Paris'in Gerçek Dünya'sı - Emma McCarlen

Emma McCarlen

Eliza telefon konuşmam biter bitmez Pascal’ı aradım. Eliza işaretlenmişti ve ben onu görmek istemiyordum. Pascal’ın numarasını tuşlarken ellerim titriyordu.
‘’Pascal... Benim Emma. Buluşma saatimizi geri alabilir miyiz?’’
‘’Ne oldu Emma. Altı’da buluşmak isteyen sendin?’’Pascal, Eliza’dan hoşlanıyordu. Bunu bilmeyen yoktu. Ancak Eliza geçen yıl Pascal’ın çıkma teklifini reddedince herşeyin değiştiğini düşünmüştüm. Bir hafta geçtikten sonra bana teklif etmişti ve bende kabul etmiştim.
Ama onun tek düşündüğü Eliza’ya yakın olabilmekti. Benimle sevgili olmasına karşın hala ona kur yapıyordu.’’Emma, orda mısın?’’Pascal’ın sorusu düşüncelerime bir son vermişti.
‘’Evet. Daha erken buluşmamız gerek. Altı’da annemlere gideceğim onları görmeyeli çok oldu. Lütfen Pascal.4.30 seansına gitsek.’’
‘’Peki, Emma. Kafe Kiki de buluşuruz. Zaten seninle konuşmam gereken önemli şeyler var. Ellini çabuk tutsan iyi olur.’’
‘’Hemen geliyorum.’’Telefonu kapatırken yüzümde bir tebessüm vardı. Dışarıda yağmur hala devam ediyordu. Kırmızı yağmurluğumu üstüme geçirdim. Eliza’nın gelmesine karşılık adımları hızlandırdım. Umarım onunla bir daha hiç görüşmem.

***
Pascal’ı ilk gördüğümde içimi bir korku kapladı. Yüzü asıktı ve sıkıldığı belliydi. İçeriye girdim. İçerisi kahve kokusunda boğuluyordu ve ben kahveden nefret ediyorum. Yüzümü tiksintiyle buruşturdum. Kokuya daha fazla dayanamayarak Pascal’ın yanında ki sandalyeye geçtim.
‘’Sonunda gelebilmene sevindim.’’Pascal’ın bu tutumu yüzünden huzursuzca kıpırdandım.’’Hava çok kötü. Yağmur durmadan yağıyor ve Rue de Dragon’dan buraya gelmek zor. Hem zaten otobüs saatleri de geç-‘’
‘’Bahanelerini duymak zorunda değilim. Hem senin Eliza’nın yanında olman gerekmiyor mu?''
Yüzümde şaşkın bir ifade ile ona bakıyordum. İşaretlenmesine karşılık hala onu düşünüyordu.’’O işaretlendi Pascal. Yanında gitseydim de beni ısırsaydı değil mi? Tanrım!Hala onu düşünebildiğine inanamıyorum. ‘’
‘’O senin arkadaşın Emma. İşaretlendi diye hemen vampir olacak değil? Peki, şimdi nerde? Belki sana ihtiyacı var. Hem benim de senle konuşmak istediğim konu buydu.’’
‘’Ne yani Eliza’nın bana ihtiyacı olduğunu konuşacağız. Ne saçmalıyorsun. O artık umurumda değil. Ben, seninle sinemaya gitmek için geldim.’’
‘’Sinemaya halan gitmiyoruz Emma!’’Pascal’ın bu tepkisi karşısında afallamıştım. Gücü olsa o da kendini işaretleyip Eliza ile o okula gidecek.
Buraya taşınmadan önce Paris’i çok merak ederdim. Uzaktan müthiş, şık ve dokunulamaz görülüyordu. Ailemle beraber buraya taşındığımızda ben kendi evime çıkmıştım. Hiç sorun olmamıştı. Haftada iki-üç kez onları ziyaret ederdim.
Eliza ile okulun ilk günü tanışmıştım. Çok güzeldi. Sarı saçları ve mavi gözleri vardı. Uzun boyluydu ve inceydi. Benimse rengi soluk kahverengi saçlarım ve aynı derece kahverengi gözlerim vardı. Utandığımda domates gibi kızarırdım ve bu hiç hoş görünmezdi. Onunla gezerken kendimi hep onun gibi düşünürdüm.
Okulda kısa sürede tanına bir kız olmuştu. Az konuşur ama konuştuğunda da yeri inletirdi. Lider ruhlu ve kendini beğenmişin tekiydi. Bana da iyi davranırdı. Ama geçen sene herşey değişti. Pascal okula geldi ve Eliza’ya kapanı kıstırdı. Eliza ona hiç yüz vermiyordu. Sonunda Eliza çıkma teklifini reddedince bana çıkma teklif etti. Tabi ki bana neden ettiğini biliyordum. Beni sevdiğinden değil sadece Eliza’ya yakın olabilmek için.
‘’Onu seviyorsun değil mi?’’Gözlerimi bir an bile ayırmadan ona bakıyordum. Huzursuzca kıpırdandı ve yosun yeşili gözlerini bana çevirdi.
‘’Cevabı bildiğini sanıyordum.’’İçimden bir öfke yükseldi ve ona bir tokat patlattım. Çevrede ki birkaç insan bize baktı ama ben onlara aldırmadan sadece Pascal’a bakıyordum.
‘’Rezil bir insan olduğunu biliyorum.’’O kadar hızlı ayağa kalktım ki sandalye devrildi. Hızlı adımlarla oradan uzaklaşırken gözyaşlarımı daha fazla tutamadım.

***

Yağmur şiddetlenmişti. Önümü görmekte bile zorlanıyordum. Pascal’dan nefret ediyordum. Tüm erkeklerden nefret ediyordum. Dairenin kapısını açmaya çalışırken ellerim sinirden titriyordu. Arka sokaktan bir patırtı geldi. Yerde bir şey parlıyordu.
Merakıma yenik düşerek sokağa doğru yürümeye başladım. Parıltı yağmur tarafından siliniyordu. Paris özel sokak taşlarının üstünde tüm canlılığı ile parlıyordu. Kıpkırmızı, parlak kan gözlerimi acıyordu. Aklıma Eliza geldi. Ya buraya geldiğinde bir evsizi öldürdüyse... Ama bu kadar kan yere nasıl aktı. Hatırladığım kadarıyla vampirler insanları dişlerdi ve kan ağızlarına akardı. Düşüncelerimi şöyle bir silkeledim. Belki iki köpek kavga etmiştir ve biri diğerini ısırmıştır. Bundan dolayı da kan akmıştır. Her neyse...
Daire kapısına yeniden döndüm. Ellerimin titremsi durduğu için kapıyı kolayca açtım. Yağmurluğu kapıda ki komodinin üstüne bıraktım ve otuma odasına geçtim. Perdeleri sıkıca kapattım ve ışıkları açtım. Arka sokaktan kahverengi saçlı bir kız koşarak geçti. Pencereden kanın tamamen kaybolduğunu gördüm.

Rpler tek bölümdür. Eğer bu bir hikaye ise 'Kendi Kalemimiz' adlı başlıkta yayımlayınız. Bu mesajı buradan kaldıracağım. İsterseniz ben kaldırmadan önce Kendi Kalemimiz adlı bölümde bu hikayeyi yayımlayınız.

tamam ...

Konu Kendi Kalemimiz bölümündedir.
Konu kilit.