Thomas toplantı için hazırlanıyordu.Önemli kararlar almıştı ve bunları bütün Ölüm Yiyenlerine açıklamalıydı.Dersinin olmadığı bir gün seçmişti çünkü bir anda ortadan kaybolursa müdirenin –ondan nefret ediyordu- bir şeylerden şüpheleneceğinden emindi.Sol kolunu sıyırıp asasını işaretine dayadıktan sonra “Morsmorde.” diye fısıldadı.Bu büyü normalde karanlık işareti oluşturmaya yarıyordu ama Thomas bunu kendi işaretine yaptığında ölüm yiyenlerin kolundaki karanlık işareti dalgalandırmaya yarıyordu. “Umarım Cheyenne Juli’yi bulur.En önemli kozumuzun toplantıya gemlememiş olmasını istemem.” diye söylendikten sonra siyah cüppesini giydi ve başına her toplantıda taktığı maskeyi geçirdi.Kimliğini kimseye söylememeliydi.Hele bir de aralarında bir ajan dolaşırken…Bunları zaten toplantıda konuşacaktı.Ve ajanı bulup onu yok edecekti.İyice netleşmiş olan işaretine-yılan gerçek gibi görünüyordu- dokundu ve karargaha cisimlendi…
********
Thomas salona girmeden önce düşüncelerini toparlamaya çalışıyordu.Bu kadar acele bir toplantı yapmazdı genelde.Ama bu önemli bir konuydu.Planlarını açıkça anlatırken ajanın –her kimse- bunları daha sonra yoldaşlığa iletmesi korkunç bir şey olurdu.En kötüsü kimliği ortaya çıkardı.İçeri girdiğinde salonun yarısı susmuşken yarısı onu fark etmemiş gibiydi.Thomas kendisini fark etmeyenleri asla sevmemişti.Kürsüye çıkıp bağırdı.
“SUSUN !”Bütün salon bir anda susmuştu. “Biliyorum hepinizi aniden çağırmam hepinizi şaşırttı ama çenenizi kapatıp beni dinleyin !” Şu anda o Thomas değildi.O , Lord’tu. “Dün bazı şeyler oldu.Geç fark etmem gerçekten yazık oldu.Ama bunun şimdi farkındayım ve şimdi size de söylüyorum : Aramızda bir casus var.”Salondaki herkesten şaşırmış sesler çıkıyordu.Tekrar fısıldaşmalar başlamıştı.Thomas sinirleniyordu. “ÇENENİZİ KAPATMAZSANIZ HEPİNİZİ GEBERTİRİM !”Herkes tekrar sustuğunda konuşmaya devam etti. “Bu ihaneti yapan kişi cezasını biliyor olmalı.Şimdi , yoldaşlığın ajanı kendini gösterecek mi yoksa ben mi bulayım?”Herkes birbirine şaşkın şaşkın bakıyordu.Uzun bir sessizlik olmuştu kimseden ses çıkmıyordu.Thomas bütün yüzleri tek tek inceliyordu.Korkmuş veya endişeli bir yüz görürse hiç acımadan öldürecekti onu.Bir an gözleri yüzünü saklayan bir ölüm yiyene ilişti.Kürsüden indi ve çocuğun yanına gitti.Cüppesinden sıkıca kavrayıp kaldırdı. “Yüzünü neden saklıyorsun?!”Herkesin duyabileceği bir seste konuşuyordu ama bağırmıyordu.
“Lordum ben…”Çocuk daha fazla konuşamıyordu.Tir tir titriyordu korkudan.Bu kadar korktuğuna göre kesinlikle ajan oydu.
“Doğruyu söylersen sana işkence yapmam.Ama eğer yalan söylemeye kalkarsan burada herkesin önünde acı çeke çeke ölürsün…”Çocuk hiçbir şey söyleyemiyordu.Thomas’ın elleri arasında sara krizi geçirir gibi titriyordu.Thomas bir adım geri çekildi ve asasını cübbesinden çıkardı.Tam sözleri söylerken çocuk ayaklarına kapanmıştı.
“Lordum lütfen lütfen ! Bir hata yaptım ama lütfen…”Thomas bir adım daha geri çekildi ve çocuğun yalvarışlarına aldırmadan asasını ona doğrulttu.
“Crucio.”Konuşur gibi söylemiti.Duygusuzdu.Çocuk acı içinde kıvranıyordu.Onu öylece bıraktı ve kürsüye döndü.Onunla birlikte ilgiyi toplayan çocuk salonun köşesinde kıvranmasıyla kalmıştı.Kimse ona bakmıyordu.Henüz yeni olanlar dehşet içindeydi ama sonra onlar da döndüler.
“Madem onlar bize bir ajan gönderdiler biz de onlara gönderelim diye düşünüyorum.Juli buraya gelir misin?”Juli şaşkın şaşkın bakıyordu.Bütün bakışlar onun üzerindeydi şu anda.Yavaşça kalktı ve yanına geldi.Çok heyecanlı görünüyordu.”Juli aramıza yeni katıldı.Onu ajan olarak kullanmak istiyorum.Çünkü Yoldaşlığa aramızda en yakın olan kişi o.”Ölüm Yiyenlerden biri ayağa kalktı ve önce selam verip konuştu.
“En yakın derken ne demek istediniz Lordum?”Thomas ona oturmasını işaret etti ve sorusunu cevapladı.
“Aquriethepixié Rosélia onun teyzesi.”Herkes şaşırmıştı.Kimisi Lord delirmiş der gibi bakıyordu kimisi de onun bir bildiği vardır der gibi…Juli de ona şaşkın şaşkın bakıyordu. “Senden teyzenden bilgi sızdırmanı istiyorum.Onu işaretini belli etmeden kandırabilirsin.Bana güvenilirliğini kanıtladın.Bunu yapabileceğine buradaki herkesin şahitliğinde yemin eder misin?”Juli bir an tereddüt etmeden cevap verdi.Ama sesi titriyordu.Muhtemelen heyecanlanmıştı.
“Ederim Lordum.”Başını öne eğdi ve sonra yerine geçti…
Juli yerine geçtikten sonra bütün Ölüm yiyenleri süzdü.Rahatsız edici ama bri o kadar da huzur verici bir sessizlik vardı.Sessizliği her zamanki gibi kendisi bozdu.
“Çok konuşulacak bir konumuz yok.Dağılabilirsiniz.Dikkatleri az da olsa üstümüze çekmeliyiz.Bir kaçınız gidip muggle öldürebilir.Ama hepiniz anı anda gitmeyin.Dikkatli olun.Yakalanırsanız Azkaban’da çürümek zorunda kalmazsınız.Sizi kendim öldürürüm…”Hala yerde yatan çocuğa asasını doğrulttu ve “İncarcerous.”diye fısıldadıktan sonra adamın acı çığlıklarını duymazdan gelerek –bu mümkün değildi aslında çünkü adam boğuluyordu-dışarı çıkıyordu ki arkasını dönüp kardeşine baktı.Dışarı çıkmak üzereymiş gibi duruyordu.Adımlarını hızlandırdı ve dışarı çıktı.Üzerindeki cüppe ve maskeyi hızla çıkardı ve asasını eşyalarına doğrultup “Carpe Portus.”dedi.Eşyaları bir anda ortadan kayboldu.Saklanmak onun için gerçekten zordu.Karargah gizli bir yerde sayılmazdı ama kimse buranın karargah olduğunu bilmiyordu.Gökyüzüne baktı.Birkaç ölüm yüyen Muggle Londra’sına gitmek üzere yola çıkmışa benziyordu.Muggle öldürmekten daha zevkli bir şey yoktu Thomas için.
“Profesör nerelerdeydiniz?”Thomas Jui’nin sesini duyunca otomatik olarak arkasını döndü ve gülümsedi.Tam cevap verecekken kardeşi ondan önce davrandı.
“Abimin bazı işleri vardı Julié.Neyse hadi gel biraz muggle öldürelim.Hem Juli’ye de nasıl yapacağını gösteririz.”Juli hafif şaşırmış hafif hoşuna gitmiş bir edayla ikisine bakıyordu.
“Lordun izin vermiş olması ne güzel.Haklısın,Juli bundan büyük zevk duyacaktır.”
Cuma Şub. 12, 2010 1:19 pm
