildi ve arkaya doğru bakmaya başladı..

Jo bir süre sonra merak edip '' Profesör Tyler, gece evinde neler oluyor?'' diye sordu.
Rose ' Birşey olduğu yok Rachelle, siz çaylaklar her şeyi kafanızda yaratıp sorun ediyorsunuz.'' diyerek cevap vermesine Jo çok şaşırmıştı. Böyle bir cevap beklemiyordu. Kendisi de birşeylerin döndüğünün farkındaydı. Buna kimse hayır diyemezdi. Gece evi bu zamana kadar yaşamadığı değişiklikleri yaşıyordu ve bu değişikliklerin bir sebebi olmalıydı.
Jo Rose'u ilk geldiği zamanlar çok severdi fakat artık onda kötü bir şeylerin olduğunun farkındaydı. Artık Rose'a olan güveni yavaş yavaş sarsılıyordu ama bunu Rose'a belli etmiyor ilk zamanlar ne kadar yakınlarsa o yakınlıkta davranıyordu. Ama artık ona inanmadığını belli etme zamanı gelmişti.
"Bence okulda birşeyler oluyor profesör Tyler. Bilirsiniz kimsenin sözüne inanmam kolay kolay, kanmam kimseye. Ama artık bende bu okulda birşeyler döndüğünün farkındayım diğer çaylaklar gibi." dedi Jo.
Bu verdiği tepkiye çok şaşırmıştı Rose. Jo'nun iyi tarafta olduğunu bilsede rağmen kendisine hala güvendiğini sanıyordu. Ama bu sözlerinden sonra emin olamıyordu Jo'nun kendisine güvenip güvenmemesine. Aslında Rose bunu pek önemsemezdi çünkü gerçeği kendiside biliyordu ve kendisini herkesten güçlü görüyordu. Ama aralarında belirgin olmasa da bir bağ vardı. Jo'nun da bir gün karanlık tarafa geçeceğini düşünüyordu. Böyle olmama durumu Rose da hayal kırıklığı yaratmasına rağmen bu durumu yüzüne yansıtmadan "Rachelle evet bazı olmayan olaylar başımıza geliyor ama bunu siz daha da çok abartıyorsunuz. Kötü birşeyin olduğu falan yok." dedi.
Jo artık bu durumdan çok sıkılmıştı. Olanlara rağmen kötü birşey yok denmesi dahada çok sıkıyordu. Jo henüz birşey olmasa da bu durumun iyi olmadığını hissediyordu. Fakat Rose'un daha da çok üstüne gitmek istemiyordu. Bunun üzerine " Tamam Profesör Tyler. Dediğiniz gibi olsun. Ama ben bu aralar pekte iyi olayların başımıza gelceğini düşünmüyorum. " dedi ve sustu. Rose bir an şaşırsa da yüzü yine donuk halini aldı ve konuşmaya başladı.

Jo hiç birşeyden emin değildi. Aklında bir sürü cevaplanamayan sorularla doluydu. Aklını toparlamak için Profesör Tyler ile konuşmak istiyordu ama şimdi bu konuşma onun kafasını daha da çok karıştırmıştı. Tyler'ın söylediği sözler onun ne olduğundan haberi varmış gibiydi. Jo konuşma ilerledikçe profesör Tyler'dan soğuyordu.
Birde şu yeni kız Hye gelmişti. Onu ilk defa şimdi görüyodu. Yeni olmalı diye düşündü. Ardından Jo Hye ve prfesör Tyler'ın konuşmasını dinlemeye başladı. Sadece dinlerse daha iyi birşeyler fark edebileceğini umuyordu. Fakat Hye'nin kafası da diğer bütün çaylakların ki gibi karışıktı. O da ne düşüneceğini şaşırmış ama tuhaflık olduğunun farkındaydı.
Jo'nun aklına birden Hye gelmeden önce profesör Tyler ile olan konusmasında Nyx'in adı geçtiğinde Tyler'ın yüzünün buruştuğunu hatırladı. Jo bunun üzerine "Profesör Tyler bişey sorucam. Hye gelmeden önce ben Nyxten bahsettiğimde yüzünüz buruşmuştu ve o konuşmadan beri bana bakmıyorsunuz. Bunun sebebi ne? Yani neden Nyx'in adı geçince yüzünüz buruştu?" dedi. Jo bile kurduğu uzun cümleyi toparlamakta güçlük çekmişti. Jo bu sözü söyledikten sonra Hye'nin ve profesörün kendisine baktığını fark etti. Bunun üzerine Jo meraklı gözlerle profesör Tyler'a baktı ve yanıtı merakla beklemeye başladı..

'' Ne demek istiyorsun Rachelle? Tabiki de o bana sırt çevirdi. Sizin de temkinli olmanız lazım. Her an benim durumuma düşebilirsiniz.'' dedi profesör Tyler. Artık Jo'nun hiç bir şüphesi kalmamıştı.Profesör Tyler'ın kötü olduğundan emin gibiydi. Çünkü Nyx'in kimseye kolay kolay sırt çevirmeyeceğine emindi. Jo profesör Tyler'dan bunları duyunca hiç şaşırmamıştı çünkü böyle birşey bekliyordu ve beklediği de olmuştu. Bir an yanlarında Hye'nin de olduğunu hatırladı ve ona baktı. O Jo'nun tam tersine çok şaşırmııştı ve duyduklarına inanamıyormuş gibi bir hali vardı.
Jo aklındaki tüm düşünceleri susturmak için gözlerini bir kaç saniyeliğine kapattı ve açtığında "Peki profesör Tyler yani siz şimdi kötü müsünüz? Nasıl diyebilirim ki yani Nyx'e inanmıyor musunuz?" diye sordu. Aslında bunun cevabını çok iyi biliyordu ama bunu ondan duymak istiyordu. Çünkü Rose'un kötü biri olduğuna inanmak istemiyordu.

Rose kocaman bir kahkaha attı.
'' Kötü olsaydım bir yüksek rahibe olur muydum? Ayrıca da Nyx'a inanıyorum, tabikide....'' Rose konuşuyordu ama hiç inandırıcı değildi.
'' Peki bizden taraf değiştirmemizi mi istiyorsunuz?'' dedi Jo.
'' Hayır Jo, sadece benim başıma gelen sizin başınıza da gelirse üzülmemeniz gerektiğini söylüyorum. Konu kapanmıştır!'' Rose'un sesi git gide yükselmişti.
'' Sun, saat kaç?'' Olaylara karışmadan izleyen ve sesi hiç çıkmayan Goo, soyadını duyunca irkildi. Kolunda saati yoktu. Cepteliri karıştırdı.
'' Üzgünüm Tyler, saatim yok.''
'' Ppeki senin var mı Morgan?'' Jo'nun gözleri kısılmıştı.
'' Evet, evet var...''

Jo söylediklerine inanmıyordu. Hiç inandırıcı da gelmiyordu zaten. Jo yavaş yavaş birşeyler anlamaya başlamıştı. En azından yüksek rahibe hakkındaki kuşkularının doğru olduğunu. Rose konuyu kapatmak için gitgide sesini yükseltiyor, konuyu değiştiriyordu. Ve başarılı da olmuşa benziyordu. Çünkü Jo'nun yüksek rahibeye karşı gelme gibi bi durum söz konusu değildi.
Rose konu kapandı dedi ve yanımızda sessizce duran Hye'ye saat kaç diye sordu. Hye bunun üzerine ceplerini kurcaladı ve '' Üzgünüm Tyler, saatim yok.'' diye cevap verdi.
Bunun üzerine Rose Jo'ya döndü ve "Pek senin var mı Morgan?" diye sordu. Rose Jo'ya sesini pek yüksek çıkartmamasına rağmen Jo gözlerini kısarak Rose'a baktı ve "Evet, evet var.." dedi. Rose hiç bir zaman Jo'ya Morgan demezdi. Sadece Jo bir kere dediğini hatırlıyordu. O zamanda Jo'ya çok kızmıştı. Jo Rose'u daha fazla kızdırmak istememesine rağmen sinirleri çok bozulmuştu ve bir tartışma çıksa tartışabilcek konumdaydı. Jo şuan sadece Loquisha'nın yanında olmak istiyordu. Loquisha ile çok iyi anlaşırlardı ve birbirlerinin yanında çok mutlu,huzurlu olurlardı. Ve şuan Jo'nun o huzura ihtiyacı vardı.
Kısa bir sessizliğin ardından Rose daha sakin bir sesle " Saat kaç Rachelle?" dedi.
Bunun üzerine Jo da sakin bir ses ile " Sabah saat 5'e geliyor profesör Tyler." dedi. Artık Jo odasına gitmek ve bu olanları sakin kafayla düşünmek istiyordu. Ancak Rose ile bir daha bu konu hakkında konuşma şansı olup olmadığını bilmediği için ordan ayrılmak yerine sessizce beklemeye başladı. Etrafta tam sessizlik hakimken Rose konuşmaya başladı..