Gercekler.. {isteyen katilsin}

O dirseği yemek hiçte hoşuma gitmemişti. İçimde birşeylerin kıpırdandığını hissediyordum ama buna izin veremezdim. Eğer Ares hikayeyi anlatırsa bu adamın nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum. İnşallah çenesini biraz kısar da daha demin ki planı söylemez. Bi de konuşamamak beni iyice sinir etmeye başlamıştı. Çıkmak için yürümeye başladım:
-Tamam bay James. Buradan gidiyorum. Acaba yine beni durdurmaya kalkışacak mısınız?
Hızlı adımlarla yürümeye ve kendimi biraz olsun sakinleştirmeye çalışıyordum. Ah Lilith ne şanslı kızdı. Şimdi kimbilir neredeydi. Kafamı hafifçe kaldırdığımda avluda olduğumu fark ettim. Bir yere oturdum ve olanlara biraz olsun anlam vermeye çalıştım. Şu James neden Ares' le bu kadar ilgilenmişti ki. Ağlayan bir ton kız vardı bu evde. Hem de istediği herhangi bir sebepten.Ah şu erebusların kızlara leydi gibi, erkeklere ise adam gibi davranmamalarından bıkmıştım...

Tesadüf olmadan, yada mecbur olmadan tanistigim kisiler disinda biri benimle ilgilenmisti, ve endiselenmisti. Kokusu karın üzerine damlayan kan kadar saf ve temizdi. Yanim bir adim daha yaklasinca, Ace'nin sinirden nasil kizardigini gördüm. Plani anlatacagimdan korkuyordu, benden süpheleniyordu. Benden süp-he-leniyordu. Ben okadar salakmi gözüküyordum? Tanrim. Cok kizmistim ama bunu disa vurcak gücüm yoktu sadece ters ters bakmakla yetindim.
James bana bir adim daha yaklasti ve tekrar sordu.
"Leydim size ne oldu?"
"Önemli bir sey degil.. Ben ben sadece kötü bir haber aldim, ve bundan hic hosnut degilim.", dedim. Sonra Ace'yle göz göze geldim bana bi garip bakiyordu, sinirlendim ve "Belki daha sonra anlatirim", dedim.
Gercekten iri yari, yakisikli biriydi. Surat ifadesi gercekten endislendigini gösteriyordu, ve mimiklerine hayran kalmistim.
Ama cevabimdan üek hosnut olup olmadigini anlayamadim.

Arvest Bankın önünde sinirli sinirli bekliyordum. Eresbos' un arabası olduğu her halinden belli olan -yüksek ses müzikten anlamıştım- bir araba üzerime üzerime hızla geliyordu. Hiç kıpırdamadan bekledim ve tam iki metre kala zank diye durdu. Sinirli sinirli bekleyişim; arabadan insede yüzünün tam ortasına yumruk indirmek istiyorum tarzında bir duruşum oluştu.
"Ne yaptmaya çalışıyorsun salak?"
"Asıl sen nerelerdesin?"
"Sanane herşeyi sana anlatmak zorundamıyım?"
"Evet zorundasın! Bilmem hatırlıyormusun ama ben senin erkek arkadaşınım!"
"Ha ha çok komiksin tatlım."
"Komik mi? Sana ne oldu ya?"
"Çok şey değişti. Sana anlatmak isterim ama bana öcü gibi bakmayacaksan."
"Ne var ki bu kadar kötü?"
"Vampirim. Yani şuan sağlıklı bir çaylağım. Değişimim tamamlanınca vampir olcam."
Bana anlamsız anlamsız baktı. Dalga geçiyorum zannetti bir an güldü ve yüzümdeki ifadeyi görünce ciddileşti.
"Tamam olabilir bunu atlatabilirim"
"Atlatamazsın", dedim ve arkamı döndüm arabamı bıraktığım yere doğru yola koyuldum.
"Sonra istersen görüşürüz.", dedim ama dönüp yüzüne bakmadım.
Arabanın yanına gelince; "Son plan ne tatlım? Ne alıyorum ben şimdi?", diye mesaj attım Ares' e. Gerçi birşey yapmayacaklardı plan iptal demişlerdi ama belki fikirlerini yine değiştirmişlerdir diye ama "Sen sadece gel tatlım.", diye yazdı Ares.
Arabama atladığım gibi okula doğru yola çıktım.

Biraz kafamı toparladıktan sonra kalktım. Şöyle bir gerinlendim ve sakince Ares' lerin yanına döndüm. O erebus hala aynı yerde duruyor ve Ares' i daha da sıkıştırdığı göze çarpıyordu. Hemen o adamın yanına gittim ve:
-Tamam sana bu kadar izin verdim ama yeter artık. Görmüyor musun, kızın durumu iyi değil. Sende bu tavırlarla onu iyice boğuyorsun. Lütfen şimdi... erebus olarak mı duracaksın, yoksa normal bir vampir gibi mi?
Sakince bana döndü. Mimiklerinde ne kadar sinirli rolü oynasa da gözlerinden öfke yoktu. Sakince devam ettim:
-Buraya seninle tekrar tartışmaya değil, kardeşime yardım etmeye geldim. Bence bizi korkutmaya çalışma. Gerçekten laf alamazsın.
Bir anda yüzü sakinleşti ve banka oturdu:
-Tamam... Şimdi, burada ne oluyor?...

Sakince Ace'e döndü. Bana sevkatli ve hassas davraniyordu. Mimiklerinde ne kadar sinirli rolü oynasa da gözlerinden öfke yoktu. Sakince devam etti Ace:
-Buraya seninle tekrar tartışmaya değil, kardeşime yardım etmeye geldim. Bence bizi korkutmaya çalışma. Gerçekten laf alamazsın.
Bir anda yüzü sakinleşti ve banka oturdu:
-Tamam... Şimdi, burada ne oluyor?...
Ona tabiki bütün olanlari anlatmayacaktim. Okadar salak degildim (yani salak degilim okadar dedigime bakmayin). Her nekadar yakilsikli oslada, vazgectigimiz planimizi ve o kuzgunlarla olan seyleri anlatmayacaktim. Sadece anne ve babamla ilgili olanlari - yani bu benim özelimdi, ve kötü birsey yoktu, aslinda kötü ama herneyse-.
James nekadar yakinlassa, Ace okadar kuduruyordu, kafayi yemisti. Ne vardi bukadar?
"Ben, ben cok kötü bi haber aldim. Annem ve babamla ilgili", dedim.
"Anlatabilirsin..", dedi.
"Tabi, evet biliyorum, Lordum", dedim
"Ben kücükken ailem pek ilgilenmezdi sadece davetlere beni peslerinde sürüklerlerdi. Ve isaretlenince iyice sogdular ve nefret etmeye basladilar..", dedim ve Ace bir bakis attim. Bunu anlattigima pekte kizmamisti.
"Ve simdi bütün gazetelerde benim, benim", deidm ve yutkundum sonra devam ettim, "evlatlik oldugum yazyiyor", dedim. James'in gözleri pörtledi.
Ace bana dikmis gözlerini bakiyordu, bana yaklasmis olmasi onu cildirtmisti, Hannah hic ilgilenmiyor bile etrafa bakiyor ve telefonuyla oynuyordu arada.
Ace gözünü ayrimadan bizi gözetliyordu. Bir- iki dakika herkes sustu.

-Ve bizde Ares' in ailesi ile görüşmesini sağlayacak bir plan yapıyorduk.
Şimdi Ares bana şaşkın ve kızgın arası bir suratla bakıyordu. Ona döndüm ve:
-Ne... Bize yardım edebilir bence...
Ares hala anlamsız gözlerle bana bakıyordu. Bir süre sonra kapıda Lilith' in sesini duydum:
-Hey, neden planı...
James' i görmüş ve tam zamanında çenesini kapatmıştı. James onu gösterip:
-Arkadaşınız mı?
-Evet.
Ardından o da yanımıza geldi ve herşeyi ona anlattık ve ardından konuşmaya başladım:
-Şimdi Ares... Sen randevu alabileceğini söylüyorsun ama ya ailen seni oyalayıp, seni görmek istemezse.
Bir an Ares yine ağlayacak sandım ama gayet normal bana bakıyordu. Biraz düşünüp konuşmaya başladı:
-Olabilir ama daha iyi bir planın var mı?
Gözlerimin parladığını görünce devam etti:
-Daha yasal...
-Bence oraya gider, neyin ne olduğunu anlar.Eğer bizi oyaladıklarını anlarsak boğazlarını kılıcı dayarız.
Ares yine şaşkın şaşkın bana bakıyordu:
-Canım, onlara ulaşmaya çalışırız...

"Aslinda dogrudan gitsek, olrumuki?", dedim.
"Nasil yani, alirlarmi?", diye sordu Ace.
"Hayir, evet. Bilmiyorum!", dedim ve ic cektim. "Amaa... Bende arka girisin anahtari var", dedim ve hepsi bana döndü.
"Evet olabilir", dedi James heycanli heycanli, bende ona gülümsedim. Ace ters ters bize bakti, James'in konusmasina kizmisti. Tanrim bu cocuk iyice cildirdi, dedim icimden. Nesi var? Neden James'e bukadar sinir olmustuki?
Geldiginden beri cocuga rahat vermemisti, tamam erebuslardandi, ama bizden en fazla bi yas büyüktür yada iki. Ayrica iyi birine benziyordu. Yani kötü bisey yapcak gibide durmuyor, tam tersi yardim etmek icin cabaliyordu. Ace neden bukadar sinir olduki?

Zaman geçtikçe Ares biraz daha üzülüyordu. Sonunda yeni bir plan kurulmaya başlandı.
"Ahh... Kendi annem ve babamı görmem için yaptığımız planlara bak..." dedi ve duraksadı. "Yani... Öz değil... Bir zamanlar kendi annem ve babamdı..." Sonra dayanamadı ve ağlama krizine girdi.
Sonunda patladım.
"YETER!"
Herkes şaşkınlıkla bana baktı.
"Ares! Sen onlar için önemli değilsen onlar da senin için önemli olmamalı. Yani, baksana. Gece Evi'ndesin ve vampir olunca yepyeni bir hayata atılacaksın. Hatta İşaretlendiğinde bile ismini değiştirebiliyorsun. 16 yaşında İşaretlendiğinde, eski 16 yıllık hayatını sileceksin. Burada işler böyle yürüyor."
Herkes hala patlamamın etkisindeymiş gibi bana bakıyordu.
Derin bir iç geçirdim ve "Ne? Neden öyle bakıyorsunuz? Gereksiz birşey için bu kadar çok üzülmesine dayanamadım. Tamam mı?" dedim. Sonra Ares'e döndüm ve "Ben, bu kadar önemseme derim. Sana bir Hannah tavsiyesi," diyerek ona göz kırptım. Telefonumu elime alıp hiçbirşey olmamış gibi arkadaşlarla mesajlaşmaya devam ederken 'Umarım hala 'bayan duygusuz' imajı çizmiyorumdur' diye içimden dua ettim.

"Oho. Ne oluyor burda şenlik var heralde. Ne oldu Hannah bağırıyorsun?"Hannah sıkılmıştı belliydi. Düşündüğü herşeyi bir çırpıda anlattı. Aslında bir an mantıklı gelmiş olsada Ares' in yanında olmak bizim arkadaş olarak yapacağımız en mantıklı şey olacaktı.
Ace Ares' in yanındaydı ve yanlarında da erebos oğullarından biri olduğunu tahmin ettiğim bir yakışıklı vardı.
Ares' in yanına gidip sarıldım.
"Ne oldu yine tatlım?"
"Ne yapacağım karar veremedim."
"Tatlım ne yaparsan neye karar verirsen ver yanındayız biliyorsun. Hannah'a bakma sen, senin üzülmeni istemiyor. Üzme kendini tatlım gidelim bence güzelce konuşalım. Plna falan gerek yok.", üzgün ve gözü yaşlı bir şekilde bana bakıyordu. Kalbi çok kırılmıştı.
"Herkes uyurken gireriz eve bir şekilde sizinkileri uyandırır konuşuruz. Ares ile ben tutarım annenle babanı. Biliyorsun yakın dövüş eğitimim var. Babam sağ olsun.", gülerek ve azcıkta dalga geçer şekilde söylemiştim. Yine başarmıştım Ares gülmüştü.
"Ben Lilith Hex Rebelblood.", dedim, erebos oğluna elimi uzatırken.
"James Dean Archibald . Tanıştığımıza memnun oldum."
"Bende.", dedim.
"Bizimle geliyorsun heralde. Yardımın dokunabilir."
"Geliyorum."
"Evet ekip tamamlandığına göre ne yapıyoruz şimdi?", dedim.

Kafayi yicektim, nasil bukadar duygusuz olabiliyor.
"Bana sesini yükseltmeye hakkin yok. Benim yasadiklarimi yasamadin. Senin nasil olabilcegine dair bi fikrin yok. Ben nezamandir kendimi tutuyorum, önce sevgilimi arkadasimla öpüsürken yakaliyorum, sonra israetleniyorum, ailem bendden tiksinmeye baslyior. Ve simdide bu. Tabi senin yaninda sevgilin, diger tarafta arkadaslarin, ha bide telefonunu unutmamali!", dedim ve telefonuna isaret ettim. Bana saskin saskin bakiyordu. Ace neye ugradigini sasirmisti. Normalde böyle bir tepki vermeyebilridim ama piskolojim feci sekilde dagilmisti, ne yani susup bana bagirmasina izinmi verecektim. Tamam üzülmüs olabilirdi. Ama benide düüsnmeliydi! bana emirler yagdirip durdu en nefret ettigim seylerden biriydi bu! Ayni annem ve babam gibi...

"Oho. Ne oluyor burda şenlik var heralde. Ne oldu Hannah bağırıyorsun?", dedi Lilith
Sonra yanima gelip sarildi ve, "Ne oldu yine tatlım?", dedi
"Ne yapacağım karar veremedim."
"Tatlım ne yaparsan neye karar verirsen ver yanındayız biliyorsun. Hannah'a bakma sen, senin üzülmeni istemiyor. Üzme kendini tatlım gidelim bence güzelce konuşalım. Plna falan gerek yok.", üzgün ve gözü yaşlı bir şekilde ona bakıyordum. Kalbim çok kırılmıştı ve kizmistim.
"Herkes uyurken gireriz eve bir şekilde sizinkileri uyandırır konuşuruz. Ares ile ben tutarım annenle babanı. Biliyorsun yakın dövüş eğitimim var. Babam sağ olsun.", gülerek ve azcıkta dalga geçer şekilde söylemişti. Gülümsedim.
"Ben Lilith Hex Rebelblood.", dedim, erebus oğluna elini uzatırken.
"James Dean Archibald . Tanıştığımıza memnun oldum."
"Bende.", dedi.
"Bizimle geliyorsun heralde. Yardımın dokunabilir."
"Geliyorum."
"Evet ekip tamamlandığına göre ne yapıyoruz şimdi?", dedi.

Şimdi benim çıldırma sıramdı:
-Ya öyle kabalama girilmez ki. Ne diyeceksin."Şey biz sizi görmeye geldikte. Acaba ben evlatlık mıyım yoksa bunu vampir olduğum için mi uydurdunuz?". Ya tamam girdik. Bi de çıkması var. Diğelim dedi "Evet Ares sen evlatlıksın", celallenmemizden korkup polisi sararlar başına. Sonra kurtar paçanı kurtarabilirsen. Hiçbiriniz şartları göz önünde bulundurmuyorsunuz! Bu işin olumlu olduğu kadar, olumsuz yönüde var.Bunu sıyırıp atamazsınız.
Herkes bana bakıyordu. James:
-Abartıyorsun. Ne olabilir ki?
-Ne olabilir ki? Tamam, siz çıldırmışsınız. Kafanıza iki kurşun yemeden rahat durmayacaksınız herhalde. Ya kolay mı tüm gazeteleri evlatlık raporu verip sonra da evlatlığınla görüşmek.
Ares' i yine bir ağlama dalgası sarmıştı. Lilith onu sakinleştirmeye çalışıyor ve Hannah' ta bana sinirli bir ifade ile bakıyordu. Pes etmiştim:
-Ah. Eğer plansız programsız gidecekseniz hadi durmayın ama orada sizi koruyamam.
Tam James birşey söyleyecekken devam ettim:
-James bile... O da bir vampir ama bir kaç kurşuna çok dayanamaz...

"Hakli", dedim ve bütün bakislar üstüme atladi. Ace rahatladi ve anladigim icin bir gülümseme yolladi. "Ne, ne var hakli", dedim.
Hakliydi cünki öyle! Artik aglamayacktim, Hannah ne sacmlarsa sacmlasin! Ben bukadar sulu göz degilim aglamayactim! Ayaga kalktim, sacimi düzeltim, gözlerimin altini sildim ve telefonumun ekranini aynaymis gibi kendime dogrultum ve nasil gözüktügüme baktim. Sonra biraz saga sola yürüdüm ve "Cocuklar sagolun. Yanimda oldugunuz icin", dedim ama bunlari söylerken Hannah'ya bakmadim. Hepsi bana gülümsedi..
"Artik aglamayacagim, Söz veriyorum!", dedim.

Spoiler:

-Artik aglamayacagim, Söz veriyorum!
Ares bunu söylerken sanki yine ağlayacak gibiydi. Ardından banka oturdum ve konuşmaya başladım:
-O zaman oraya gidelim ve evinizi gözetleyelim. İlk fırsatta da operasyon yapar, konuşur ve çıkarız.
Herkes kabul etmiş gibiydi. Bende devam ettim:
-Ama... Bu biraz uzun sürebilir. O yüzden kalacak yer iyi ayarlanmalı ve cebimizde sıkı para olmalı. Gerisi kolay. Evi gözetlemek için polisler gibi Lilith' in arabasına doluşur ve evinizin karşı tarafına aracı park edip gözetleriz.
Bu güzel bir fikirdi ama arabaya hepimiz nasıl sığacaktık ve nasıl garip durmayacaktık. Üç kız, biri gerçekten cüsseli olmak üzere iki erkek ve arabayı bir kız kullanıyor...

Bu kadarı da fazlaydı artık. Tamam, duygusuz olabilirdim ama onun yaşadığı şeyleri anlayamamam da normaldi. Ben sadece onun üzülmesini istemiyordum o kadar. Ama Ares, baloda yaşananlardan sonra söylediğim ve yaptığım herşeyi ters olarak algılıyordu. Sanki ona düşmanmışım gibi.
Ani bir hareketle ayağa kalktım ve "Burada istenmiyorum," diye mırıldandım.
"Anlayamadım?" dedi Ace.
"Burada istenmiyorum!" dedim daha yüksek bir sesle.
"Ah, bir de sen başlama Hannah," dedi Ace.
"Ne?! Başlamak mı? Ben sadece Ares'e birkaç fikir vermek istiyordum. Onun yerinde olmadığım için anlayamıyor olabilirim. Çok üzgünüm ama her yaptığım hareketi ve her söylediğim sözü sana bir düşman olarak söylediğimi düşünüyorsun Ares!"
Sonra diğerlerine döndüm.
"Ben burada istenmiyorum. Maalesef Ares hanımefendiyi de memnun edemedim. Üzgünüm."
Böyle diyerek hızlı adımlarla yürümeye başladım.

"Ah, sacmalama!", dedim. "Bilyiorumusun? Unut gitsin, hoscakal!", dedim ve devam ettim "Güle güle", sonra arkasina bakmadan gitti.
Ace baktim ve "Özür dilerim ama fazla alingan, bi ara gönlünü alirim. Kusura bakma ama öyle!", dedim.
Sonra hic birsey olmamis gibi konusmaya basladim. Güclü duruyordum neredeyse bir saat aglamistim tamam daha da fazla olabilirdi ama artik aglamak yok! "Ace fikrin iyi ama hepimiz ayni anda durmak zorunda degiliz, iki kisi iki kisi iyi olur. Hmm artik Hannah yok yani, James, Lilith, Ace ve ben variz. Tabi hepiniz istiyorsaniz?", dedim, bunu soru sorar gibi demistim. Kendimi toparladim. aglamiyordum, aglamayacaktim.
James'in hic sesi cikmiyordu sadece konusurken kaffa salliyor ve izliyordu.

-Doğru ama... Ya sizi fark eder de birşeyler yaparlarsa. Bence iki araba gitmeliyiz ve arabada bir kız bir de erkek olmalı. Bir de fazladan iki plaka lazım. Malum aynı araç, farklı kişiler... Yine anlarlar.
Herkes başıyla onayladı ve devam ettim:
-Siz şimdilik bensiz devam edin. Deyip Hannah' ı bulmaya gittim.
Dışarıya çıkınca onun çoktan gittiğini anladım ve özel yeteneğimle iz sürmeye başladım. Gözlerim kapalı avluda ilerlemek garip ve salakça gözüküyordu galiba. Çünkü bir iki kişinin hafifçe güldüklerini duymuştum. Bir süre sonra Hannah' ı doğu duvarının orada, ilk karşılaştığımız yerde buldum. Duvara sırtını dayamış, yüzünü avucunun arasına almış, ağlıyordu. Gidip yanına oturdum:
-Hannah...
-Ne var Ace? Yoksa benim bazı şeyleri çok abarttığımı mı söylemeye geldin.
-Hannah, yapma. Bunu bize yapma. Bak sensiz şurdan şuraya gitmem.
-Belki de Ares için gidersin. Ne de olsa kardeşin.
-Lütfen Hannah, Ares biraz üzgündü ve bizde ona yardım etmeye çalışıyoruz ama sen istemezsen gitmem.
-Ace, istiyorsan git... Benim için önemli değil.
-Ama Hannah, sen olmadan gitmem.
-Ace... Sence oraya döner miyim?
-hmmm... biraz zor olacak ama evet.
Ardından Hannah' ı kucağıma aldım ve geri götürmeye başladım...

Ace dışarı Hannah' ın peşinden gitmişti. James bize bir kaç plan sunmuştu. Sonra aklıma bir fikir geldi ve koşar adımla dışarı çıktım ve arabadan pcmi getirdim. Hemen google mapten sokağı inceledik. Eve en yakın otele baktık ve hemen yer ayırttım. James bir kaç kişiyi aradı. Galiba plaka işinide halletti. Ares biraz tedirgin ama kısa süre sonra gerçekleri öğreneceği için mutluydu.
"Tatlım. İlk gece biz James ile beraber gider gözetleriz. Eve girip çıkanı rapor ederiz. Bir kaç gün böyle yaparız. Sonra bir gün kararlaştırıp işi bitiririz. Ama tabi yinede bir Ace' e soralım. Gerçi zaten planı o yapmıştı ama.", dedim ve güldüm.
"Tamam ama eve nasıl girecez. Herkes uyuduktan sonra girmeyelim."
"İstersen James ile beraber gider evliymişiz gibi rol yaparız bahçede oldukları bir gün akşam yemeği içi kendimizi davet ettiririz olmaz mı?"
James ve Ares suratıma baktılar ve oluru var mı diye düşündüler. Aslında mantıklı olabilirdi. Hem ev güvenlimi diyede kontrol etmiş olurduk hemde iletişimlerini keserdik. Cep telefonlarınıda görmeden bir yere toplamaya çalışırdık. Ondan sonrada Ares ve Ace gelirdi. Konuşurduk hep beraber. Ama yinede herkesin aynı kararı vermesi gerekliydi. Ace' e de anlatmak için başka şeyler konuşmaya başladık.

"Tamam, bu kadar şakalaşma yeter. Bırak beni. O-RA-YA DÖN-ME-YE-CE-ĞİM!"
"İnatcılığı bırak artık."
"İndir beni."
"Hayır."
"Oraya dönmeyeceğim. Ares benden hoşlanmıyor ve her söylediğimi ters algılıyor. Oraya neden döneyim?"
"Sen olmazsan olmaz."
"Neden? Ares'i sinirlendirmekten başka bir işe yaradığım yok. Görünüşe bakılırsa onun canayakın ve sevimli arkadaşlarının yanında 'kötü kız' ben oluyorum."
Ace tepki vermiyordu. Umursamıyor gibiydi.

-Neler yaptınız çocuklar?
Hala Hannah' ı taşıyordum ve herkes Hannah' a bakıyordu. Birden Lilith kendine gelip konuşmaya başladı:
-Oteli bulduk, plakalar tamam, biletleri de hallederiz. Bir iki plan kurduk...
Ve bana planından bahsetti. Gerçektende James ve Lilith evli rolü oynayabilirdi. Gerçektende büyük duruyordu ama bulundukları mahallede tek kiralık ev yoktu ve onların evine çat kapı girip "Merhaba biz buralarda yeniyiz. Tanışalım mı?" demekte çok şüpe uyandırırdı. Yine düşünüyordum. Bir ara Hannah' a baktım. Hiç tepki vermiyor, kıpırdamıyor; sadece gözlerini kapatmış ve uyuyor görünümü vermeye çalışıyordu. Bir an aklıma bir fikir geldi. Hiçte çok konaklamamıza gerek olmayacaktı. Ares' i onların kapısının önüne bayılmış vaziyette bırakabilirdik. Elbette ailesi ona hayır diyemeyecekti. Böylece onu içeri sokar öğreneceğini öğrenir ve en sonunda da bir iki koku bombası ile onları bayıltıp, Ares' i alır, eve dönerdik.Bunu diğerlerine söyledim ve kabul etmiş gibi gözüküyorlardı. Önemli soru, ya kapıda kamera varsa ve biz bıraktığımız anda yakalanırsak ne olacaktı?...

"Ben oraya giderim, ve bayilmis gibi yere düserim, bilirsin kardesim, oyunculuk yönümüz seninde benimde iyidir", deidm ve göz kirptim. Ace onaylar gibi kafasini salladi. 3ü orda tartisirken Hannah'in yanina gittim ve otrudum. "Tatlim üzgünüm sadece ben, ben kendimi pek iyi hissetmiyordum ve bunu senden cikardim", dedim. "Bende, bende özür dileirm", dedi Hannah. Ve sarildik, Hannahin omzundan Ace'e bir göz attim, gülümsüyordu. Bende cevap olarak bir gülümseme yolladim.

Ares ve Hannah barışmış ve herşey yolundaydı. Herkese görev verdim ve ben bir iki arç şirketiyle sıkı pazarlığa girdim. Ares uçak biletlerini ayırtıyor, James izinleri hallediyor, Hannah eşyalları hazırlıyo ve Lilith yatıp uyuyordu. Üç gün sonra herşey hazırdı. Bir araca doluştuk ve direk uçak limanına gitti. Güvenlik kuyruğunu direk geçtik. Ayarladığımız biletler VIP' di. Ortadaki yeri kapatmış ve bütün yol boyunca konuşmuştuk. Herhalde o kadar sesli konuşuyorduk ki etrafımızdan öksürük senfonisi yükseliyordu. Bir süre sonra uçak indi ve yine bir araca binip otelimize yerleştik...

RP Out:Bu RP yi başka yere aktarabilir miyiz?