"güzel" bi yürüyüs

-Sen yani kötü taraftamisin?
Ares benden korkuyordu. Ah, keşke bana güvenebilseydi:
-Hayır Ares. Ben kötü tarafta değilim; karanlık taraftayım.Ayrıca bu bakış açısına göre değişir. Ben sadece Nyx' i boykot ediyorum. Ayrıca ben kötü değilim. Kötü olsam en başından seni öldürürdüm.
Kız hafifçe yanımda uzaklaştı:
-Kormana gerek yok. "Öldürebilirdim" dedim; "Öldürücem" demedim... Neyse. İkimizinde kafası çok karışık. Hadi yat biraz ya da biraz çilek atıştır ya da su iç. Zaten yapılacak başka birşey yok ama korkma. Ben öcü değilim.
Ardından çalılara yattı ve cekedimle üstünü örtüp etrafa bakmak için gözlerimi kapadım. Doğru yoldaydık ama oraya ulaşabilir miyiz, bilmiyordum. Çünkü koruluktan geçmek durumunda kalabiliriz ve bu da kuzgunların dikkatini çok çekerdi. Böyle düşünerek kamp alanımızın yanında volta atmaya başladım...

Ace voltalar atip duruyordu, icim rahat degildi, hayir kötülük hissettigimden degil, hissetmedigim icin, Ace cok iyi bir insandi, belkide yalnis seylere inaniyordu. Ayaga kalktim ceketini omzuma attim ve yanina yürüdüm. "Hey, parfümün cok güzel kokuyor", dedim sessiz bir ses tonuyla ve gülümsedim. "Ben, ben özür dilerim. Yalnis davrandim. Sen kötü biri degilsin ve ben, ben sana güveniyorum", dedim ve devam ettim. "Sen ve ben cok iyi dost olacagiz, belki inanclarimiz farkli olacak, maa buna eminim", dedim ve Ace'e sarildim bu dostca bir sarilmaydi. Neler düsündügünü keske bilseydim ....

Ares için üzülüyordum. Acaba, gerçekten taraf değiştirmeden durabilecek miydi? Bu zehir çok çabuk nüksederi. Asıl önemli olan bunu Erik' e nasıl anlatacağıydı. Kıza sarıldım:
-Herşey daha iyi olacak. Merak etme, herşey iyi olacak.
Ama dediğim sözlere bile inanmıyordum. Kız resmen yavru bir kedi gibi titriyordu. Belki de ne yapacağını bilmiyordu. Hemen konuyu değiştirdim:
-Hadi ama. Üzme kendini. Sen kızlarla daha çok alışveriş muhabbeti yapacaksın. Korkma, ben yanındayım.
Ardından ateşi biraz daha körükledim ve ağzıma bir çilek attım. O sırada kafama dank etti. Acaba diğerleri ölmüş müydü.Hemen Ares' e döndüm:
-Ares, bizimkilere acaba ne oldu? Yani en son bir kuzgunda onlara saldırıyordu. Yani onlarında bizim kurtarmamız gereke bilir...

Birden bire kafami Ace cevirdim. Onlar ordalardi acaba ne olmustu. Lilith isirilmamisti, ama kafasindan bir darbe almisti. Icimi birden bi endise sardi. Eriikkk inanmiyorum o orda kalmisti Tanri askina, kafayi yememek icin kendimi zor turuyordum, neden yemekhanede kalmamistik ki. Yanagimdan bir yas süzüldü. Ace onu sildi ve "Aglama hersey gececek, beni üzüyorsun",dedi.
"Erik orda, hemen gidelim", dedim ve ayagi firladim.

Koşuyorduk. Hemde son hızla. Ares kolumu yakalamış adeta beni arkasından sürüklüyordu.Bir süre sonra durdu ve yere düşer gibi oldu.Kamp alanında hiçbir şey yememiş, içmemiş şimdi ise sıfır enerjiyle bu kadar koşmuştu. İleride koruluğu görüyordum. Hemen Ares' i kucağıma aldım ve koruya daldım.Nerede olduğumuzu anlamam zor olmadı. Yolun çoğunda özel yeteneğimi kullandım ve geldiğimiz yere geri dönmüştüm ama çok yorulmuştum. Yere yığıldım ve Ares' i yere düşürdüm. O sırada en son kuzgunların seslerini duyduğumu hatırlıyorum...

Gözlerimi actigimda sag kolum Ace'nin sol koluna bagliydi. Karanlik bir yerdi, ama günün dogmak üzeri oldugunu fark etmem fazla sürmedi. Sol kolum agriyordu, bukadar darbeden sonra normaldi sanirim. Boynum zonkluyordu, dis izleri kesinlikle hala duruyordu. Ace'yi uyandirmaya calisiyordum ama uyuyormu bayginmi karar veremedim. "Ace, Ace uyan, hadi lütfen", dedim ve yüzünü bagli olmayan kolumla avcumun icine aldim. -Lanet olsun burasi neresi-

Baygınlık anımda rüya görmeye başlamıştım. Yine seki evimdeydim. Kardeşim yanımdaydı. Sıradandım ve bu güzeldi. Yine okul bitmiş ve eve gitmek üzere eşyalarımı topluyordum. Şimdi normal bir şekilde eve gidecek ve normal olacaktım. O sırada dark ettim. Kimse okulda kalmamıştı. Ben ancak çantamı toplamıştım ve koridordan ayak sesleri geliyordu. O sırada Nyx' e yalvardı:
-Lütfen tanrıça. Beni alma... Beni alma.
Ama sonuç yine aynıydı. Ellerimi, ayaklarımı, ağızımı kontrol edemedim ve yine koriudorun zemininde yatıyordum.İçimden bağırmak, ağlamak geliyordu ama olmuyordu. Hepsi Nyx' in suçuydu. Bir anda bedenimi kin duygusunun kapladığını hissettim. O sırada bir ses geldi:
-Nyx büyün herşeyini aldı değil mi? Ondan nefret ediyorsun değil mi? Sen normal olmak istiyorsun.
Etrafıma bakınıyorduma ama ne olduğunu anlamıyordum. Bir anda okul kayboldu ve yere doğru düşmeye başladım. Çok yüksekten aşağı doğru düşüyordum. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Yere yaklaştığım anda Ares'in sesini duydum:
-Ace, Ace uyan, hadi lütfen.
Ardından uyandım. Ares etrafına bakınıyor ve nerede olduğumuzu anlamaya çalışıyordu. Kılıcımı yokladım ama ne kılıç, ne de kılıfı yerinde yoktu. Bir an ayağa kalktım. Kapkaranlık bir yerde duruyorduk. Eminim bu o son duyduğum kuzgunun işiydi. Etrafı daha iyi görmek için cebimden bir kibrit çıkartıp yaktım ve havaya fırlattım. Birası koskocaman bir çukurdu. yukarıdaki yıldızları görebiliyordum. Hemen çukurdan yukarı tırmanmaya çalıştım ama bu imkansızdı. Ares bağırıyodu:
- Burası neresi Ace? Ne oldu bize?
-Bilmiyorum...Kahretsin, bilmiyorum.
Sonra gözlerimi kapattım ve neler olduğunu görmeye çalıştım. Kuzgun ikimizi de yakalamış ve son olarak kılıcımı alıp yukarı geri dönmüştü. Ah ne yapıcağımı hiç ama hiç bilmiyordum...

Ace'ye güveniyordum. Ne yapacagimi sasirmistim. "Ace, sana sonsuz güveniyorum, ama bir an önce burdan ciksak süper olur, pek rahat bir yer degil hani.", dedim cümlemi bitirince hafif gülümsedi fakat tebessümü kendini caresizlige bürüdü. "Biliyorum, biliyorum ama ne yapacagimi bilmiyorum. Burdan tirmanmamiz imkansiz, ayrica önce $u ipleri cözelim", dedi ve cözmeye basladi. "Dur bi saniye", dedim ve israret parmagimi yukair kaldirdim. "Yukarda birileri hararetli hararetli birseyle rkonususyor, duyuormusun?", dedim..

-Yukarda birileri hararetli hararetli birseyler konususyor, duyuyor musun?
Yukarıya baktığımda ise bir karaltının, bir kuzgunla konuştuğunu gördüm. Anlaşılan sonumuza çok az kalmıştı. Hemen kafamı çalıştırmam gerekiyordu. düşündüm düşündüm ama bulamadım. Ah... Burada ölmek hiç ama hiç istemiyordum. Hemen bağırmaya başladım:
-Hey! Seni koca kafa. Geri zekalı kuş tüyü. Gel de sana ne büyük bir hata yaptığını gösteriyim.
Kuş bir anda çukura doğru dalışa geçti. İşte şimdi aklıma bir fikir geldi. Ares'in önüne geçtim ve tişörtümü çıkarttım. Ares bana manasız gözlerle bakıyordu. Kuzgun tam pençelerini geçirecekti ki yere eğildim ve Kuzgun üstümden geçti. O sırada hızla ayağa kalktım ve sırtına atladım. O sırada tişörtümü kafasına geçirdim. Ardından kafasına iki üç kere vurdum ve tüylerini tutup kuzgunu kontrol etmeye başladım.Ares' i de yakaladım ve uçmaya başladık...

"Hey baya formdasin bu yasda bu kaslar neyin nesi?", dedim ortamdaki gerginligi dagitmak icin. Gülümsedi ve "Söz verdigim gibi kurtuluyoruz galiba. Bana gercekten güveniyormusun? Yoksa rahatlamam icinmi söyledin bunu?", diye sordu cekinerek. "Sacmalama, tabi ki sana güveniyorum, yalanlardan nefret ederim", dedim tam o sirada kuzgunani bir hareket yapti ve neredeyse yere düsüyordum Ace beni yakladi ve yukari cekmeye calisti ama bu biraz zordu, kuzgun hareket ediyordu yani saga sola ucuyordu. Daha sonra beni yukari cekmeyi basardi, dedigim gibi cok güclüydü ve fena halde kasliydi... Düsmemek icin beline sarildim.

Havada süzülüyorduk resmen. Kuzgun sağa sola yalpalasada, onu kontrolünde zorluk çekmiyordum. Bir ara Ares düşecek gibi oldu ama anu yakaladım. Ardından sağ salim yere inmeyi başardık. Ardından Kuzgunu yere serdim ve konuşmaya başladım:
-Kılıcım nerde seni sersem yaratık!
-Onu bir daha bulamayacaksınısssss.Sen kuzgunlar için büyük bir tehtitsinssss.
-Bak o büyük kuzgun arkadaşından bahsediyorsan, kaçmasını söyledim ama beni dinlemedi. Elimden bir şeyde gelmedi... Neyse, sen kılıcımın yerini söyle.
-Olmazsss.
İyice sinirlenmiştim. kolumla arkadan boğazını sıkmaya başladım:
-Hatıra bilincinizin olmadını biliyorum ama o kılıcı dedem dövdü ve size bırakmaya hiçte niyetli değilim.
-Çok beklersin o zamansssss.
Canıma tak etmişti.Üzerine çıktım ve yumruk atmaya başladım.Bir süre sonra Ares' i unuttuğumu fark ettim. Arkamı döndüğümde ise onun bana baktığını gördüm. Açıkçası ne duygular içinde olduğunu bilmiyordum ama üstünde tişörtü olmayan ve kafasında tişört olan kuzgunu döven bir çaylağın iyi görünmediğine emindim.Hemen Kuzgunun tepesinden indim ve tişörtü çıkarttım. Kuzgunun halini şimdi daha iyi anlıyordum. Ağzı burnu kırılmış ve tişörtüm de kan içinde kalmıştı. Galiba bu kuzguna acımaya başlamıştım:
-Hadi git... Git ve benim kılıcımı çalan hırsıza halini göster. Çünkü aynısını onada yapıcam. Tabii kılıcı geri iade ederse.
Ardından kuş uçtu gitti ve ben Ares' e döndüm...

"Nasil göründügümden bi habeirm yok ama, fena degilim, ne dersin?", dedi bana dalga gecerek. "Ukala", diye sirittim ve gögsüne hafifce vurdum. "Hadi gidelim", dedim ve devam ettim, "Bi fikrin varmi?". "Hayir yok", dedi utanarak. "Ama ben ve kaslarim yolu buluruz", dedi ve güldük. Koluna girdim ve yürümeye basladik, gercekten hic halim yoktu actim, susamistim ve bitkindim. "Sen iyi görünüyorsunda, benim halim yaman", dedim kolumda bir sac lasitigm vardi onu bileigmden cikardim ve dagilmis saclarimi güzelce bagladim. Ve Ace'e döndüm. "Senin gibi bi kardesim olsun isterdim. Yada bi arkadasim", dedim ve tebessüm ettim.

-Sen benim kardeşim gibisin zaten. Fazla söze gerek yok. Bu arada sen gerçekten kötü gözüküyorsun. Bir şeyler yapsak çok iyi olur. Bu arada evin en az yirmi kilometre doğusundayız.
Ardından Ares' i orada uygun bir yere oturttum. O sırada Ares' in elini gördüm.Bilek kısmında morluklar vardı. O an üstündeki hırkayı çıkardım ve kolunu, boynunu gördüm. Şişmiş ve morarmışlardı. Kızsa bembeyaz kesilmişti. Hemen birşey yapmazsam kötü şeyler olabilirdi. O sırada Ares koluna bakıyordu:
-Ace... Ace. Kolum... Koluma ne oldu?
-Ares sakin ol. Bunu tahmin etmeliydim.
Ardından ağaçların arasında kayboldum. Etrafta sincap, tavşan, geyik gibi canlı bir hayvan bulmaya çalıştım. Biraz aradıktan sonra iki sincap buldum.Onları yuvalarına kadar takip ettim ve yuvalarında onları yakaladım. Onları hemen Ares' in yanına götürdüm:
- Bu hayvanların kanını iç. Eminim iyi gelecektir.
Ardından Ares ağzını hafifçe açtı ve sincapların boynunu ısırıp, kanlarını emdi. Şimdi daha iyi gibiydi ama bu geçici bir çözümdü. Sincapların tüylerini yoldum ve ateş yakıp pişirdim ve akşamı öyle geçirdik.

Hayir bunu yapmicam, hayatin bana emrivaki yapmasina asla izin veremem. Bir tür lanet olasi kuzgun beni isirdigi icin tarafmi degistirecektim? Nyx bana yardim edecektir buna eminim.
Normaldede bembeyazdim aslinda kücükkende bana vampir kiz derlerdi, hakliymislar eger ölmezde degisimi gerceklestirirsem vampir olacagim.
Morluklar biraz gecmisti. Ama gecici bir süe icinmis, öyle dedi Ace.
Birden bastan cikartici bir koku aldim nerden geldigini cözmeye calisiyordum. Cok güzeldi kafam karisiyordu. Cildircak gibiydim, kendime hakim olamiyordum ellerim kollarim titremeye basladi. Ve ve inanmiyorum, buldum nerden geldigini. "Ace sirtindan darbe almissin, kan akiyor", dedim bagirarak. "Tanrim kafayi yicem birseyler yap, Ace. Hic böyle olmamisitm kan kokusunu alinca!", diye bagirdim.

-Tanrim kafayi yicem birseyler yap, Ace. Hic böyle olmamisitm kan kokusunu alinca!
Ares titreyerek sırtımı gösteriyordu. Aman Tanrım, değişimi şimdiden başlamıştı. Ben Hannah ile damgalıyken bile kokum onu cezp ediyordu. Hemen kan içinde tişörtüme sırtımı sildim ve Ares' e bir şey söylememeye karar verdim. zehir gerçekten de hızlı nüksetmişti. Hemen onu geri götürmeliydim. O sırada bir kuzgunun tepemizden geçtiğini gördüm. Pençeleri arasında siyah örtü vardı. Onu yanıma attı ve gözden kayboldu. Ardından siyah bezin içinde ne olduğunu görmek için içini açtım ve kılıcımı gördüm. Kılıfı simsiyahtı ve kabzasının ortasında mor ve siyah arası güzel kesim bir taş vardı. Ardından kılıcımın yanında bir not gördüm. Kağıtta yazanlar ise tüylerimi ürpertmişti:

Bir hayata karşılık, bir ödül.

Ares görmeden notu attım. Yanına döndüğümde ise soran gözlerle bana bakıyordu:
-O ne?
-Kılıcım. Herhalde benden korktular.
Oysa ben bunun doğru olmadığını gayet iyi biliyordum...

Notu yere attiginda - karsilik ve ödül - yaziyordu, anlam veremedim, ama $u lanet olasi kan kokusu. "Lanet olsun akmaya devam ediyor sil $un..!", diyemeden bielgimdeki seyi gördüm di$ izleirn odlugu yerde mor bi hilal vardi. "Acee", dedim sessizce. Sonra ayaklarim yerden kesildi, yere attim kendimi sonra dogruldum ve oturdum. Kafamda ki o tatli ses bir sey olmayacak yavrum diren diyordu bana. Direniyordum icimde birseyler oluyordu. Kan arzum fazlalasiyordu. Ellerim titriyordu. "Degismeyecegim Ace", dedim Ace saskin saskin bana bakiyordu. Icim icimi yiyordu, kan kan kan kan, ne yapacagimi sasirdim. Ama dönüsmeyecektim. Kan icebilirdim, icsem dönüsmeyecektim.

Bana bir yol göster Nyx...

Ares' e bir şeyler olmuştu. Hipnotize olmuş gibi bana bakıyordu. Kaçamam ya da burada kalamazdım.Yapacak son birşey kalmıştı:
-NYX! Vampirelerin tanrıçası! Sözlerimi işit! Şu zavallı çaylağı kurtaramayacak kadar gaddar mısın, yoksa güçsüz mü? Onun terçih hakkı elinden alındı ve şimdi ya yok olacak ya da bir daha eskisi gibi olmayacak. Ben senden sadece bu kıza yardım etmeni istiyorum!
Ares yavaşça yürümeye başladı. Gittikçe yaklaşıyordu ve bir yandanda bir şeyler mırıldanıyordu:
-Lütfen tanrıça, lütfen. Hayır... Hayır...
-Ares savaş diyemem sana zehirle. Teslim et kendini de diyemem. Sen benim kardeşimsin ve seni koruyacağım. Beni affet...
Ardından kılıcın kabzasıyla Ares' in kafasına vurdum ve kız bayıldı. Ardından onu yakaladım ve koşmaya başladım. Koruluğa girdim ve bir sürü kuzgun havada dönüyordu. Bir tanesi tam üstüme düştü ve Ares kenara yuvarlandı. Onu kurtarmama az kalmıştı. Kuzguna bağırdım:
-Bunu başaramayacaksınız!!!
Ve kuzgunu beklemeden üstüne atladım ve her yerini lime lime ettim. Ardından diğerleri gelmeye başladı. Köşeye sıkışmıştım. Ne yapacağımı bilmiyorum. En sonunda Ares' i kucağıma aldım ve eve doğru yürümeye başladım. Kuzgunlar önümde duruyordu ve adeta duvar ölmüşlerdi. En güçlü sesimle kükredim:
-Çekilin önümde.
Ardından üstlerine yürüdüm ama hala duruyorlardı. Bir kere daha bağırdım:
-Bu beden sizin değil! Size vermeyeceğim.
Ardından Ares' i tek kolumla tuttum ve boşta kalan elimle kılıcımı çıkarıp, karşımda duran kuzguna fırlattım. Kılıç tam kuzgunun kafasına geldi ve kafayı ikiye böldü. Ardından diğer kuzgunlar dağıldı ve ben kılıcımı alıp eve doğru koştum. Ares uyanmaya başlamıştı:
-Ace... Ace, neredeyiz biz?
Cevap bile vermedim. Hemen okula girdim. Herkes bize bakıyordu ve bende bağırıyordum:
-Biri yardım etsin!
Ardından revir görevlileri geldi ve Ares' i aldı. Tam gideceklerdi ki, adamın kolundan tuttum ve:
-Lütfen. Sizden rica ediyorum, onu profesör Shika' ya göstermeyin. Hatta burada olduğunu duymasın bile.
Sonra görevliler Ares' le birlikte gitti ve bende odama gidip kendime çeki düzen verdim.

Revirde sedyenin üzerinde yatiyordum, kafam öyle kari$iktiki, neler oluyordu? Acee canim kardesim, benim icin hayaitni riske attmisti. Beni kurtarmisti, ruhumu ve bedenimi kurtarmisti. Revir görevlisi yan odaya acilan kapidan biraz daha sargi almak icin cikti.
Kapida birden Ace belirdi ona "Özür dilerim Ace, ben, ben hipnotize olmus gibiydim ve, senin, senin kanin bana cok cazib gelmisti, hala kan arzuluyor olmam beni utandiriyor..", dedim ve sessizce aglamaya basladim Ace yavas yavas bana yaklasiyordu sonunda geldi ve yattigim sedyenin kenarina oturdu ve elimi tuttu. "Sende benim gibisin, sadece bir konuda ayriliyoruz oda, inanclarimiz... Ama umairm ikimizde dogru yolu bulacagiz ya senin inancin dogru cikacak, yada benim. Ama ne olursa olsun sen benim kardesimsin ve seni koruyup kollayacagima yemin ediyorum ve senin inancina daima saygi duyacagima söz veriyorum", dedi Ace. Ardindan onun dediklerini tekrarladim ve bende yemin ettim sonra ayni anda "Sana her daim dogruyu söylecegime yemin ederim", dedik.. "Tamam bukadar yemin yeter, ama madem dogruyu söylemeye yemin ettik. Ace kan arzuluyorum, profesörlerin mutfagindan bana getirebilirmisin, kendime hakim olamiyorum.", dedim. Ve Ace fisildayarak konusmaya basladi.

-Kanı verip vermemek konusunda hemşireyle konuşmalıyım ama hala fazla kan arzulman iyi olmadığını gösteriyor. Daha bir çaylaksın Ares. Seni bu durumdan kurtarmak lazım.
Ares bir an yumruklarını sıktı ama sonra derin bir nefes alıp konuşmaya başladı:
-Doğru söylüyorsun. Kan içmem benim teslimiyetim demektir. Bu arada revire giderken senin görevliye bir şeyler dediğini duydum ama ne dedin anlamadım. Ona ne dedin?
Bunu ona söyleyemezdim. Bu onun için fazla olurdu. Hemen elini avucumun içine aldım ve:
-Lütfen Ares, bunu benden isteme. Evet, sana her zaman doğruyu söylemem lazım ama bu konuda konuşamam.Üzgünüm...
Ardından revir odasından çıktım. Artık Ares' in değişeceğini kesin olarak biliyorum.

RP BİTMİŞTİR.