1. Masa (Hannah-Ace-Lilith-Ares)

Uyandığımda kocaman bir salonun tam ortasındaydım. Yani gerçeten ortasındaydım. İki yolumunda bağlı olduğu zincirler salonun üstündeki zıt iki köşeye uzanıyordu ve benim havada asılı durmama neden oluyordu. Biraz çırpındım ama bu zincirleri kırmamın imkanı yoktu, zaten de denemeyecektim. Kalbim kırılmıştı ve canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Ardından kanat sesleri duydum. Kuzgunlarınkine göre daha ahenkli ve güzeldi. Gelenin bir insan olduğuna yemin edebilirdim ama kanatları vardı. Yüzünü karanlık yüzünden görmüyordum. Direk arkama uçtu ve kulağıma bir şeyler fısıldamaya başladı:
-Kalbin kırıldı. Değil mi Ace?
-Bunu... Nereden biliyorsun?
-Hannah seni terk etti ve sen geldiğinden beri herşey kötüye gidiyor.
-Doğru... Ama-
-Ve hepsinin suçlusu... NYX...
Bir an şok olmuş gibi kaldım. Adeta aklımı ve kalbimi okumuştu. Bir an dehşete kapıldım ama sonra konuşmaya başladım:
-Doğru...
-Şimdi... Ona dönemessin. Orada duracağın sürece boyunca kötü şans seni bırakmaz.
-Ama... kalacak yerim yok.
-Var. Benim yanım...
Ardından içimi kin doldurmaya başladım. Hızlı soluk alıp veriyor ve bağırıyodum:
-BANA NE YAPIYORSUUUUUN?
-Güç çocuğum... Güç.
Ardından zincirler kollarımdan söküldü ve yere düştüm ama hiç bir yanım acımadı. O sırada ellerimde kıvrılan siyah dumanı gördüm. Ardından hırlayarak konuşmaya başladım:
-Kılıcımı bana getirin.
Ardından cam patladı ve kılıcım son sürat elime geri geldi. O sırada kabzadaki taşa baktım. Onun içinide siyah duman kaplamıştı. O sırada notun ne demek olduğunu anladım:

Bir hayata karşılık, bir ödül.

Konustuklari herseyi duyuyordum, aslinda pekte sesli konusmuyorlardi ama duyuyordum. Kalona birsey daha ariyordu sanki birini dah abekliyordu. Okadar konsantre olmustumki tüylerim tiken tiken olmustu. Ace birden "Kılıcımı bana getirin.", diye bagirdi ve benle kilic havada ucmaya basladik.
Önümüze cam geldi ve cami kirip iceri girdik, cam tuz gibi olmustu tane tane... Sonra Ace daha siddetli bagirdi "Kılıcımı bana getirin." diye. Ve kilic elimden firladi ama kilicin sapi bogazima vurup uctu, bir iki saniye nefes alamadim fakat sonra düzeldi. Herkez okadar Aceye konsantre olmuslardiki beni görmediler bile.
Ama Sonr abütün gözler bana yöneldi. ben yerde otrudugum icin iki elimden destek alarak arkaya dogru kayiyordum. Birden aklima, o gün olanlar geldi ve gözüm hemen sol bilegime kaydi, hilalim müthis bir sekilde parliyordu. Ve di$ izleri yavas yavas kayboluyordu simdi, birden bire kayboldu izler...

Ares kucağımdaydı ve kuşağımdan birden havalandı ve kaleye doğru uçtu. "Evet şimdi birde bu eksikti." Havaya doğru baktım ve "Aresssss... Uyan artıkkkk..." , diye bağırdım. Birden karanlık ormanda birsürü kırmızı göz gördüm. Korkudan titriyordum. Ne yapacaktım? Yanlız başımaydım.
Hemen koşmaya başladım. Olabildiğince hızlı koşmaya çalışıyordum. En sonunda birisi beni pençelerinin içine aldı ve Tam da Ares'in yanına fırlattı. Başımı yere çok kötü çarpmıştım. Yine kafam kanıyordu ve bundan bıkmıştım.
Hemen ayağa kalktım ve Ares' in dibine sokuldum adeta. Onun iyi olduğunu yani yaşıyor olduğunu görünce çok sevindim ama karşımızda Ace vardı ve elindeki kılıcıyla muhteşem güçlü görünüyordu. Hannah' ın neden Ace' e bu kadar aşık olduğunu şimdi anlamıştım. Saçma düşüncelerden sıyrılıp olduğumuz zamana geri döndüm. Ama ne yapacaktık?
"Ace tamam anlıyorum kafan karışık ama bu kadar çabuk? Neden?"
"Lilith bana karışmayın."
Kuzgunlar yavaş yavaş üstümüze geliyorlardı. Bunlardan bir yada iki tane olsa belki yenebilirdik ama bu kadar çokken imkansızdı.
Ares ayakta zor duruyordu. Ne zamandır sürekli birşeylerle boğuşuyordu çünkü ne yapacaktık o olmazsa burdan çıkamazdık. Ares' e iyice yaklaştım ve "Sana şimdi dediğimde arkana bakma ve koş tamam mı!"

"Lilithhh", dedim ve cok üzgün bir ifadeyle baktim, "Yapamamm, Ace'ye söz verdim biz bir yemin ettik.", dedim ve gözelrimi gözlerinden kacirdim. "Biraksinlar onu, Ace söyle onlarin isi senin ve benimle", dedim. "Birakin onu."
"Ares, gidemem", dedi ve elimi tutup devam etti "seni birakip gidemem, benim ruhun sanki seninkine dikilmis gibi, seni birakirsam ruhumda bir sökük olur", dedi ve o an ona sarilip öpmek istedim, yaptimda. "Seni sevioyurm, Lilith ama, ama bende onlara ait olabilirim, yani bende kötü olabilriim, bunu bilyiorsun degilmi?" dedim ve Ace lafa atladi. "Cok sükür kabullendin, kardesim", dedi. Lilith neredeyse agliyordu ve Kalona sklmis gibi bir ic cekti.
Ace'nin gözünün icine baktim ve "Sevgili, abim, yada kardesim herneyse, evet gitmicem, ama seni almadan gitmicem..", dedim

-Cok sükür kabullendin, kardesim.
İçimdeki ses bunun iyiye işaret olduğunu söylüyordu. Bu sırada Hannah' nın yanlarında olmadığını fark ettim. O artık beni sevmiyor muydu? İçimdeki kin biraz daha kötüklenmişti. Ares' e baktım ve:
-Bırak onları kardeşim. Bize katıl ve Nyx' i unut.
O sırada yanımda duran kanatlı adama baktım ve:
-O bizimle olacak. Bunu bütün iliklerimde hisediyorum...
Ve aniden Lilith' e döndüm:
-Sen buraya ait değilsin Lilith! Git ve olanlardan kimseye bahsetme.
-Gitmiyeceğim Ace... Sizi bırakamam.
-Git Lilith. Seni daha fazla koruyamam.
O sırada kafamı kaldırdım ve tepemizde durak kuzgunlara baktım. Hepsi de iştahla Lilith' e bakıyordu ama kız bunlara rağmen kalıyordu. Yaniden konuşmaya başladım:
-Eğer gitmeyeceksen Ares' i de götür. Elbet bir gün bize katılacak. Bu seni daha da üzecek ama üzülmeyi, acıyı seviyorsan o da seninle gelsin...

"Peki", dedim ve herkez $ok olmuscasina bana döndü. Lilith "Sacmalyiorsun, Ares", dedi. Ace'nin yüzünde bir tebessüm belirdi. "Ace ama sadece seninle geliyorum", dedim ve sesimi sessizlestirdim ve ekledim "ama inancimdan vazgecmemm.." dedim, "Vee ve sen, bize birsey yapmayacagina ve Lilithin zarar görmeyecegine söz ver." dedim. Ama adim gibi biliyordum söz verse ne yazardi?.
Ace, Ace okadar muhtactiki birine. "Ace, Hannah seni merak ediyordur, hadi gidelim", dedi Lilith ve Ace Lilithe döndü. "Sacmalama, merak etse burda olurdu", dedi Ace. "O, o cok icitigi icin sizdi", dedi Lilith... Lilith cok korkmustu ve titriyordu, aslinda bende biraz korkmustum ama güclü duruyordum boynum dik duruyordum, hic belli etmiyordum ve bunu basarabilidigm icin kendimle gurur duydum ve Ace bana döndü ve "Dogru karar kardesim, yanimda olman yeter benim icin, ve bana güvenmen", dedi ve son lafin üstüne basarak söyledi. Lilith birseyler yapmak istiyordu..

Yeni tanıştığım arkadaşlarımı karanlığın ışığına bırakmıyacaktım. Ama ikiside karanlığın yanındaydı artık.
Kuzgunlar bana yiyecekmiş gibi bakıyordu. Yiyecekmiş değilde yeseler ağızlarının suyu bu kadar akmazdı heralde.
Kalona'nın artık konuşmalarımızdan yeteri kadar midesi bulanmıştı. Ama onun yüzünü biraz da olsa güldürebilecek veya keyfini azcık yerine getirebilcek bişey biliyordum.Kalona'nın önüne doğru yürüdüm, kimsenin kılı kıpırdamamıştı zaten ne yapabilirdim ki? Yanına 1-2 metre kala durdum.
" Seninle aslında nasıl konuşacağımı bilmiyorum. Ama aklım çok karışmış durumda ve bana bir şans vermeni istiyorum." , dedim. Kalona'nın gülüşü kulaklarımı çınlatmıştı. Tam o sırada sustalılardan birini arka cebimden çıkarıp hızlıca bileğimi kestim. Bir an bütün kuzgunlar dondu ve hepsinin gözü bileğimden akan kana odaklanmıştı. Bir süre kimseden ses çıkmadı. Sonrada birtane kuzgun üstüme atlayacaktı ki Kalona "Dur." , dedi.
Kuzgun olduğu gibi yerinde kaldı.
"Sana sadakatimi kanımla mühürlüyorum. Bana güvenebilirsin.", dedim. Yaptığım şeyin işe yaramasını bekliyordum belki onları yok etmek için bir orduyla geri gelebileceğini düşünmesini istemiyordum. Gerçi bu güzelliği yok etmekte istemezdim doğrusu. Akan kanım bir türlü durmuyordu. Başım dönmeye başladı. Olduğum yerde sallanmaya başladım. Bayılırsam ya ölecektim -kuzgunlar kanımı son damlasına kadar emeceklerdi yani - yada karanlığa mühürlenecektim.
Ares ve Ace' e baktım. Bana soran gözlerle bakıyorlardı. Ares' in bileğindeki hilal ışıl ışıldı. Gözlerimi onun bileğinden alamdım ve sonra gözlerim karardı ve düştüm.

Kucagima aldim ve Ace yanima kostu. "Hayatim kalkkkk", diyordum ve yanagimdan bir yas süzüldü. Ace bana "Aglama Ares, sakin ama sakin aglama, korktugunu belli etme", diyordu. Hemen dogruldum ve aglamayio kestim. Hemen t-shirtümün üstüne gecirdigim siyah hirkami koluna bastirdim ve kanamasi durdu. Yavas yavas gözlerini acti ve Kalonaya bakti, öyle hayranlikla bakiyorduki... "Lilith, git", dedim ve Kulagina egildim. "Lilith, tekrar gelicem ama, ama Ace'yi birakamam, ayrica sen kafayimi yedin, yoksa ona inaniyormusun", dedim...

Başım ağrıyordu. Çünkü yine kafamı yere çarpmıştım. Ares birşeyler söylüyordu. Gözlerine anlamsız anlamsız baktım ve tekrar başımı Kalona'ya çevirdim. Ne yapıyordu bana böyle bir türlü anlamıyordum. Hayran hayran karanlık gözlerine baktım ve ürperdim.
"İnanıyorum.", diye bir laf çıktı ağzımdan sonuçta bileğimi kestikten ve sözümü kanımla mühürledikten sonra inanmıyorum diyemezdim. Ares gözlerime sinirli sinirli baktı.
"Anla, lütfen anla beni Ares. Seni korumak istiyorum. Işığın gücü artık yok oluyor. Ve Kalona. Ona bir baksana sence onu ne yıkabilir?", dedim. Söylediklerime inanamıyordum. Kendimden bir an tiksindim. Ben herzaman pozitif olan ben artık yeniliyormuydum? Buna kafa yoramazdım ordan çıktıktan sonra Ace ve Aresle uzun uzun konuşmak istiyordum ama burdan çıkınca.

Lilith kafayimi yedi? Iyice aptallasmisti. Onu dövmek istiyordum evet, evet dövmek... "Lilth burdan cikinca, elim ve sen birbirinizi yakindan taniyacaksiniz", dedim. Ne yapacaktim? Bilmiyordum.... - Tamam olaylari toparliyalim. Ace kötüydü, aslinda kötü degildi ama kötüydü, yani iyi biriyidi ama karanlik tarfa inaniyordu. Lilith kafayi yemisti, tamam onun önüne gelenden hoslandigini bilioyordum ama ben bile tekrarliyorum ben bile, ki ben ondan cok capkinimdir, Kalonaya baglanmadim.- Simdi ikiside Kalonayami inaniyordu, tanrim cildiricam... Nyx bana yardim et ne olur...

-Bu kadar saçmalık yeter! Ares sen kötüsün ama doğana karşı geliyorsun. Lilith dönüş hakkını yok etti ve yeminin bir oyuncak olduğunu sandı. Artık yapacağı hiç ama hiç bir şey yok. O artık bizimle. Geri dönemez. Sende bize katıl Ares. Aklının değil, bedeninin istediklerini yap...
Ares şaşkın gözlerle bir bana, bir de Lilith' e bakıyordu. Ne yapacağını bilmiyordu. Ağızından dökülen sözlerde bunu çok belli ediyordu:
-Geri dönelim Ace. Eskiye dönelim. Yine aynı insanlar olalım. Lütfen...
Ağlıyordu.Kafamı sağa sola sallayarak cevap verdim:
-Bu artık imkansız. Ben oraya ait değilim. Lilith' te öyle ve... Sende öylesin. Artık eskisi gibi olamaz. Ben... Eskisi gibi olamam.
-Peki ne olacak Ace? Biz ne yapıcaz?
O sırada içimde bir şey geçirdim ve hafifçe kafamı çevirip kanatlı adama baktım. O ise onayladığını göstermek için kafasını salladı. Bende konuşmaba başladım:
-Hannah' tan intikamımı alıcam...

Artık etrafıma saf saf bakmak bitmişti. Olayların ne yöne gittiğini görmüştüm. Artık dönüş yoktu bitmişti. Artık kötülüğün yanındaydım ve nedense az önceki kadar tiksinmiyordum kendimden. Demekki kabullenince böyle oluyordu. Sonra sözlerimi kanımla mühürlediğim kesikte bir sızı hissettim ve sonra birden kayboldu. Ares' in kanım dursun diye bağladığı yerdeki yaram gitmiş siyah eski bir anahtar dövmesi vardı. Artık dönüşümün olmadığının tam kanıtıydı.
"Ace, senin dediğinin aksine oyun olmadığının farkındayım. Herkes ir şakilde güçlü olmak istiyor ve ben yolumu buldum. Güzel bir hayatım vardı benim. Nyx neden beni çeksin ki? Onun için fazla aktif biriyim ben. O daha dokunaklı şeylesri seviyor. Ben ise güçlü olmayı. Sana kendimi yakın hissetmemin sebebide bu. Ares' i de canımdan çok sevmemin sebebi bu çünkü içindeki güç onun geceye ait olduğunu biliyor." , dedim. Ares çıldırmış gibi bana bakıyordu. Eğer gerçekten kritik bir durumda olmasaydık çoktan üstüme atlamıştı ve saçımı başımı yoluyordu.
"Tatlım hadi kabullen artık. Kabullenmezsen hiç birimiz burdan gidemeyiz.", dedi Ace.
Ace ile yanyana gelmiş Ares' in yüzüne bakıyorduk. Ondan çıkacak sözler önemliydi.

Ace ellerimi ellerine aldi ve "Iyi düsün, canim", dedi. "Ama Ace, sevgili abicigim, bu okadarda kolay degil.", dedim. Onlarin isaretlenmeden önceki hayatlari müthisti ve bu yüzden Nyx'e öfkelilerdi, ama benim ahyatim isaretlendikten sonra basladi, kendi kariyerini düsünen anne babalardansa bana güvenen ve beni seven Nyx'im vardi. "Aress", dedi ve gözlerimin icine bakti Ace, ilk defa ben ona abicim, dedikten sonra bana Ares diye sesleniyordu, aslinda herzaman kardesim derdi - herzaman degil ben ona abicigim dedikten sonra- ama bu defa öyle olmadi. Tanrim bu iste gercekten bir is var.
Gözlerime bakmaya devam ediyordu, okadar derin bakiyorduki icimi isitiyordu. Gözlerinde dalabilirdim... Sonra kendime geldim. Ve Ace bana dediki, "Nyx seni hayatindan koparmadimi, kabullen bunu" hala elimi tutuyor ve gözüme bakiyordu.. "Hannah sanada güvenmedi ve bizi sevgili sandi, sevgili..", diye devam etti. Bir kac saniye düsünüyormusum gibi yaptim, "Peki", dedim ve kafami yere egdim Ace bana sarildi, okadar ictenlikle sariliyorduki bayilabilirdim.. Aslinda kalbim ve beynim bunu kabullenmiyordu, vücudumuda dinleyecek degildim. Ama simdilik baska bir sansim yoktu, kabullenmis gibi yaptim, ve bunu kimseye fark ettirmedigim icin kendimle gurur duydum...

Artık grup tamamlanmıştı. Ares' in kolay kabulleneceğini sanmıyordum ama Lilith' i yanlış değerlendirdiğimi anladım. Onu da Ares gibi sanıyordum ama o benim gibiydi ve bundan hoşlanmıştım. Ardından kılıcımı kılıfına soktum ve kenarda duran zırhımı üstüme tekrar geçirdim. Ardından kızlara döndüm:
-Evet kızlar. Şimdi baloya geri dönüyoruz.
İkisininde red edeceğini sanmıyordum. Kanatlı adama döndüm:
-Küçük bir işi haledip geri geleceğim.
-Elbette. Şu kız değil mi? Git ve hallet onu. Kuzgunlar!
Ardından bir kuzgun elinde iki siyah bezle aşağı indi ve o siyah bezlerden birini Ares' e, diğerini de Lilith' he verdi. Kızlar bezleri açtı ve içinde birer hançer olduğunu gördüm. Ardından kapıya doğru yürümeye başladık...

Ne sacmaliyorlardi. Yani gidip Hannah'i öldürcek halleri yoktu ya? Kafayi yemislerdi, ama sesimi cikarmiyordum. Kuzgunlar elimize bir sey atti, siyah bir carsafa sariliydi. Actigimizda icinde kilic vardi.. Ben donup kaldim, ikisi kapiya dogru yürüyordu ben orda sonra kaldim. "Bu bu, bununla ne yapicaz", dedim ve Ace döndüm...
Ben elime bugüne kadar sadece mevye bicagi almis bi kiz olarak bu hancerle ne yapacagimi bilmiyordum. Yani evet zarif gözüküyor bende öyleyim, ama güclüyüm, bu hancerde öyle. "Siz Hannah'ya ne yapmayi planliyorsunuz" dedim, disari cikinca ve Ace baktim.

-Ares, Ares, Ares... Anlamıyorsun değil mi?
Ardından ona yaklaştım ve çenesinden tutup yüzünü kendime çevirdim ve bir süre öyle baktım. Ardından:
-Sen hala Nyx' e inanıyorsun değil mi? Onun yaptıklarını göremeyecek kadar kör müsün? Ares, insanlar bizi canavar olarak görüyor. Bizi yerimizden, yurdumuzdan ediyor. Biri onlara dur demeli ve bunu yapacak olanlar biziz; Nyx yandaşları değil. Onlar kendilerini bir eve kapatmış zavallılar.
Ares kendini geri çekti ve kınuşmaya başladı:
-Keşke seni anlayabilsem Ace ama yanılıyorsun...
-Ah Ares. Hannah da benim karanlık tarafta olduğumu duyduğunda böyle demişti... Belki de... Beni şutlayacak yer arıyordu ve en uygun anı orada, baloda yakaladı.
Bir anda yere çöktüm. İçimdeki hüzün kendimi biraz daha insan gibi hissetiriyordu:
-Keşke tekrar insan olabilseydim. Tamam, iyi bir insan hayatım yoktu, herkes beni bir salak ve ucube sanıyordu ama kimse beni bir canavar, yaratık olarak görmüyordu.HİÇ KİMSE!
Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. O halimle hafifçe tebessüm ettim ve:
-Hala insan yanım ağır basıyor. Ne yapayım. Dedim ve göz yaşlarımı koluma sildim. Ardından:
-İşte bu yüzden nefret doluyum ve ben artık insan Ace değilim. Çıkar artık daha önemli ama dostluk kadar değil.
Ardından çevremdeki siyah bulutlar dağıldı ve normal halime döndüm. Ares şaşkın şaşkın bakıyordu:
-Ne yani... Sen gücünü kontrol edebiliyor muydun?
-Evet, Elbette.
-Peki Kalona' nın yanında yaptıkların...
-O adamın ismi Kalona mı?... Neyse. Bu arada iyi bir oyuncu olduğumu söylemiş miydim?
-Peki... Neden? Neden böyle birşey yaptın?
-Güç Ares, Güç. Sana daha demin dediğim gibi... Çıkarlar artık daha önemli. Hadi geri dönüp birşeyler içelim ve Hannah' a bir bakalım...

Ace ve Ares hangi tarafın iyi veya daha güçlü olduğunu tartışırken bende elimde duran güzel kılıcıma bakıyordum.
Bunlardan bir kaç tane daha edinmeliyim diye düşündüm. Sonra ikiside yola koyulmaya karar verdiklerinde aklıma birşey geldi.
"Ya şimdi size üç sorum olacak. Özellikle sana Ace. Birincisi Hannah' a nereye gittiğimizi söylicez?", dedim ama Ares' in yüzüne bakıyordum. "İkincisi Hannah'ı gerçekten öldürcekmiyiz?", bu soruyuda Ace' e bakarak sormuştum.
"Son olarak, çok güzeller dimi?", en son sorumu sorarken kılıcımı göstererek sormuştum. İkisininde bana deli gibi baktığını görünce ; " Ne var? Bana niye öle bakıyorsunuz? Güzel ama! ", dedim.
İkisinede kafayı yediğimi son soruyla kanıtlamıştım. Ama aldırış etmedim sonuçta kan kaybetmiştim ve bir gece de iki kez kafamı vurmuştum.

"Ohh... Neler oluyorr?"
Gözlerimi açtığımda başım feci bir şekilde ağrıyordu ve üstümde hala balo elbisem vardı. Kendime gelmiş gibiydim biraz. Sonra olanlar bir bir aklıma geldi ve neden hala delirmediğimi kendime sordum. Sonra kafamda bir ampul yandı.
Bütün olanlar bir yanlış anlaşılma olabilir miydi?
Hemen toparlandım ve balo salonuna koşmaya başladım. Kafamı toparlamam ve olanlara bir açıklık getirmem lazımdı.
Balo salonuna ani bir dalış yapınca bütün çaylaklar kısa bir süreliğine bana baktı ve sonra geri eğlencelerine baktılar.
Uzakta Ace, Lilith ve Ares'i gördüm. Onlara koştum.
"Hey, Lil, Ares, Ace!"
Üçü de bana döndü. Gözlerinden binlerce duygu okunuyordu. Şaşkınlık... Öfke... Korku...
"Neler oldu? Yani ben kendimi kaybetmişken."
Onlardan cevap beklerken 'Umarım kötü birşey olmamıştır' diye içimden dua ediyordum.

Spoiler:

Hannah sanki hiçbir şey olmamış gibi bize bakıyordu. Bir an kolumda bir ürperi hisettim ve siyah dalganın oradan geçtiğini gördüm ama kendimi hemen toplarladım ve cevap bile vermeden yanından geçip gittim. Arkada kızların konuştuğunu duyabiliyordum. Ardından balo salonuna girdim ve kendime bir bardak şarap doldurdum. İnsanlar birbirleri ile dans ediyor, birbirlerine gülüyor, eğleniyorlardı ama ben... ben hiçte eğlenmiyordum. Aksine Hannah' ın bana tokattan sonra tamamen farklı hissediyordum. Şu anda en arabesk şarkıyı dinleyebilir ve için için ağlayabilirdim. Hannah ve kızların salona girdiğini görünce hemen kalktım ve gizlice balkona gittim. Orada bir sandalye buldum ve balkonda birbirşlerine sırnaşan, kur yapan çaylakları izleyerek hüzünüme hüzen katmaya başladım.

Gercekten moralim bozuktu, sifir hatta eksi otuzlara düsmüstü. Hannah bana sorular soruyordu ama ben cevap vermek yerine Lilithin cevap vermesine izin veriyordum. "Hannah, bana zaman ver, bana ve ve Ace'ye zaman ver. Bu kolay bisey degil", dedim. Ve Lilith'le Hannah'i arkamda birakarask balkona gittim. Mermere dirsegimi dayadim kafami elime yasladim, ve uzaklara bakiyordum, öyle bakiyordumki sanki bakisim, milyonlarca kilometreleri a$iyormus gibiydi..
Ace yanima geldi "Yalnizsin, ha?", dedi. "Evet yalnizim", dedim. "Yalniziz", dedi ve ben ona döndüm -yine ne sacmaliyorduki, iki güne tekrar barisirlardi, yani umarim- "Öylemi", dedim ve Ace bi adim bana yaklasti. En sevdigim sarkinin sesini duyunca iceri dogru baktim, ama simdi dans edemezdim, hersey bulandiktan sonra olmazdi.. Keske olsaydi...

Acaba Ares ile onu kıskandırabilir miydim? Tam bir adım yaklaştığımda Ares girişe doğru bakmaya başladı ama kafamı çevirdiğimde Hannah' ın orada olmadığını gördüm. Bir an sendeleyerek yerime geri oturdum. Ardından bugün içerisinde yaptıklarımın bir listesini aklımda oluşturdum. Olanlara hala anlam veremiyordum. Bana sanki rüyaymış gibi geliyordu. Gözlerimi kapattım ve konuşmaya başladım:
-Tanrım ben ne saçmalıyorum?...
Ardından bugün yaşadıklarımın, Hannah' la yaşadıklarım dışında anlamsız olduğunu anladım. Bizim de diğerleri gibi olmamız ve eğlenmemiz gerekiyordu. Kendimi macera olayına o kadar kaptımıştım ki asıl olayı göremiyordum. Hemen sandalyeden fırladım ve salona giridim. Gözlerimle Hannah' ı bulmaya çalıştım ama yoktu. Ardından salondan dışarı çıktım ve yolda hannahın yavaşça yürüdüğünü gördüm. Ardından ona doğru koştum ve sarıldım:
-Tanrım Hannah... Beni affet bebeyim. Lütfen, lütfen. Hiçbir şey anladığın gibi değil. Gerçekten... Lütfen beni affet. Sensiz ben bir hiçim. Sen varlığıma doğan bir güneş gibisin. Lütfen Hannah beni bırakma...

Ace disari kosmaya basladi, delice birsey yapmamasi icin pesinden kostum ve Ace Hannah'i ariyordu.. özürler diliyor ilfiatlar yagdiririyordu, Hannah gülümsemeye basladi.. -Evvvveeettt, yeni bir Ares-haklidir-sonucu'na sahit odlunuz dedim icimden-. Ve gülümsedim. Arkami döndügümde, ilk geldigim gün bana numarasini veren o tatli cocugu gördüm. "Benimle dans edermisin, Ares", dedi bana. "Adimi hatirliyormusun?", diye sordum ve bana uzanan elini kabul ettim. "Unutmak ne mümkün", dedi. ve dans etmeye basladik.

Balo salonuna geldiğimde artık kendimi farklı hissediyordum. Sanki okul artık daha güzel geliyordu. Burda geçirdiğim senelerde hiç çatlaklık yapmadığımı farkettim. Herzaman sessiz sakin bir öğrenci olmuştum. Ama bugün yaşananlardan sonra bir daha öle olmayacaktım. Aslında istemiyorum desem daha doğru olur.
Balo salonuna geldik. Ace hemen salona girmiş Ares de beni Hannah ile yanlız bırakmıştı. Bana sorular sorup duruyordu.
Soruları bitince anlamsız bir şekilde suratına baktım ve hiç bişe söylemeden ordan gittim. Balkona çıktığımda Ace tekrar balo salonuna dönüyordu. Ares de Ace' in arkasından koştu.
"Ooo birileri kendine erkek arkadaş bulmuş.", dedim. Sonra sıra; "Sıra bende!", dedim.
Herzaman en iyisi için bekleyen ben yakışıklı çocuklarla dolu bir gruba nerdeyse balıklama daldım. Konuştuk muhabbet ettik. Güldük. Bir kaç tanesi ile çilveleştim. Ama baktım, işin tadı çıkmıyordu. Aralarından çekildim. Kendime başka bir av aradım. Ama işin dozunu kaçıracaktım yoksa eğlenemicektim. O yüzden kendi kafama göre birilerini aradım.

-Ace, size neler oldu?
-Gerçekten uzun bir hikaye. Dinlemek istiyor musun?
Bana verdiği cevap merak dolu bakışlarıydı. Hemen olaya girdim ve başımızdan geçenleri anlattım. Beni pür dikkat dinledikten sonra bana hak vermişti:
-Özür dilerim Ace. Böyle olduğunu bil-
-Ssst. Asıl ben özür dilerim. Bugün çok fazla saçmaladım.
-Bu arada Lilith ne yapıyor?
Arkamdaki Lilith' e baktım. Beş altı erkeğin arasında gülüşüyor ve konuşuyordu. Ardından Hannah' tan izin isteyip Lilith' in yanına gittim ve onu erkeklerin arasından aldım:
-Ne yaptığını sanıyorsun Lilith?
-Ne yapıyor muşum?
Bana kafa tutuyordu. Şu karanlık işi yüzünden olsa gerek, o değişmişti. Hemen onu dışarı sürükledim ve bir banka oturtup onunla tartışmaya başladım...